Anlässlich des 100. Geburtstages von Antoni Tàpies und des 130. Geburtstages von Joan Miró zeigt das Kunstmuseum Pablo Picasso Münster die Ausstellung „Tàpies/Miró – Welt auf Papier“. In der Schau treten die Werke der zwei der bedeutendsten spanischen Künstler des 20. Jahrhunderts in einen spannungsreichen Dialog. Im Mittelpunkt der über 100 Exponate umfassenden Ausstellung steht das grafische Werk von Antoni Tàpies und Joan Miró, das im Gesamtwerk der beiden Katalanen einen großen Stellenwert besitzt.
Der Titel der Ausstellung „Welt auf Papier“ besitzt einen zweifachen Sinn: Einerseits verweist er auf den konkreten Wirklichkeitsbezug im Schaffen beider Künstler in Form von Gegenständen wie Kleidungsstücken, Holzfundstücken oder auch Zeitungsausschnitten. Andererseits thematisiert er den historischen Zeitbezug ihres Werks. Ihr Schaffen ist mit der Geschichte Spaniens eng verbunden.
Im Rahmen der Ausstellung trifft die Miró-Sammlung des Kunstmuseum Pablo Picasso Münster auf die Werke Tàpies’ aus der Sammlung Großhaus, die zu den bedeutendsten Kollektionen des katalanischen Künstlers außerhalb Spaniens zählt.
Die Ausstellung steht unter der Schirmherrschaft der spanischen Botschaft und ist Teil der internationalen Feierlichkeiten des unter dem Motto „Tàpies Lives/Living Tàpies“ stehenden Jubiläumsjahres, die von der Fundació Tàpies Barcelona initiiert wurden.
Tegen een achtergrond van 150 jaar Hindostaanse migratie adresseren 10 (inter)nationale kunstenaars – nazaten van Indiase contractarbeiders – het belang van zintuigelijke waarneming wanneer er wordt gereflecteerd op de (koloniale) geschiedenis en de huidige belichaming daarvan. Vertrekkend vanuit dekoloniale, intersectionele, (trans)feministische en queer referentiekaders tonen de kunstenaars hoe materie zelf een plek van verzet is, een connectie met de voorouders kan zijn en het proces van het vormen van nieuwe relaties tussen mensen en niet-menselijke entiteiten kan faciliteren.
De collectie bevat Schone kunsten uit de stad Luik, met werken van Ingres, Monet, Magritte, Appel, van Dongen, Kokoschka, Marc, Chagall etc. Op het moment dat wij de expo bezochten, waren ze aan het verbouwen en was er een kleine collectie ten toon gesteld, en werd er flink getimmerd en gedaan. Een beetje een tegenvaller, stiekem.
De Nederlandse kunstenaar Maurits Cornelis Escher (1898-1972) is een van de bekendste grafische kunstenaars ter wereld. Tot op de dag van vandaag fascineert hij door zijn spel met perspectief, ruimte en werkelijkheid. Het Kunstmuseum Den Haag bezit een van de grootste collecties van het werk van M.C. Escher. De hoogtepunten uit zijn oeuvre zijn te zien in ‘Escher in Het Paleis’.
Op het Vlaamse platteland lijken na de Eerste Wereldoorlog de roaring twenties op het eerste gezicht ver weg. Maar wie goed luistert hoort de jazz over de rivier de Leie schallen… De moderne wereld dringt steeds meer door, ook in de schilderijen van Gustave De Smet (1877-1943) en Frits Van den Berghe (1883-1939). Zij behoren tot de belangrijkste schilders van wat in de jaren 1920 het ‘Vlaamse expressionisme’ wordt genoemd, en brengen de moderne figuratieve schilderkunst in België tot een hoogtepunt. Hun individuele oeuvres zijn eigenzinnig maar vertonen samenhang in stijl en visie, zoals de vereenvoudiging van vormen, een sterke nadruk op het landelijke en simpele en een uitgesproken geestigheid. In Kunstmuseum Den Haag staat vooral dit kleurrijke en ondeugende karakter van de Vlaamse expressionisten centraal. De tentoonstelling Vlaams expressionisme – Heerlijke herinneringen geeft tegelijkertijd een overzicht van de Belgische schilderkunst aan het begin van de 20ste eeuw, met naast schilderijen van Gustave De Smet en Frits Van den Berghe ook werken van onder meer Jozef Cantré (1890-1957), Constant Permeke (1886-1952) en Edgard Tytgat (1879-1957).
De reis van fotografe Xiaoxiao Xu (1984) langs de Chinese Muur resulteerde in twee projecten: Shooting the Tiger (2014) en Watering my Horse by a Spring at the Foot of the Long Wall (2017-2018). De roadtrip van 25.000 kilometer was onderdeel van haar verkenning van het land waar zij oorspronkelijk vandaan komt. Het mededogen van Xu voor de mensen die zij rond de muur ontmoette en de verhalen die zij over hen vertelt, laten een deel van de Chinese cultuur en samenleving zien door de ogen van iemand die er zowel met afstand als met herkenning naar kijkt. Fotomuseum Den Haag presenteert met Leven langs de lange muur Xu’s eerste museale solotentoonstelling.
It is fifty years since Pablo Picasso died, on 8 April 1973 at Notre-Dame-de-Vie, his home in Mougins. The body of work that he left behind had a profound impact on the entire 20th century.
Een wandeling door de Tuileries tuinen leverde een aantal bijzondere kunstwerken op, die ik er niet eerder zag. De Henri Moore was verdwenen, maar er waren wel werken van Jean Dubuffet, Germaine Richier en Louise Bourgeois. Een verrassend leuke wandeling dus.
In de tuin achter het Petit Palais in Parijs staat een enorme hand met een bos tulpen. Een kadootje van kunstenaar Jeff Koons aan de bewoners van Parijs na de aanslagen in 2015 en 2016. Prachtig gezicht, omdat het volledig geïntegreerd is in de functionaliteit van de openbare ruimte, maar er toch ook enorm uitspringt.
Deze jubileumdatum is voor de Halle Saint Pierre de gelegenheid om de collectie te vieren die Alain en Caroline Bourbonnais vanaf 1972 met onverzadigbare passie verzamelden, eerst in Parijs in het Atelier Jacob en vervolgens in Dicy in Bourgondië, op een landgoed omgebouwd tot woonhuismuseum en een bewoond tuin. Een collectie geïnspireerd op art brut die, als ze de oorspronkelijke aanpak van Jean Dubuffet voortzet, er vrijelijk van afwijkt om de uitstraling, smaak en gevoeligheid van de oprichters op te leggen. Op het kruispunt van rauwe kunst, naïeve kunst en populaire kunst, ook open voor buitenwesterse culturen, heeft de buitengewone kunst van La Fabuloserie nooit opgehouden makers van bijzondere werken te verwelkomen zonder esthetische zorgen, die zichzelf niet noemen of zichzelf beschouwen als kunstprofessionals.
Ik kende de zwarte Amerikaanse Faith Ringgold en haar werken nog niet. Maar poeh, wat een mooie en indrukwekkende exposities was het, in het Picasso Museum in Parijs. Met schilderen, maskers en (wand)tapijten een rijke verzameling. En allemaal met een stuk historie. De moeite meer dan waard.
In Musée l’Orangerie ben ik intussen meer keren geweest dan ik me kan herinneren. De eerste keer kwam ik er uiteraard voor de waterlelies van Monet, maar ook de collectie in de souterrain van het gebouw is altijd de moeite waard. En natuurlijk de tijdelijke exposities, zoals deze van Matisse. Een mooie aanvulling op alle culturele uitstapjes deze week. En stiekem blijf ik de odalisken toch het mooist vinden.
Prachtige expositie van kunstenaar Germaine Richier in het Centre Pompidou. Ik zag voor het eerst werken van Richier in Antibes in Zuid-Frankrijk, in het Picasso museum daar en was meteen verkocht. Deze expositie paste dan ook precies in mijn straatje. Wat een schitterende sculpturen.