De expositie in het Rijksmuseum Twenthe ‘Permeke en de Vlaamse expressionisten’ is kleiner dan ik verwachtte maar daarom niet minder interessant. De schilderijen van Permeke’s tijdgenoot De Smet spreken me meer aan dan van Permeke zelf. Beiden maakten gebruik van grillige, ruwe vormen voor de personen, veelal vissers, die zij schilderden. Donkere kleuren hebben de overhand, ook in de landschappen en stillevens. Een heel andere ontwikkeling dan bijvoorbeeld de Duitse expressionisten hebben doorgemaakt. Al met al een mooie maar sombere expositie. In het museum is ook nog steeds Paden naar het Paradijs te zien. Ik kan het niet anders betitelen dan ‘een eclectisch geheel’ maar dat komt misschien meer door het feit dat ik me niet voldoende kon focussen op de verbindende verhalen. De mooiste schilderijen vond ik, door het gehele museum heen, de schilderijen van Jan Sluijters. Maar ook zag ik er een mooie Monet. Absolute favoriet is Breitners ‘andere’ Meisje in witte kimono. Zie ook mijn post over Breitner in het Rijksmuseum Amsterdam https://cultuurbarbaar.daniellefrek.nl/?p=1082 .