De iindustrieel aandoende ontwerpen van Frederic Plateus die ik toevallig tegenkwam in mijn speurtocht naar andere art galeries, zijn niet helemaal mijn ding. Geometrische vormen, sculpturen aan de muur met grafische elementen, elementen uit de industrie, autowereld, motorsport etc., ze geven een abstract beeld. Leuk om even binnen te lopen maar ik zou er een volgende keer zeker niet voor omlopen.
Category Archives: grafisch
My Oma. Kunstinstituut Melly. Rotterdam
My Oma is een tentoonstellingsproject dat zich richt op de figuur van de grootmoeder.
Het project verkent persoonlijke en culturele erfenissen die voorkomen uit zowel genegenheid als conflict. Het brengt kunstenaars en verhalen samen, evenals kunstwerken en theorie die centrale kwesties van onze tijd verwoorden: ervaringen van immigratie, dissonant erfgoed en veranderende genderrollen.
My Oma besteedt speciale aandacht aan belichaamde kennis en verhalen op kleine schaal. In het licht van een ontwikkelende politieke polarisatie, benadrukt My Oma juist historische perspectieven, versterkte intergenerationele banden en vieren we kennis behouden door verschillende diasporas. De tweetalige titel van het project—met het Engelse my en het Nederlandse oma—is bedoeld om deze persoonlijke benadering over te brengen.
Escher. Andere wereld. Kunstmuseum Den Haag
De Nederlandse kunstenaar Maurits Cornelis Escher (1898-1972) is een van de bekendste grafische kunstenaars ter wereld. Tot op de dag van vandaag fascineert hij door zijn spel met perspectief, ruimte en werkelijkheid. Het Kunstmuseum Den Haag bezit een van de grootste collecties van het werk van M.C. Escher. De hoogtepunten uit zijn oeuvre zijn te zien in ‘Escher in Het Paleis’.
De andere Picasso. Terug naar de bron. 50e sterfdag Picasso. Cobra Museum voor moderne kunst- Amstelveen
In 2023 wordt de 50e sterfdag van Picasso herdacht door tentoonstellingen door de hele wereld, of tenminste heel Europa. In het Cobra Museum doen ze dat met de expositie De andere Picasso. Terug naar de bron. De tentoonstelling toont een minder bekend deel van het oeuvre, waarvan ik toch een groot deel al heb gezien of vergelijkbaars heb gezien, in bijv. Antibes en in Parijs. Maar dat maakt het niet minder de moeite waard.
Art for Air. Alisa Chunchue. Numthong Art Space. Ari. – Bangkok, Thailand
In de up and coming wijk Ari bezoek ik de Numthong Art Space, in een grote, heel koele villa verstopt op een omheind terrein. De expositie Art for Air, bestaat uit sculpturen van Alisa Chunchue en schilderijen van Surajet Thongsuea. De sculpturen zijn met name neuzen, in soorten en maten. De schilderijen van Surajet Thongsuea zijn met name zwart-wit schilderijen
Kleurrijker zijn de werken van Giacomo Failla, die ook te bewonderen zijn: een soort schilderijen in verschillende abstracte lagen van kleur alsof er knip-en plakwerk aan te pas is gekomen. Deze spreken me het meeste aan. Een mooi uitstapje uit de hectiek en warmte.
Women of Japan / VOC Japan / Living Colours / Andy Warhol. Forever Young – Museum No Hero, Delden.
Mijn bezoekje aan Museum No Hero in Delden stelde ik twee dagen uit zodat ik ook de expositie Andy Warhol – Forever Young erbij mee kon pakken. Dat betekende vier exposities in één museum. Ik begin dus maar boven, waar vooral foto’s van fotografen Steve Schapiro, David McCabe, Billy Name e.a. hangen, aangevuld met vijf of zestal werken van Warhol, waaronder zeefdrukken van Marilyn Monroe, Beatrix en de Engelse koningin. Een kleine presentatie maar interessant.
Vervolgens beland ik bij VOC Japan – Nederland. Deze expo schets de geschiedenis van een tijdperk waar ik eigenlijk niets van weet. Het porselein komt van diverse bronnen (waaronder Landgoed Twickel) maar serviesgoed vind ik niet erg spannend. Dan hangen er nog wat willekeurige werken, waaronder een mooie Appel en een Leo Gestel die me aansprak. Net als de Chinese dames die er al vanaf het begin hangen.
Door dus naar Living Colours, een expo over de ongekende precisie van de Post-Painterly Abstraction, met twee strakke werken van Frank Stella, en Expressionistische Abstractie. Maar er staat ook een rode plexiglas wolf van Orlinski en een grote industriëel aandoende sculptuur van Louise Nevelson bijvoorbeeld.
En op de benedenverdieping is de expositie Women of Japan. Die is erg gevariëerd: er zijn een paar kimono’s, er hangen een paar interessante foto’s van westerse fotografen van Japanse vrouwen, er zijn verhalen opgetekend van Japanse vrouwen en er zijn mooie prenten over de rol van de Japanse vrouw. In deze sectie vallen eigenlijk het meest de seksinstructies op, waarop veelal het mannelijk geslacht buitenproportioneel is afgebeeld, om destijds de lachers op de hand te krijgen.
Vaste collectie – Museum Arnhem, Arnhem
Omdat ik letterlijk om de hoek van het Museum Arnhem moest zijn voor mijn werk, maakte ik van de kans gebruik om in een verlate pauze dit museum voor moderne kunst te bezoeken. En het is een bezoek waard. Het museum is niet erg groot en bood mij veel nieuwe kunstenaars, waarvan ik nog nooit werk had gezien. En een paar oude bekenden. Zowaar hingen er twee werken van Marlene Dumas die ik eens niet vreselijk vond: Emily en Guilt of the priviliged. Er was een Zadkine, een mooi portret van Sluijters (Dame met fiets) en een paar Pyke Kochs (ugh). De werken van Klaas Gubbels vind ik wel erg aansprekend, net als The Warrior, een sculptuur van Henry Moore in de tuin. Een paar nieuwe ‘jonge’ artiesten die me aanspraken waren Heidi Sincuba in rood, wit en blauw en de werken van Esire Erheriene-Essi, die de Ku Klux Klan en racisme adresseert in haar werken. En om met de meest grappige te eindigen: de Borstentros van Maria Roos.
Von Christo bis Kiefer – Kunstmuseum Pablo Picasso, Münster, Duitsland
Last but not least, althans qua posts, want het Picasso Museum was vandaag mijn eerste halte in Münster. Het museum is relatief klein maar weet altijd bijzondere expo’s samen te stellen. Toen ik bij de expo Von Christo bis Kiefer las dat er een Basquiat was, moest ik natuurlijk deze kant op. En tot mijn blijde verrassing waren het zelfs meerdere werken van Basquiat, waaronder Asbestos. De collectie van Lambert uit Avignon heeft meer moois te bieden. Zo zijn er foto’s van Christo’s werken, zijn er meerdere Kiefers, waaronder ééntje van een zonnebloem die héél veel zaden verliest, zijn er foto’s van Nan Goldin, hangen er twee werken van On Kawara en ga zo maar door. De ‘land art’ op de tweede verdieping spreekt mij minder aan, maar de woordbeelden van Bruce Naumann zijn verrassend net als Louise Lawlers werken. Andere namen zijn Julian Schnabel, Carl Andre (die ik gemist blijk te hebben) en Richard Long, en nog een aantal meer. Beneden in de hal is er een werk van On Kawara, als onderdeel van Skulptur Projekte. Maar ook nu snap ik helemaal niets van wat hij met zijn werken wil overdragen. Tja… Al met al weer een mooie expositie! En dan is er als toefje slagroom ook nog de expo Picasso und das Mittelmeer, met diverse schilderijen, grafische werken en beschilderd keramiek. Ook de moeite waard!
Skulptur Projekte – Münster, Duitsland
Vanaf 1977 vindt zo ongeveer één keer per tien jaar een groot kunstproject plaats in Münster. Onder de naam Skulptur Projekte vindt, verspreid over de stad, kunst in de openbare stedelijke ruimte plaats. Dit loopt uiteen van sculpturen en uithangborden tot video-installaties en performance art. Het plattegrondje wat je voor 3 euro kunt kopen is niet heel helder en mengt oudere, bestaande werken met de nieuwe van 2017. Wat gekkigheden op een rijtje: een grote truck voor de ingang van het LWL Museum met daarop een zwart geschilderd vrachtkrat (Cosima van Bonin en Burr, zie vorige post voor Burr), een volledig beklede hal van het LWL voor een videoinstallatie van Nora Schulz, een performance waarvoor je in de rij moet van Alexandra Pirinci maar je weet niet wat te verwachten. Of in de kelder van een oud gebouw naast ‘t LWL video-installaties van Koki Tanaka (Provisional Studies). Waar ik bijna langs liep, een rood/wit gestreept hekwerk van Daniel Buren dat lijkt op een verkeersding of hoog tegen een gevel, bij het binnenrijden van de stad een op de rug liggend poppetje van Sany (Samuel Nyholm). Of een video-installatie in de kelder van de bieb, met muziek en verwarrende flitsen van beelden (Gerard Byrne). Het makkelijkst vindbaar, naast de truck, was eigenlijk nog de Waterpas van John Knight, die op een hoek het gebouw van het LWL siert. Enerzijds irritant dat alles lastig vindbaar is, tegelijkertijd een leuke manier om door de stad te dolen en mooie kerken tegen te komen en binnen te kijken in gebouwen waar je normaliter niet binnenkomt.
Andy Warhol in de Beurs van Berlage – Beurs van Berlage, Amsterdam
De privécollectie van Lex Harding wordt geëxposeerd in de Beurs van Berlage, in Amsterdam. Een indrukwekkende collectie, dat moet gezegd worden, van zeefdrukken, foto’s en albumcovers van popart’s vooraanstaande kunstenaars. Centraal staan de werken van Andy Warhol, maar er is ook plaats voor Keith Haring, Roy Lichtenstein, Hockney en anderen. De expositie is ook vrij druk bezocht, als ik er aan het einde van de middag binnenloop. Ik kom er ‘oude bekenden’ tegen, zoals het portret van Mao, die ik jaren terug voor ‘t eerst in Hamburg zag. Of de Fish van Warhol die ik ook eerder zag maar waarvan ik niet meer weet waar het was. En natuurlijk de dieren, die ik in 2014 in het Peramuseum in Istanboel bekeek. Maar ook de Lenin’s die in het Pera hingen en recentelijk nog bij het Moco in Amsterdam, als ik het me goed herinner. Een feest van herkenning dus, en genoeg mooi nieuws ook nog eens. De uitsmijter zijn de zeefdrukken van vier koninginnen: Beatrix natuurlijk, Elizabeth van Engeland, Queen Ntombi Twala van Swaziland en Margarethe II van Denemarken. De museumkaart geeft 2,50 korting op de entree van 15 euro.
Museum DKM – Duisburg, Duitsland
Het Museum DKM is een wat schizofreen museum: enerzijds zijn er de soms al eeuwenoude werken van de Oriënt tot het verre oosten. Anderzijds de moderne werken van Duitse kunstenaars. Althans, dat denk ik. In het museum zijn geen bordjes opgehangen en je kunt alleen aan de hand van een (ook nog verkeerd gevouwen) boekje door de zalen navigeren. Waardeloos, vond ik.
De expositie Ernst Hermanns und sechs Preisträger aus siebzig Jahren sprak me niet erg aan. Andere werken van bijvoorbeeld Song Dong, Hayato Goto, Richard Long en Erwin Wortelkamp waren best aardig. De zaal met drie werken van Ai Wei Wei was trouwens wel weer interessant: Drie foto’s waarop hij een vaas vasthoudt en vervolgens laat vallen. Een plank met allerlei pastelkleurige vazen en één enorme witte sculptuur in de vorm van een ei. Het werk van Blinky Palermo vond ik niet, and not for a lack of trying. Maar goed. Er waren daarnaast ook nog interessante beelden, foto’s en figuurtjes uit Gandhara (Afghanistan/Pakisten), Ayutthaya en Cambodja. Als je weinig tijd hebt, zou ik eerder de andere twee museum bezoeken maar mocht je een drie kwartier over hebben, dan is ‘t wel de moeite waard.
Paris Street Art – Parijs, Frankrijk
Na me wat in te hebben gelezen besloot ik in de beperkte tijd die ik had in Parijs (28 uur) zelf een street art tour in elkaar te zetten. En wat was het de moeite waard! In de wijken Belleville en Menilmontant maar ook overal er omheen vind je de meest bijzondere street art. En als je er eenmaal een oog voor ontwikkeld hebt, zie je door de hele stad de mooiste werken of werkjes. Of het nu oogloze portretten zijn, ontzettend indrukwekkende spraypaint-stukken, kleine stukken pixelart of eenvoudige tekeningen: street art is overal in Parijs. Het was genieten! Vooral ook omdat het weer zalig was en het zonnetje lekker scheen, en ik door een paar van mijn favoriete wijken kwam zoals de Noord-Afrikaanse wijk rondom de Belleville markt. Maar ook doordat ik schitterende buurten aandeed die ik niet eerder gezien had. Neem een kijkje in mijn album: ….
Musée Matisse – Nice, Frankrijk
Op een late middag ligt het tomaatrode gebouw van het Musee Matisse in een vrolijk zonnetje tussen de Gallo-Romeinse ruïnes en petanque spelende mannen in het Parc des Arènes in Cimiez, een buitenwijk van Nice. Binnen is het druk maar de collectie is zo fraai dat ik dat voor lief neem. De toegang is vandaag, onverwacht, gratis. Zalen vol, met kleurrijke werken maar ook impressionistische zeezichten, zwart-witte maskers, allerhande sculpturen en natuurlijk zijn cut-outs, in dit geval als glas-in-loodraam. Het blijft indrukwekkend hoe Matisse, met enkele zwarte lijnen de fraaiste gezichten met volop expressie neer kan zetten. Mijn favoriet, daarin ben ik behoolijk consistent, is een liggende odalisk met oriëntaals aandoende doeken. Dit museum mag zeker niet op je lijstje ontbreken, als je Nice bezoekt. Wat mooi!
Van Arp bis Picasso. Die Sammlung der Fondation des Treilles – Picasso Museum, Münster, Duitsland
Omdat de expositie Von Arp bis Picasso. Die Sammlung der Fondation des Treilles de laatste week in gaat, rij ik gauw nog naar Duitsland. De expositie omvat een aantal mooie werken van onder andere Picasso zelf (lijntekeningen vooral), twee werken van Arp (dat aantal viel een beetje tegen). Maar ook Brauner (zie afbeelding), Léger, Dubuffet, Ernst en meer kunstenaars zijn in de tentoonstelling terug te vinden. Er hing zelfs een heel eenvoudige Klee. De expositie Giganten, die tegelijkertijd te zien is, is ook interessant. Niet zo zeer vanwege de klassieke werken of de Afrikaanse maskers, maar vanwege de lijntekeningen met Picasso’s interpretaties en settings. Weer de moeite waard!
Remember me. Stories in print – AAMU, Utrecht
In het AAMU gaat mijn aandacht uit naar de expositie Remember me. Stories in print. Het vele onrecht dat aboriginals is aangedaan, zoals bijvoorbeeld de Lost Generation – een hele generatie aan Aboriginal kinderen die bij hun ouders weg zijn gehaald en in tehuizen of bij blanke gezinnen ondergebracht te worden om daar een niet-Aboriginalopvoeding te krijgen – is vaak de rode draad in de Aboriginal werken bij AAMU. Naast het gebruikelijke stipwerk van de vaste collectie, een heel nieuwe insteek met deze veelal grafische werken, zoals Laurel Nannup’s Yellow Taxi (2012). Mooi en confronterend.
Die Verführung der Linie. Klimt, Schiele, Kokoschka – Picasso Museum, Münster, Duitsland
Hij is bijzonder mooi, de expositie met grafische werken, lijntekeningen vooral, van Klimt (favoriet), Schiele en Kokoschka bij het Picasso Museum. Een mooie selectie van schetsen van de kunstenaars. En de telkens wisselende expositie van Picasso op de bovenste verdieping was ook dit keer weer de moeite waard. Aanrader!
Stephen Chambers. The Big Country and Other Stories – Pera Muzesi, Istanboel, Turkije
De expositie van schilder en printmaker Stephen Chambers is genoemd naar het uit meerdere delen bestaande werk The Big Country. Het biedt een overzicht van Chambers’ werken, waarin veelal echte en historische figuren elkaar ontmoeten. Het is mijn eerste kennismaking met Chambers’ werk en het spreekt me wel aan, vooral het Green Background Woman (zie hiernaast).
100 jaar grafiek uit een particuliere collectie – Tetem kunstruimte
De expositieruimte van Tetem kunstruimte is klein: één hal. Maar de expositie 100 jaar grafiek uit een particuliere collectie is fraai: werken van Lotti van der Gaag en Aat Velthoen, Pearl Perlmutter, Karel Appel, Paul Citroen en anderen. De particuliere eigenaar is ooit begonnen ‘unieke werken’ te verzamelen omdat hij niet het lef had om zelf kunstenaar te worden. De ‘grafiek’ was goedkoper, maar is inmiddels geaccepteerd als ‘volwaardige kunstvorm’. En daar wil ik me gerust bij aansluiten. De expositie loopt maar tot 3 november, dus je hebt nog één dag de kans!