Een veelgelezen klacht bij de verzamelde columns van Sylvia Witteman is dat mensen de columns al elders hebben gelezen, voor ze in de boekjes terecht komen. En dat kan natuurlijk, maar in Er speelde nog nét geen draaiorgel uit 2018 stonden er maar twee die ik al gelezen had. Dus gewoon 189 pagina’s nieuwe verhaaltjes. Over én uit Amsterdam. Zalig om met mijn snipverkouden hoofd mee op de bank te hangen. Op zich was het al bijzonder trouwens, dat ik helemaal gemist had dat dit boekje er was. En in oktober komt er alweer een nieuwe bundel.