Misschien wel 25 jaar geleden bezocht ik in Figueras het Dali-museum en dat maakte flinke indruk. Ik had dus goede hoop bij Espace Dali, al was ik er in al mijn bezoeken aan Parijs nog nooit geweest. De Espace Dali is meer een veredelde galerie voor de verkoop dan een showcase voor de werken an sich, en voor mij nogal teleurstellend. Nu vind ik de druipende klok sowieso een vreselijk werk, maar hier kwam ie in soorten en maten terug. Een paar mooie sculpturen, maar die kwamen in de volgepropte ruimte ook niet echt tot hun recht. Jammer, zeker omdat het bezoek 14 euro kost en ik met minder dan een kwartier weer buiten stond.
Category Archives: 20e eeuw
Espace Dali – Parijs, Frankrijk
New Works. Richard Deacon – Galerie Thaddaeus Ropac, Parijs, Frankrijk
Omdat ik toch bij de Galerie Thaddaeus Ropac was, liep ik ook door naar de verdiepingen waar het werk van Richard Deacon stond. Onder de eenvoudige titel: New Works, worden sculpturen tentoon gesteld die allemaal behoorlijk abstract zijn. En mij daarnaast ook nog eens helemaal niet aanspreken. Het werd dus een kort bezoekje, maar jezelf af en toe blootstellen aan nieuwe kunstenaars is natuurlijk altijd goed. Daar was deze tour langs art galleries in de eerste plaats natuurlijk ook voor bedoeld.
Robby Müller. Polaroids – Galerie Marian Goodman, Parijs, Frankrijk
De tweede expositieruimte van de Marian Goodman Galerie is kleiner dan de andere ruimte en stelt een fotoexpositie ten toon. Uitvergrote polaroids van Robby Müller vullen de ruimte. Het is maar een selectie van zijn archief van 2000 polaroids. Ze geven een tijdbeeld weer, van het Amerika van de vorige eeuw. Een leuk inkijkje.
On paper. Diverse artiesten – Galerie Max Hetzler, Parijs, Frankrijk
Na mijn bezoeken vorig jaar aan de Max Hetzler galleries in Berlijn, waren mijn verwachtingen van alle expo’s in Parijs misschien wel het hoogst gespannen voor de expo On Paper. Uiteindelijk was het een interessante expositie, maar het wow-effect dat ik verwacht had, bleef uit. Ik keek het meest uit naar werken in het echt van Grace Weaver (mooi, maar rustiger dan verwacht) en Barry Flanagan (op papier heel veel rustiger dan zijn opvallende sculpturen). Al met al een mooie expositie maar niet de mooiste van deze dagen in Parijs.
Annette Messager – Galerie Marian Goodman, Parijs, Frankrijk
De werken van de Franse Annette Messager in de Galerie Marian Goodman zijn een beetje bizar en heel gevariëerd. Het meeste indruk maakt op mij één wand, die volhangt met zwarte, voodoo-aandoende poppetjes in grote aantallen. Maar ook de overige werken spreken tot de verbeelding. Ze speelt met vormen, met kleur én met licht in haar installaties. Een mooie expo in een galerie verstopt achterin de courtyard waar ook de Galerie Mitterand zich bevindt.
Twelve Tickets. Chibuike Uzoma – Galerie Mitterand, Parijs, Frankrijk
De expositie Twelve Tickets van de Japanse Chibuike Uzoma is de eerste solo expo van de artiest in Frankrijk. Naast schilderijen maakt de artiest ook foto’s, tekeningen en video’s maar deze expo brengt twaalf indrukwekkende, grote en abstracte schilderijen bijeen. Al lopend door de Marais kwam ik deze expositie toevallig tegen. Wat een geluk! En wat bleek, de binnenplaats waar Galerie Mitterand aan zit geeft ook toegang tot de belangrijkste, grootste expositieruimte van Galerie Marian Goodman.
Robert Mapplethorpe curated by Edward Enninful – Galerie Thaddeus Ropac, Parijs, Frankrijk
De Thaddaeus Ropac Galerie heeft uitgever Edward Enninful, Ghanees van geboorte, gevraagd om de expositie te cureren. Omdat de uitgever gewend is in spreads van 2 pagina’s te werken, biedt de expositie een bijzondere samenhang tussen beelden, die je normaliter niet perse bij elkaar zou verwachten. En dat biedt een nieuwe blik op de werken. Een mooie expo, de moeite van een bezoek waard!
Louis Soutter: Peinture au doigt – Galerie Karsten Greve. Parijs, Frankrijk
De werken van Louis Soutter bij de Karsten Greve Galerie spreken me meteen aan. De werken van zwarte, naieve figuren op een grijsbeige achtergrond zijn kinderlijk eenvoudig. Ze zijn dan ook vingervervend gemaakt, een intuïtieve manier van werken, gemaakt tussen 1930 en 1942.
Accrochage. Diverse kunstenaars – Galerie Karsten Greve, Parijs, Frankrijk
De Galerie Karsten Greve heeft twee ingangen. Bij de eerste ingang hangen werken binnen de expo Accrochage (of eigenlijk gewoon: de ophanging) vind je werken van veel bekende artiesten maar ik vind ze redelijk nietszeggend. De sculptuur van Louise Bourgois (soort van twee penissen in een klem) is herkenbaar. Maar de werken van Cy Twombly lijken potloodkrabbels die niets uitdrukken. Een werk wat wel mooi is, is bijv. een schilderij van Georgia Russell een artiest die ik nog niet kende. Haar abstracte werk is kleurrijk en als je lang kijkt, zie je telkens nieuwe dingen. Verder hangt er een onopvallende Pierre Soulages en werken van Georgia Russell , Joel Shapiro (sculptuur), Pierrette Bloch.
Musée de la Sculpture en Plein Air – Quai Saint Bernard, Parijs, Frankrijk
Sowieso is de kade van de Seine een leuke plek om te wandelen, zoals bijv. de pontons waarop de Niki de St Phalle tuinen zich bevinden, die water met land verbinden. Maar ook de een stuk verderop gelegen Musée de la Sculpture en Plein Air is leuk. Een groen beplant stukje kade met sculpturen verspreid door de tuin. De werken zijn allemaal van voor mij onbekende artiesten, maar dat mag de pret niet drukken. Zeker met warm weer is dit volgens mij een leuk stukje Seinekade om wat tijd door te brengen.
Etienne Dinet, passions algériennes – Institut du Monde Arabe, Parijs, Frankrijk
De Franse Étienne Dinet werkte jaren in Algerije. In die tijd sprak hij zich uit tegen Orientalisme, tegen kolonisatie en bekeerde hij zich tot de islam. Zijn kleurrijke schilderijen portretteren de woenstijnvolken, de gezichten van vrouwen vol tatoeages, de mannen en vrouwen in traditionele dracht. Wat er vooral uitspringt zijn de erotische schilderijen uit de prostitutiewijken, wijken die de kolonisten bedienden maar gezien de schilderijen ook de lokale bevolking. Een bijzondere, niet al te grote expositie over de vroege jaren van de 20e eeuw.
Mark Rothko – Fondation Louis Vuitton, Parijs, Frankrijk
Ai WeiWei. In search of humanity. Kunsthal Rotterdam
Mooie werken, allemaal gebaseerd op rampspoed, politiek falen of schrijnende situaties in de wereld. In deze expo ook een aantal werken die ik al eerder zag. Zo is de installatie van fietsen hier een centraal werk. Waar ik die zag, weet ik niet meer. Maar uit de expo in Cambridge was hier behang gemaakt en het trio aan foto’s waarop WeiWei een oude Mingvaas vernietigt hing er ook. En eerder zag ik het werk met de duizenden zonnebloemzaadjes al. Ook van deze weet ik niet precies waar. Maar er hingen en stonden ook veel nieuwe werken, die ik niet eerder zag. Zo vond ik het werk van het verwrongen vlechtstaal misschien wel het meest indrukwekkend: vlechtstaal uit scholen die tijdens een aardbeving het begaven, vanwege het gebruik van ondermaatse materialen met als gevolg heel veel dode kinderen, en ouders die bij hun zoektocht naar hun kinderen gearresteerd waren omdat de Chinese overheid de waarheid wilde verdoezelen. Bijzonder goede expo.
Palácio da Cultura Ildo Lobo. Praia, Santiago, Kaapverdië
Het Palacia da Cultura Ildo Lobo is een kleine expositieruimte met kunst van lokale, Kaapverdische kunstenaars. Niet alle werken zijn even overtuigend,maar de werken van Adilio Felsing spraken me meteen aan. Het leuke is wel dat ik één van de geexposeerde kunstenaars een paar dagen ervoor in Cidade Velha de hand schudde (Rita Fernandes) en van andere door de stad al werken in de vorm van street art had gezien, zoals Tutu Sousa en Helder Cardoso. Wat grappig is, is dat de museumwinkel heel erg professioneel opgezet was, meer dan de exporuimte zelf. Naast het museum voor hedendaagse kunst in Mindelo, het leukste culturele uitstapje van Kaapverdië.
Sala-Museu Amilcar Cabral. Praia, Santiago, Kaapverdië
Het museum van de Kaapverdische verzetsheld, vrijheidsstrijder Amilcar Cabral is weer een zelfde soort van knulligheid als eigenlijk de meeste ‘musea’ in Kaapverdië. Pas ergens in de laatste ruimte kwam het chronologische verhaal van Amilcar Cabral aan bod, er zijn een aantal kledingstukken en eigendommen van Cabral maar het opvallendst is de muts die Cabral kreeg van een boer die later zijn kenmerkende verschijning zou bepalen. Een muts.
Centro Nacional de Arte, Artesanato e Design. Mindelo, Sao Vicente, Kaapverdië
Op het allerlaatste moment in Mindelo zo ongeveer kom ik het CNAD tegen. Van een afstand had ik de kleurrijke façade al gezien maar dacht dat het een winkelcentrum of iets dergelijks was. Een verrassing dus, dat het een bijzonder leuk museum was met kunst van lokale kunstenaars. Zo hingen er veel werken van Manuel Figueira. Was er de expositie Memórias e sentimentos van Gildoca Barros (foto) in sterken kleuren in eenvoudige vormen. Van Gildoca Barros (vrouw) fotografeerde ik trouwens in Boa Vista al een street art werk. En verder hingen er historisch relevante geweven doeken onder de noemer ‘Cape Verderan Creations’, lokale handicrafts zoals bootjes van horens etc. Een erg leuk museum om te bezoeken, en de museumwinkel moet je zeker niet overslaan.
Centro Cultural do Mindelo. Mindelo, Sao Vicente, Kaapverdië
Op zoek naar het Cesaria Evoramuseum kwam ik al een aantal keren langs het cultureel centrum van Mindelo. Vanuit de ingang zie ik geweven kleden, geweven op historische en culturele wijze. Verder is er niet heel erg veel te zien. Wel is de giftshop leuk, en een goeie indicatie van prijzen voor hebbedingen die ik op de markt wil kopen. Het Cesaria Evoramuseum vergeet ik verder te bezoeken. Handig.
Rare Earth. Tony Cragg. Museo Nacional de Arte Contemporanea do Chiado. Lissabon, Portugal
Drie maanden eerder stond ik nog naast de grote sculptuur van Cragg voor het Heydar Aliyev Cultural Center in Baku. Nu sta ik tussen de prachtige sculpturen van Cragg in een historisch gebouw in Lissabon. Het is een klein museum met een wat rare entree maar de ruimte laat de werken van Cragg goed tot zijn recht komen, met schitterende verlichting en balans in de ruimtes. Verrassend zijn de werken die juist helemaal niet aan de bekende stijl van Cragg doen denken, en de tekeningen en schilderijen. En dat er ook nog een aantal sculpturen in de publieke ruimte staan, op het Praça do Comercio, is alleen maar een bonus.
Cobra. De vrijheidsschreeuw. Cobra 75. Cobra Museum voor Moderne Kunst. Amstelveen
Mooie expositie, die volgens mij heel anders is dan de vorige keer dat ik het Cobramuseum bezocht. Met werken van bekende maar ook bekende schilders van Cobra, en schilders die tot aanverwante stromingen gerekend worden: Karel Appel, Constant, maar ook Christian Dotremont etc.
Tina Modotti. FOAM Amsterdam
Fotografie van Tina Modotti uit Mexico in het begin van de jaren 90. Niet mijn ding.