Misschien wel 25 jaar geleden bezocht ik in Figueras het Dali-museum en dat maakte flinke indruk. Ik had dus goede hoop bij Espace Dali, al was ik er in al mijn bezoeken aan Parijs nog nooit geweest. De Espace Dali is meer een veredelde galerie voor de verkoop dan een showcase voor de werken an sich, en voor mij nogal teleurstellend. Nu vind ik de druipende klok sowieso een vreselijk werk, maar hier kwam ie in soorten en maten terug. Een paar mooie sculpturen, maar die kwamen in de volgepropte ruimte ook niet echt tot hun recht. Jammer, zeker omdat het bezoek 14 euro kost en ik met minder dan een kwartier weer buiten stond.
Category Archives: abstract
Espace Dali – Parijs, Frankrijk
New Works. Richard Deacon – Galerie Thaddaeus Ropac, Parijs, Frankrijk
Omdat ik toch bij de Galerie Thaddaeus Ropac was, liep ik ook door naar de verdiepingen waar het werk van Richard Deacon stond. Onder de eenvoudige titel: New Works, worden sculpturen tentoon gesteld die allemaal behoorlijk abstract zijn. En mij daarnaast ook nog eens helemaal niet aanspreken. Het werd dus een kort bezoekje, maar jezelf af en toe blootstellen aan nieuwe kunstenaars is natuurlijk altijd goed. Daar was deze tour langs art galleries in de eerste plaats natuurlijk ook voor bedoeld.
On paper. Diverse artiesten – Galerie Max Hetzler, Parijs, Frankrijk
Na mijn bezoeken vorig jaar aan de Max Hetzler galleries in Berlijn, waren mijn verwachtingen van alle expo’s in Parijs misschien wel het hoogst gespannen voor de expo On Paper. Uiteindelijk was het een interessante expositie, maar het wow-effect dat ik verwacht had, bleef uit. Ik keek het meest uit naar werken in het echt van Grace Weaver (mooi, maar rustiger dan verwacht) en Barry Flanagan (op papier heel veel rustiger dan zijn opvallende sculpturen). Al met al een mooie expositie maar niet de mooiste van deze dagen in Parijs.
Twelve Tickets. Chibuike Uzoma – Galerie Mitterand, Parijs, Frankrijk
De expositie Twelve Tickets van de Japanse Chibuike Uzoma is de eerste solo expo van de artiest in Frankrijk. Naast schilderijen maakt de artiest ook foto’s, tekeningen en video’s maar deze expo brengt twaalf indrukwekkende, grote en abstracte schilderijen bijeen. Al lopend door de Marais kwam ik deze expositie toevallig tegen. Wat een geluk! En wat bleek, de binnenplaats waar Galerie Mitterand aan zit geeft ook toegang tot de belangrijkste, grootste expositieruimte van Galerie Marian Goodman.
Quelques nouvelles. Fabrice Gygi – Galerie Chantal Crousel, Parijs, Frankrijk
In de press release licht de kunstenaar zijn werken toe. Ik word er, zeker in het Frans, niet echt wijs uit. Maar een zin geeft richting aan het geheel, namelijk: Wat nieuws. Wat nieuws uit geel, het geel van diegenen die opgroeien, gestempeld met het zegel van het motto ‘Lux’ enzovoorts. En geel, dat is de expositie wel. De grote werken hangen ruim geëxposeerd en dat maakt ze extra indrukwekkend: grote, heldere, gewaagde werken waarin geel de boventoon voert. Mooie expo.
Musée de la Sculpture en Plein Air – Quai Saint Bernard, Parijs, Frankrijk
Sowieso is de kade van de Seine een leuke plek om te wandelen, zoals bijv. de pontons waarop de Niki de St Phalle tuinen zich bevinden, die water met land verbinden. Maar ook de een stuk verderop gelegen Musée de la Sculpture en Plein Air is leuk. Een groen beplant stukje kade met sculpturen verspreid door de tuin. De werken zijn allemaal van voor mij onbekende artiesten, maar dat mag de pret niet drukken. Zeker met warm weer is dit volgens mij een leuk stukje Seinekade om wat tijd door te brengen.
Mark Rothko – Fondation Louis Vuitton, Parijs, Frankrijk
My Oma. Kunstinstituut Melly. Rotterdam
My Oma is een tentoonstellingsproject dat zich richt op de figuur van de grootmoeder.
Het project verkent persoonlijke en culturele erfenissen die voorkomen uit zowel genegenheid als conflict. Het brengt kunstenaars en verhalen samen, evenals kunstwerken en theorie die centrale kwesties van onze tijd verwoorden: ervaringen van immigratie, dissonant erfgoed en veranderende genderrollen.
My Oma besteedt speciale aandacht aan belichaamde kennis en verhalen op kleine schaal. In het licht van een ontwikkelende politieke polarisatie, benadrukt My Oma juist historische perspectieven, versterkte intergenerationele banden en vieren we kennis behouden door verschillende diasporas. De tweetalige titel van het project—met het Engelse my en het Nederlandse oma—is bedoeld om deze persoonlijke benadering over te brengen.
NN Art Award 2024. Kunsthal Rotterdam
Verschillende werken van jonge kunstenaars, zoals Maaike Kramer, Peim van der Sloot, Jan van der Pol en Monica Mays. Vorig jaar heb ik de expo gemist, maar ik zag dat de winnaar van vorig jaar, Monali Meher, in de jury zat. En van haar zag ik twee jaar geleden een expo in Het Atelier in Brugge, toevallig in de straat waar mijn guesthouse zat.
Ai WeiWei. In search of humanity. Kunsthal Rotterdam
Mooie werken, allemaal gebaseerd op rampspoed, politiek falen of schrijnende situaties in de wereld. In deze expo ook een aantal werken die ik al eerder zag. Zo is de installatie van fietsen hier een centraal werk. Waar ik die zag, weet ik niet meer. Maar uit de expo in Cambridge was hier behang gemaakt en het trio aan foto’s waarop WeiWei een oude Mingvaas vernietigt hing er ook. En eerder zag ik het werk met de duizenden zonnebloemzaadjes al. Ook van deze weet ik niet precies waar. Maar er hingen en stonden ook veel nieuwe werken, die ik niet eerder zag. Zo vond ik het werk van het verwrongen vlechtstaal misschien wel het meest indrukwekkend: vlechtstaal uit scholen die tijdens een aardbeving het begaven, vanwege het gebruik van ondermaatse materialen met als gevolg heel veel dode kinderen, en ouders die bij hun zoektocht naar hun kinderen gearresteerd waren omdat de Chinese overheid de waarheid wilde verdoezelen. Bijzonder goede expo.
Rare Earth. Tony Cragg. Museo Nacional de Arte Contemporanea do Chiado. Lissabon, Portugal
Drie maanden eerder stond ik nog naast de grote sculptuur van Cragg voor het Heydar Aliyev Cultural Center in Baku. Nu sta ik tussen de prachtige sculpturen van Cragg in een historisch gebouw in Lissabon. Het is een klein museum met een wat rare entree maar de ruimte laat de werken van Cragg goed tot zijn recht komen, met schitterende verlichting en balans in de ruimtes. Verrassend zijn de werken die juist helemaal niet aan de bekende stijl van Cragg doen denken, en de tekeningen en schilderijen. En dat er ook nog een aantal sculpturen in de publieke ruimte staan, op het Praça do Comercio, is alleen maar een bonus.
Boijmans van Beuningen in het Rijks. Rijksmuseum Amsterdam
Erg fijne expositie met werken uit het Boijmans van Beuningen, die zo lang het museum niet open is, rondreizen naar verschillende andere musea. Ik zag een aantal interessante werken, die ik niet eerder zag, of waarvan ik de maker niet kende zoals The Car van Marisol (Escobar) of Salvador Dali’s Shirley Temple, le plus jeune monstre sacré du cinéma de son temps. Of Two Deckchairs van David Hockney. Maar het leukst was wel dat de Phalli Infinity Room van Yayoi Kusama helemaal verlaten erbij lag, toen ik kwam en ik dus meteen kon doorlopen en zonder tijdslimiet mocht genieten van de tientallen reflecties op de rood-wit gestipte fallussen.
Sol LeWitt. Joods Museum. Amsterdam
Een lastige keuze: nu Israël Gaza vernietigt, kun je dan nog met goed fatsoen naar een Joods museum. Op het moment dat dit speelde, dacht ik dat wel kon. Nu, weken later, zou ik diezelfde keuze niet licht maken. Het blijft lastig, de scheidslijn tussen niet alle Israëliers steunen de vernietiging en Israëliers zien als vertegenwoordigers van hun regering. Deze expositie was trouwens wel de moeite waard. Niet eerder zag ik een expo gewijd aan LeWitt alleen.
Welt auf Papier. Tàpies Miró. Kunstmuseum Pablo Picasso. Münster, Duitsland
De tentoonstelling Welt auf Papier in het kader van de 100e geboortedag van Antoni Tàpies en de 130e van Joan Miro in het Pablo Picasso Museum is de moeite waard. Het is bijna bizar hoeveel gelijkenis er in de stijl van beide schilders is, maar toch ook een eigenheid. Met meer dan 100 werken, een flinke expositie.
De andere Picasso. Terug naar de bron. 50e sterfdag Picasso. Cobra Museum voor moderne kunst- Amstelveen
In 2023 wordt de 50e sterfdag van Picasso herdacht door tentoonstellingen door de hele wereld, of tenminste heel Europa. In het Cobra Museum doen ze dat met de expositie De andere Picasso. Terug naar de bron. De tentoonstelling toont een minder bekend deel van het oeuvre, waarvan ik toch een groot deel al heb gezien of vergelijkbaars heb gezien, in bijv. Antibes en in Parijs. Maar dat maakt het niet minder de moeite waard.
Viering 75 jaar Cobra. Cobra Museum voor moderne kunst. Amstelveen 75 jaar
Het is bizar dat niet lang na de viering van 75 jaar Cobra Museum mogelijk de genadeklap volgt voor het museum. Eeuwig zonde want het museum heeft altijd erg fijne tentoonstellingen.
Met de viering van 75 jaar Cobra stellen ze werken tentoon van Picasso, Appel, Constant, Corneille maar ook Basquiat en Pollock. Een erg mooie expo.
Julian Heuser friday is highday – Galerie Filiale, Frankfurt, Duitsland
Perlasynthics & PoMu. Jana Schröder – Galerie Bärbel Grasslin, Frankfurt, Duitsland
Unknown landscape. Monali Meher – Het Atelier, Brugge, België
Door de voorkeur te geven aan het strand en mijn planning daarom na minuut 1 aan het water al om te gooien, kwam het dit uitstapje niet van de geplande museumbezoeken en galeries. Máár, nadat ik mijn auto geparkeerd had in Brugge en bij het Entrepot flink veel street art gespot te hebben, kwam ik in de straat van mijn B&B de expositie Unknown landscape van Monali Meher tegen. In het kleine Het Atelier moet je door je eerste impressie (rommelig) heenprikken om de werken van de kunstenaar echt te zien. Ze blijkt een Indiase kunstenaar met al een behoorlijke track record te hebben, zag ik toen ik informatie over haar opzocht. Een kort uitstapje dat een leuk intermezzo was.
Louise Bourgeois. The Woven Child – Hayward Gallery, Londen
In the last two decades of her career, Bourgeois began to incorporate clothes from all stages of her life into her art.
This developed into a varied body of work – from monumental installations, to figurative sculptures and abstract collages – incorporating textiles such as bed linen, handkerchiefs, tapestry, and needlepoint.
Bourgeois’s fabric works mine the themes of identity and sexuality, trauma and memory, guilt and reparation that are central to her long and storied career.
‘I have always had a fascination with the magic power of the needle. The needle is used to repair the damage. It’s a claim to forgiveness.’
Louise Bourgeois: The Woven Child sums up this wonderfully inventive and compelling final chapter in this extraordinary artist’s work.