Net als je denkt dat je het Tarantino-trucje wel kent, komt hij weer met een verrassende film: The Hateful Eight. Een bijzonder traag opgebouwd verhaal, waarbij je blijft wachten op de blood & gore. Traag, maar mooi. En uiteindelijk ontbreekt zeker het bloedvergieten niet, recht voor zijn raap en full focus! Met een schitterende rol van Samuel L. Jackson maar ook een fantastische rol van Jennifer Jason Lee, die heel overtuigend een zuidelijke redneck neerzet. Het racisme druipt er sowieso vanaf, daar moet je wel tegen bestand zijn…
Category Archives: drama
Tammy (2014)
Note to self: géén films meer kijken met Melissa McCarthy. De film Tammy is zo mogelijk nog vreselijker dan de laatste film van haar die ik keek: The Heat. In Tammy speelt ze een grofgebekte en onaangepaste serveerster die haar ontslag krijgt, haar man met de buurvrouw betrapt waarna ze aan alles wil ontsnappen en met haar grootmoeder een road trip gaat doen. Het is bijzonder hoeveel best grote namen in deze film meespelen en helemaal bizar is dat de 25 jaar oudere Susan Sarandon haar grootmoeder speelt. De film is voor mij te platvloers, te grof en de humor is niet de mijne. Weer eentje die ik dus had kunnen overslaan.
The Grand Budapest Hotel (2014)
Het is een bizarre film, The Grand Budapest Hotel. Niet alleen verwachtte ik op basis van de titel een wat romantische, komische film waardoor de gortdroge, langzaamlopende scenes nogal een verrassing waren. De onverwacht gewelddadige onderdelen brengen iets leven in de brouwerij maar over het algemeen is het verhaal, door een verteller toegelicht, over meneer Gustave en zijn lobby boy Zero traag en redelijk saai. Als je ‘m overslaat, mis je niet veel.
The hundred-foot journey (2014)
The hundred-foot journey is een feelgood movie zonder echte highlights: een Indiase familie, verjaagd uit India, komt terecht in Frankrijk en begint daar een restaurant tegenover een restaurant met een Michelin-ster. En dat kan natuurlijk niet goed gaan. De zoon met het meeste gevoel voor eten in de familie zwaait de scepter in de keuken, maar is niet meer tevreden met alleen Indiaas koken. Hij krijgt hulp van een sous-chef uit het restaurant aan de overkant van de straat. Het is jammer dat er niet meer op het eten en het koken ingezoomd wordt. De film blijft nu steken op het niveau van een luie, romantische film en volgens mij had de film meer potentie. Aardig tijdverdrijf, maar ook niet meer dan dat.
Hercules (2014)
Al vanaf midden jaren negentig heb ik een zwak voor series als Hercules (met Kevin Sorbo) en Xena, Warrior Princess. En als ze dan ook nog Dwayne Johnson (The Rock) de hoofdrol geven, dan mag het een wonder heten dat het zo lang geduurd heeft voor ik de film Hercules keek. En de film voldoet bijna aan alle verwachtingen. Er is genoeg ‘verhaallijn’ en genoeg actie en vechten om de film aantrekkelijk te maken. Alleen had Dwayne Johnson af en toe zijn harnas af en toe wel eens af mogen doen. Maar ik klaag niet, de film kijkt lekker weg!
London (2005)
Nu heb ik een voorliefde voor slechte films, maar dan wel met lekker veel actie. En normaliter staat een film met Jason Statham daarvoor ook garant. Maar in de film London gebeurt, naast een hele boek coke snuiven en dramatische conversaties, heel erg weinig. Ik vond ‘m dan ook nogal saai. Maar inmiddels hoef ik weer een film minder te kijken om alle Statham films gezien te hebben.
Enough Said (2013)
Julia Louise Dreyfus zet een mooie rol neer als masseuse die verliefd wordt op een man die ze helemaal niet bij zichzelf vindt passen: de grote, wat dikke James Gandolfini. Omdat ik nog midden in de serie Veep zit, dacht ik haar continu in die rol terug te zien, maar ze zet zo’n ander personage neer dat die gedachte niet een keer bij me opgekomen is tijdens het kijken. De spagaat tussen wat ze wil en voelt, is bijna tastbaar. De kwetsbaarheid van Gandolfini vertederend en bijna pijnlijk. Een heel mooie film!
In Bruges (2008)
Het is een beetje een oudje, maar hij viel niet tegen: In Bruges met Colin Farrell uit 2008. Een jonge huurmoordenaar verknoeit zijn eerste opdracht en schiet naast zijn slachtoffer per ongeluk nog iemand dood. De baas stuurt hem en een oudere moordenaar naar Brugge om onder te duiken. De oudere huurmoordenaar geniet van de stad maar de jongere kan alleen maar klagen en zeuren en zichzelf nog verder in de problemen werken. Lekker cynische Engelse actiefilm zonder echte actie, zoals alleen de Engelsen dat kunnen. Leuk!
That Awkward Moment (2014)
Een redelijk typische mannen-die-vrijgezel-zijn film maar toch wel vermakelijk: twee vrijgezelle vrienden proberen hun net door zijn vrouw verlaten vriend ervan te overtuigen dat dat helemaal niet erg is. Hij is er natuurlijk kapot van. Maar terwijl hij denkt terug te komen bij zijn vrouw worden de twee andere vrienden verliefd, terwijl ze dat helemaal niet willen. En dat geeft natuurlijk allerlei grappige en een paar zielige situaties. Een lekkere feelgood movie.
The Lunchbox (2013)
Tegen de achtergrond van Mumbai speelt de film The Lunchbox. Een vrouw maakt voor haar man elke dag een lunchbox klaar maar deze wordt verkeerd bezorgd, een andere man ontvangt de smakelijke gerechten die ze klaar heeft gemaakt. Tussen de jonge vrouw en de oudere man ontstaat een briefwisseling, die voor hen beiden het leven verandert, zonder dat ze elkaar ontmoet hebben. De vertaling van het Hindi naar het Engels is vaak even onbegrijpelijk als de interactie in India zelf, maar het is een enorm mooie film dus dat neem ik dan maar voor lief.
Metro Manila (2013)
De film Metro Manila, van een Engelse regisseur, begint in het schitterende Banaue. De volledig in de Filipijnen geschoten en in Tagalog gesproken film neemt je mee van de fraaie rijstvelden in het noorden van Luzon naar de vieze, propvolle, gevaarlijke metropool Manila. Een jong boeren echtpaar verdient te weinig op hun boerderij en vertrekt met hun twee kleine kindjes naar de stad om geld te verdienen. De film geeft perfect de overweldigende hektiek en de mensenmassa’s weer. De stad zoals ik ‘m zelf ook gezien en ervaren heb. Het echtpaar wordt meteen opgelicht en raakt hun geld kwijt, de vrouw moet in een bar gaan werken (eufemisme voor de prostitutie). De man, Oscar, lijkt geluk te hebben en komt bij een geldtransportbedrijf terecht. Maar in de stad met zoveel verraderlijke lagen, is niets wat het lijkt. Een erg mooi drama, waar ik me graag voor door de schrikbarend slechte ondertiteling worstelde. Absoluut een aanrader!
August: Osage County
Nu ben ik geen fan van Meryl Streep en de film is ook nog eens van een genre waar ik niets mee heb, maar na zo’n 2,5 uur moet ik bekennen dat August: Osage County best een goeie film is. De tweede helft is beduidend sterker dan de eerste. De naargeestigheid en de haatdragendheid spatten van het scherm. Julia Roberts zet een erg mooie rol neer als de dochter die de haatdragende moeder de meeste weerstand geeft. Dus stiekem geef ik deze film een thumbs up.
Hummingbird 2013 (a.k.a. Redemption)
Jason Statham staat niet bepaald bekend om zijn serieuze rollen. Het begin van Hummingbird is dan ook redelijk standaard: Statham knokt zich als dakloze Joey letterlijk en figuurlijk door zijn leven op de straat. Maar ergens halverwege verandert de film ineens in een serieus verhaal, met een Poolse non die in het verleden misbruikt is, een vriendin van Joey die vermoord wordt en Joey die zijn oorlogstrauma’s niet goed kan verwerken. Joey ziet kansen om, als spierbundel voor de Chinese maffia, zijn ex-vrouw en dochter wat toe te schuiven en de daklozen een lekkere maaltijd te geven, onderwijl zorgend voor de non. Om een lang verhaal kort te maken: de film voldeed niet echt aan de verwachtingen. Geef mij maar een simpele knokfilm!
Snitch (2013)
Een vader (Dwayne Johnson) werkt samen met de DEA om zijn zoon, die door de politie in de val is gelokt voor drugsbezit, uit de gevangenis te krijgen. En dat gaat natuurlijk niet zonder problemen: hij krijgt te maken met dealers die steeds hoger op de ladder staan en dan is de DEA nog niet tevreden! Voor een actiefilm is het verhaal redelijk en de actie minimaal. Je moet zelfs wachten tot de laatste 10 minuten voor enig knokken en schieten voorbij komt, maar de film is de moeite waard. Goed!
Seven Psychopaths
Een steengoede film, een beetje in de traditie van Tarantino: een absurde verhaallijn, met keihard nodeloos geweld en acteurs die dat probleemloos neerzetten. De scenarioschrijver Marty is op zoek naar een verhaal, dat volgens hem moet gaan over zeven psychopatische moordenaars. In flarden zie je het basisverhaal, onderbroken door stukken invulling over de psychopaten door Marty zelf, door zijn psychopatische vriend Billy en de psycho-killer Hans (Christopher Walken die eruit ziet als death warmed over). Ook Tom Waits maakt zijn opwachting als een psychopaat die rondloopt met een spierwit konijn. Maar de sterkste rol is wat mij betreft die van Woody Harrelson, die een criminele maffiabaas speelt die op zoek is naar zijn ontvoerde hondje. Hilarisch! Zeker kijken!