De bloemrijke taal van Kahlil Gibran spreekt me, als je eenmaal de cadans te pakken hebt, wel aan. Zijn veelal filosofische vertellingen hebben telkens een dieperliggend thema. Goed en kwaad. En The Wanderer lijkt, meer nog dan zijn andere boeken, een groot moralistisch element te hebben. Af en toe betekent dat, in de korte verhalen van soms minder dan een pagina, dat je even terug moet lezen om de ‘clou’ van het verhaal helder te krijgen. Een aardig boek, dat hier en daar zelfs aan het denken zet.