Een romantische komedie, Blended, met Adam Sandler en Drew Barrymore, dat belooft weinig goeds. Maar ik vond het best een aardige romcom. Natuurlijk, de film is erg voorspelbaar, maar dat mag in dit genre best. De kinderen zijn overdreven neergezet, alle vooroordelen worden gepareerd met kinderlijke eenvoud. En toch vond ik de film leuk. Zo’n lekkere, nikszeggende film met een redelijk feelgood-gehalte.
Category Archives: romantisch
The Other Woman (2014)
Een romantische komedie. Een leuke romantische komedie. Over een vrouw (Cameron Diaz) die tot de ontdekking komt dat haar vriend getrouwd is. Ze wordt vriendinnen met de echtgenote en komen er achter dat er nog een derde vrouw (Kate Upton) in ‘t spel is. Dan spannen de drie vrouwen samen om de man een hak te zetten. En dat is grappig, soms zelfs hardop-lachen-grappig.
The hundred-foot journey (2014)
The hundred-foot journey is een feelgood movie zonder echte highlights: een Indiase familie, verjaagd uit India, komt terecht in Frankrijk en begint daar een restaurant tegenover een restaurant met een Michelin-ster. En dat kan natuurlijk niet goed gaan. De zoon met het meeste gevoel voor eten in de familie zwaait de scepter in de keuken, maar is niet meer tevreden met alleen Indiaas koken. Hij krijgt hulp van een sous-chef uit het restaurant aan de overkant van de straat. Het is jammer dat er niet meer op het eten en het koken ingezoomd wordt. De film blijft nu steken op het niveau van een luie, romantische film en volgens mij had de film meer potentie. Aardig tijdverdrijf, maar ook niet meer dan dat.
Trophy Wife, seizoen 1 (22 afl.)
De tweemaal gescheiden advocaat Pete wordt verliefd op een niet al te slim blondje die meteen het stempel trophy wife krijgt. Maar deze ‘trophy wife’ moet aardig wat doorstaan, met een uitermate bemoeizuchtige en intelligente eerste ex-vrouw, een tweede ex die geen enkele gene of grens kent en dan ook nog de drie kinderen met al hun eigenaardigheden die vrijwel altijd bij hun vader thuis zijn. Leuke feelgood komedie. Het eerste seizoen levert genoeg grappige en pijnlijke situaties op, waarbij het luizenverhaal wel een van de leukere is!
Undateable, seizoen 1 (10 afl.)
De komedie Undateable gaat over een single dertiger, Danny, die zoveel bindingsangst heeft dat hij nooit langer dan een week hetzelfde meisje heeft. Hij krijgt een nieuwe kamergenoot, Justin, die juist wanhopig op zoek is naar een relatie maar daarin niet alleen gehinderd wordt door zijn eigen gedrag maar ook door een groep van misfit vrienden. Danny is een vreselijke narcist (een rol die hij als Alex in Whitney ook al een beetje had en vraag me niet waarom want ik vind ‘m compleet onaantrekkelijk) en probeert Justin te veranderen en visa versa. Gooi daarbij een gescheiden zus met een drankprobleem, een net-uit-de-kast beste vriend, een verwijfde zwarte vriend en een enorme nerd en het groepje losers is compleet. Niet zo scherp als Whitney of Anger Management (zelfde makers) maar zeker leuk om te kijken.
Enough Said (2013)
Julia Louise Dreyfus zet een mooie rol neer als masseuse die verliefd wordt op een man die ze helemaal niet bij zichzelf vindt passen: de grote, wat dikke James Gandolfini. Omdat ik nog midden in de serie Veep zit, dacht ik haar continu in die rol terug te zien, maar ze zet zo’n ander personage neer dat die gedachte niet een keer bij me opgekomen is tijdens het kijken. De spagaat tussen wat ze wil en voelt, is bijna tastbaar. De kwetsbaarheid van Gandolfini vertederend en bijna pijnlijk. Een heel mooie film!
The Lunchbox (2013)
Tegen de achtergrond van Mumbai speelt de film The Lunchbox. Een vrouw maakt voor haar man elke dag een lunchbox klaar maar deze wordt verkeerd bezorgd, een andere man ontvangt de smakelijke gerechten die ze klaar heeft gemaakt. Tussen de jonge vrouw en de oudere man ontstaat een briefwisseling, die voor hen beiden het leven verandert, zonder dat ze elkaar ontmoet hebben. De vertaling van het Hindi naar het Engels is vaak even onbegrijpelijk als de interactie in India zelf, maar het is een enorm mooie film dus dat neem ik dan maar voor lief.
Castle, seizoen 5 (24 afl.)
Iedereen kent Castle natuurlijk wel. En ik moet zeggen dat ik de kracht ook wel een beetje uit de serie vindt zijn. Ik hou niet van langdurige rode draden (de moeder van Beckett, wel/niet een relatie etc.) maar uiteindelijk is de serie altijd vermakelijk genoeg om lekker met het verstand op nul een aflevering of twee te kijken. Daardoor loop ik natuurlijk enorm achter, maar ook dat mag de pret niet drukken.
Necessary Roughness, seizoen 2 (10 afl.)
Psychologe Danni neemt een baan aan bij een grote sportmakelaar en maakt daar nog meer problematische klanten mee dan voorheen in haar eigen praktijk. Nico is altijd aanwezig in de achtergrond om voor haar te zorgen, ook als er spannende ontwikkelingen zijn bij het bedrijf waar Danni nu werkt.
Necessary Roughness, seizoen 2 (16 afl.)
Wow, niet alleen is seizoen twee van Necessary Roughness nog leuker dan het eerste, de laatste twee afleveringen zijn een krachtige afsluiting van een mooi seizoen: psychologe Danny Santino weet allerlei sterspelers met haar sessies te helpen, haar privéleven daarentegen blijft een chaos. Aanrader!!!
Happy Endings, seizoen 3 (23 afl.)
Na het derde seizoen is het afgelopen met de vrolijke komedieserie Happy Endings over een New Yorkse vriendengroep die lief en leed met elkaar deelt. Luiheid, dommigheid, jaloezie, mislukte relaties, dwangneuroses, je kunt het zo gek niet bedenken of de vriendengroep heeft er last van. Maar het blijft altijd vrolijk en grappig. Jammer dus, dat er geen verlenging is met een vierde seizoen.
Hart of Dixie, seizoen 2 (22 afl.)
Ook het tweede seizoen van Hart of Dixie draait om de liefdesperikelen van de New Yorkse dokter Zoey Hart die in Alabama in een klein dorp de dokterspraktijk van haar biologische vader over heeft genomen. Ze denkt verliefd te zijn op George Tucker, maar krijgt een relatie met buurman Wade Kinsella. En daar houden de perikelen niet op: ook haar huurbaas Lavon Hayes verandert elke paar afleveringen van relatie: of het nu Lemon, Ruby of Anna Beth is… Ik vond de serie halverwege seizoen twee door een dipje gaan, maar het einde is weer leuk, grappig en soms triest. Ik kan het alleen niet uitstaan, dat het een érg open einde heeft. Dat wordt wachten op seizoen 3 dus!
Go On, seizoen 1 (22 afl.)
Matthew Perry speelt in de romantische komedie Go On Ryan, een presentator van een radioshow die zijn vrouw recentelijk verloren is en zich daarom aansluit bij een grief support group. De groep is een bij elkaar geraapt zootje van rare mensen, onder leiding van de niet zo ervaren Lauren. Langzaamaan worden de leden van de groep vrienden. Een heel aardige komedie met een leuke rol van Perry.
Death in Paradise, seizoen 2 (8 afl.)
In het tweede seizoen van Death in Paradise zit Engelse politieagent Richard nog steeds gedwongen op een Caribisch eiland, waar hij de meest bizarre en ingewikkelde moorden oplost met eenvoudig vernuft, een flinke portie arrogantie en een nog grotere intolerantie jegens zijn omgeving van zon, zee en strand. Maar de andere politieagenten van het tropische Saint-Marie zijn aan hem gewend geraakt en samen vormen ze een hecht team.
Happily divorced, seizoen 2 (24 afl.)
In seizoen twee zijn Fran en Peter gescheiden maar wonen nog steeds in hetzelfde huis, samen. Fran ontmoet een leuke man, maar dat werkt niet. En nog een leuke man, maar ook dat werkt niet. Ook Peter blijft op zoek naar een partner, maar heeft weinig succes. En daarom bemoeien ze zich bij voorkeur ook met de levens van de vrienden om hen heen. En dat kan natuurlijk niet goed gaan. De serie is, in bescheiden doses, best aardig, hoewel de stem van Fran Drescher flink op je zenuwen kan werken, zeker als ze een paar actrices invliegen die net zo irritant nasaal dreinen. Aan het einde van dit tweede seizoen lijkt alles goed te komen voor zowel Fran als Peter, maar blijft dat zo?
Emily Owens M.D., seizoen 1 (13 afl.)
Een romantische doktersserie is natuurlijk geen nieuw gegeven na Grey’s Anatomy en al die andere series. En toch is de serie stiekem best leuk, ook al had ie slechte kijkcijfers en komt er geen vervolg op het eerste seizoen. Op de een of andere manier is de stuntelige arts in opleiding Emily (Mamie Gummer, dochter van Meryl Streep) best ‘t volgen waard, met haar liefde voor haar beste vriend, haar hang ups en kleine neuroses. Ze wordt in het ziekenhuis omringd door andere streberige artsen, waaronder haar aartsvijandin van school, de lesbische dochter-van-de-baas, charmante leidinggevende en bitchy hoofd chirurgie. Jammer dus, dat het bij 13 afleveringen blijft, ik had er graag nog een seizoen (of twee) aan toegevoegd.
Death in Paradise, seizoen 1 (8 afl.)
De Engels-Caribische politieserie Death in Paradise speelt op het fictieve eiland Saint Marie maar is gefilmd op Guadeloupe. Een horkerige Engelsman Richard (Ben Miller) wordt de baas van een klein politiebureautje, onderwijl niets anders doend dan klagen over de warmte, het zand en zijn huishagedis die hij erft van zijn vermoorde voorganger. Hij wordt bijgestaan door de relaxte Dwayne (Danny John-Jules) en conscientieuze Fidel (Gary Carr). Tot zijn grote schrik wordt Richard ook nog eens opgezadeld met Camille (Sara Martins) een Frans-Caribische collega. Maar ondanks zijn houding, weet hij wel op bijzondere wijze de zaken op te lossen. Drie delen Engelse politieserie, één deel komedie en richting ‘t einde één deel romantiek in een jasje van zand, zon, palmbomen en mooie accenten. Een fijne mix voor een ‘gezellige’, relaxte politieserie. Leuk!
Rookie blue, seizoen 3 (13 afl.)
Er zijn volop leuke politieseries, maar Rookie blue is toch één van de leukere. Het jonge team van rookies en hun training officers zien veel actie, de karakters zijn leuk en de verwikkelingen zijn aardig genoeg om na drie seizoenen nog steeds interessant te zijn. Een vierde seizoen staat aangekondigd, maar of Chris, Andy, Dov, Traci en Gail allemaal op hun pootjes terecht komen, is maar de vraag. Gelukkig geen al te grote cliff hanger, de meeste spannende ontwikkelingen vind je eerder in het seizoen.
Me and Mrs. Jones (seizoen 1, 6 afl.)
Met een erg bijzondere cast bestaande uit Gemma (Sarah Alexander uit Coupling), Tom (Nathaniel Parker uit Inspector Lynley) en Jason (Neil Morrissey uit Men behaving badly) weet je niet wat je moet verwachten. Maar het viel alleszins mee. Het is nog net geen Coupling maar de serie is zo grappig dat ik regelmatig hardop heb zitten lachen. Sarah Alexander draagt de show met haar grappige, neurotische, chaotische personage. En dat is niet verwonderlijk want Gemma is een brave huismoeder die verliefd wordt op de beste vriend van haar zoon. ‘Inspector Lynley’ zet een geweldige dwangmatige sukkel neer die het tegenovergestelde is van Gemma en wanhopig z’n best doet om haar voor zich te winnen. En dan is de vraag: voor wie kiest Gemma? Erg jammer dat er maar 6 afleveringen zijn!
Playing for keeps (2013)
Goed, Dorien en ik hebben de gewoonte de slechtst mogelijke films uit te zoeken, maar dit was weer een toppertje. Een verhaallijn die in 5 minuten film getoond had kunnen worden: een voormalige voetbalspeler reist zijn ex-vrouw en zoontje achterna in de hoop hun harten terug te winnen. Hij is aan lager wal geraakt en gaat zijn zoontjes voetbalteam coachen. De soccer mums, niet de allerslechtste actrices die in dit geval jammer genoeg wel het belabberdste acteerwerk in tijden laten zien, vinden de nieuwe coach (een verlepte Gerard Butler) natuurlijk geweldig. Zelfs een Uma Thurman weet het niveau niet op te krikken, sterker nog, haar personage is zo plompverloren in de film gegooid dat je je afvraagt wat ze er doet. Tegelijkertijd staat ze wel garant voor ‘t enige stukje humor in de film dat wel tot zijn recht komt. Afrader dus! Gelukkig was ‘t gezelschap goed :-).