Een detectiveserie uit de jaren 20 van de vorige eeuw is normaliter niet mijn ding. Maar de vrijgevochten Miss Phryne Fisher is geweldig. Ze onttrekt zich aan elke gedragscode en doet waar ze zin in heeft. En dat is meestal de politie te slim af zijn bij moordzaken. Dat ze gek is op de hoofdinspecteur en hij op haar, maakt de onderzoeken niet makkelijker. Dat ze haar gezelschapsdame Dot ook nog eens beïnvloed om minder traditioneel te zijn, maakt diens liefde voor de andere politieagent in de serie lastig. Maar tegelijkertijd draagt het bij aan de charme van deze serie. Feel good crime, minder een contradictie in termen dan het lijkt.