Author Archives: Danielle
Death in Paradise, S12 (9 afl.)
Toxic Prey – John Sandford (2024)
The time is always now. Artists reframe the black figure – National Portrait Gallery, Londen, Engeland
Standing on the shoulders of giants. Saatchi Gallery – London, Engeland
Six Graves – Angela Matsons (2021)
The Gifted, The Talented and Me – William Sutcliffe (2019)
Ik ben nog geen boek tegengekomen van William Sutcliffe, dat ik niet goed vond. En The Gifted, The Talented and Me, een coming of age-book van een vijftienjarige die door zijn ouders verhuisd wordt naar een school voor getalenteerde kinderen terwijl hij zelf ‘doodgewoon’ is, is ook weer erg goed! Officieel valt het boek in de Young Adult-categorie, geloof ik, maar dat doet zeker niks af aan de kracht van het verhaal.
An Unexpected Peril – Deanna Raybourn (2021)
Het verhaal is spannend, maar de ‘kracht’ was er voor mij in dit boek een beetje uit. Misschien omdat de 19e eeuwse Veronica Speedwell en Stoker nu braaf in een huis in Londen wonen, al is het niet hun eigen huis natuurlijk. Of misschien is het de gezapige relatie die ze nu hebben. Of misschien is het zo dat in een reeks, er altijd een omslagpunt is dat de verhalen minder sterk woren? In ieder geval kunnen Veronica en Stoker het niet laten op onderzoek uit te gaan als tijdens het opstellen van een expositie blijkt dat de bergbeklimmer niet door een ongeval om het leven is gekomen maar door een doorgesneden touw.
The Expandables 2
The Expandables 2 is wat fantasievoller dan de eerste, met het onderscheppen van een enorme plutoniumvoorraad uit een oude Russische opslag, maar ik vond ‘m leuker dan de eerste. En wat anders moet je in een vliegtuig en treinrit doen dan lezen, slapen of films kijken?
The Expandables (2015)
Zoals wel vaker bij actiefilms het geval is, weet ik niet zeker of ik de Expandables reeks gezien heb. Dus heb ik in het vliegtuig de originele The Expandables, namelijk nummer 1, weer gekeken. En hij is vermakelijk én kwam me nergens bekend voor. Waarschijnlijk had ik ‘m dus nog niet gezien.
Marmer. Andries Tunru – Hof88, Almelo
Zaterdagavond was ik bij Marmer van Andries Tunru in Hof88. Een emotioneel verhaal, over zijn jeugd. Iets minder humor dan de vorige keer. Dan voel ik me bezwaard dat ik denk: al die cabaretiers met hun aandoeningen, moeilijke jeugd of verslavingen… ik kom om te lachen! Maar een boom van een man naast me pinkte meermaals tranen weg. Het resoneerde dus wel bij mensen
Anyone but you (2023)
Mafia Mamma (2023)
Normaal ben ik wel gecharmeerd van Toni Collette als actrice, maar Mafia Mamma was niet helemaal wat ik er van verwachtte. Een humoristische film over een Amerikaanse, onzekere vrouw die zich in Italië ontpopt als een ware maffia don, als ze van haar grootvader diens maffia-imperium erft. Ik zit een beetje tussen grappig en vreselijk in, wat deze film betreft.
The Proposal (2009)
The Gentlemen, S01 (8 afl.)
Karma. Rayen Panday – De Reggehof, Goor
Le Lavo//Matik & Spot 13 – 13 arrondissement, Parijs, Frankrijk
Inmiddels kom ik hier al voor de tigste keer maar de trap naast Le Lavo//Matik stelt nooit teleur. En ook Spot 13, vanaf de trap van Le Lavo//Matik tot aan de opritten naar de snelwegen iets verderop is altijd indrukwekkend. Er is weer volop mooie nieuwe kunst, van bekende maar ook onbekende kunstenaars. En ondanks de miezerende regen is het genieten!
Coming Soon – LaFayette Anticipations, Parijs, Frankrijk
Een keer eerder zag ik een best interessante expositie in de LaFayette Anticipations maar deze expositie, Coming soon, snap ik niet. De expo zou gaan over de relatie van de mens met het onbekende in de toekomst. De kunstwerken die er hangen zijn weinig inspirerend en de enige vraag die ze oproepen: hoe hangt dit samen met het thema. Het kan gebeuren, dat iets je niet aanspreekt. Jammer. Gelukkig is het café wel aangenaam.
Hors Cadre – Le Cabinet d’Amateur, Parijs, Frankrijk
Le Cabinet d’Amateur is al een kleine exporuimte met maar één zaaltje, dus de verwachtingen waren al niet hoog gesprannen. Maar de expo Hors Cadre valt me toch nog tegen. De enige werken die me opvallen zijn kleine werkjes van Melanie Busnel. De genoemde werken van anderen, zoals Codex Urbanus, zie ik niet of zijn zo vaag of nondescript. Jammer van de lange trek hier naartoe. Maar door een heel erg mooie Alo Art expositie jaren geleden, had ik hier meer van verwacht.
Stolen Ones – Angela Marsons (2021)
Espace Dali – Parijs, Frankrijk
Misschien wel 25 jaar geleden bezocht ik in Figueras het Dali-museum en dat maakte flinke indruk. Ik had dus goede hoop bij Espace Dali, al was ik er in al mijn bezoeken aan Parijs nog nooit geweest. De Espace Dali is meer een veredelde galerie voor de verkoop dan een showcase voor de werken an sich, en voor mij nogal teleurstellend. Nu vind ik de druipende klok sowieso een vreselijk werk, maar hier kwam ie in soorten en maten terug. Een paar mooie sculpturen, maar die kwamen in de volgepropte ruimte ook niet echt tot hun recht. Jammer, zeker omdat het bezoek 14 euro kost en ik met minder dan een kwartier weer buiten stond.