Ooit, als zesjarig meisje ging ik voor ‘t eerst met mijn vader naar ‘t grotemensentheater voor Aïda, enkele jaren later gevolgd door Verdi’s opera Nabucco. Of er andere voorstellingen volgden, kan ik me niet herinneren. Hooguit dat ik onder zware dwang als tiener de Nachtwacht moest bekijken, terwijl ik liever fake YSL-truien ging kopen op de Albert Cuyp. Maar dat terzijde. Ruim 30 jaar na dato ga ik weer naar Nabucco met het indrukwekkende slavenkoor en wel in het Letse nationale opera en ballettheater. De voorstelling is erg mooi, ondanks mijn directe antipathie tegen de hoofdrolspeelster. Ik zit net naast het midden op de voorste rij met schitterend zicht op het podium. In vier aktes voltrekt zich langzaam het drama van een verslagen volk, liefdesperikelen en verraad. Hoewel ik het verhaal ken, zijn de verwikkelingen soms dusdanig ingewikkeld dat ik even moet spieken op de boventitels om te zien waar we in het verhaal zitten. Een voorstelling in Riga is een absolute aanrader, alleen al vanwege het schitterende gebouw, de prachtige zaal maar natuurlijk bovenal voor een indrukwekkende bezetting. Erg mooi!