Deconstructed bodies – in search of home. Amna Elhassan – Schirn, Frankfurt, Duitsland

Wat een schitterende, veelzeggende expositie van Amna Elhassan. Het was eigenlijk schandalig hoe ‘terloops’ de exporuimte was: in een gang rondom onder de koepel, tussen transportkarren door om er te komen. Maar dat mocht de pret niet drukken. De werken zijn kleurrijk, representatief en vertellen hele verhalen. Een aanrader, om van deze kunstenaar werk te gaan zien.

Tell me your story. 100 jaar Afrikaans-Amerikaanse kunst – Kunsthal KAdE, Amersfoort

Op de eerste werkdag in Amersfoort gebruik ik de pauze (en iets meer) om de expositie Tell me your story te bekijken. De expositie toont 100 jaar Afrikaans-Amerikaanse kunst van artiesten als Kehinde Wiley, Henry Taylor, Kerry James Marshall, Devan Shimomaya en anderen. Veel kunstwerken zijn activistisch, enkele bijzonder grimmig en weer andere een weergave van een tijdsgewricht. Een indrukwekkende expositie en bijzonder getimed nu de Black Lives Matter-beweging steeds meer tractie krijgt.

El Anatsui. Triumphant Scale & Women in Society – Mathaf Museum of Modern Art, Doha, Qatar

Het Mathaf Museum of Modern Art in Doha ligt zo’n 15 km van Souq Waqif, het hart van Doha. Met het OV kom je er lastig dus nam ik een taxi. Op het moment van bezoek is er een tijdelijke expositie van El Anatsui, een artiest geboren in Ghana, die later veel omzwervingen maakte. De expositie opent met enorme werken, een soort gordijnen, gemaakt van aan elkaar gehechte flessendoppen en andere soortgelijke materialen. Ze zijn enkele meters bij enkele meters groot en enorm indrukwekkend. Verder zijn er bewerkte houten sculpturen uit zijn vroege perioden en mooie schilderijen van de laatste jaren. Een interessante artiest om kennis mee te maken.

De vaste expositie is zo mogelijk nog interessanter. Onder de titel Women in Society hangen er werken van vrouwelijke kunstenaars of van vrouwen in werken van mannelijke kunstenaars uit Qatar en het (arabische) buitenland. Dit werk van Ismail Fattah sprak me, net als het werk dat er naast hing, in het bijzonder aan. Dit museum mag je eigenlijk niet overslaan als je naar Doha gaat!

Prince(sse)s des villes – Palais de Tokyo, Parijs, Frankrijk

Op mijn laatste dag in Parijs waag ik toch de trip naar het Palais de Tokyo, al vond ik tot nu toe de exposities in dit museum altijd dusdanig bizar of onbegrijpelijk dat ik er niet zoveel mee kan. Maar ik verwacht dat de expositie Prince(sse)s des Villes, waarin werken uit Dhaka, Teheran, Mexico, Manila, Lagos en meer getoond worden, anders is. Dat blijkt niet terecht. Op een paar werken na is het een bonte verzameling van werken die mij niet aanspreken of die ik niet begrijp. De werken die me wel aanspreken zijn de wat traditionelere, zoals deze schildering. Of een orka, waar allerlei zaken uit zijn lijf puilen.

Felix Fénéon (1861 – 1944) – Musée du Quai Branly, Parijs, Frankrijk

Het Musée du Quai Branly is mijn alltime favoriete volkenkundige museum. De architectuur, de tuin, de verlichting én natuurlijk de collectie. Ze zijn allemaal indrukwekkend. Dit keer kom ik voor de expositie van Felix Fénéon. Een kunstcriticus die als één van de eersten begon met het verzamelen van werken uit overzeese gebieden, met name uit Afrika. Maar ook verzamelde hij schilderijen van schilders uit zijn tijd, zoals de werken in deze expositie: schilderijen waarin zwarte mensen een hoofdrol spelen.Het is in deze tijd van inclusieve kunst een mooie invalshoek. Een bezoekje waard. Het is jammer dat de expositie in Musée l’Orangerie waarin meer van zijn verzamelde Europese kunst getoond wordt, pas in oktober opent. Die loop ik dus mis.

Welkom Today – Stedelijk Museum, Amsterdam

Foto’s van (het leven in Zuid-Afrika) lijken altijd een kwetsbaarheid én kracht tegelijkertijd uit te stralen. In de expositie Welkom Today worden foto’s getoond van onder andere Ad van Denderen en Lebohang Tlali. In 1991 legde Van Denderen het staartje van de apartheid vast in het stadje Welkom. Tlali en Van Denderen leveren in deze expositie een vervolg door oude en nieuwe foto’s te combineren en de veranderingen in beeld te brengen. Mooie expo!

iNcence. Buhlebezwe Siwani – No Man’s Art Gallery, Amsterdam

Op de terugweg van mijn mislukte speurtocht naar de mural van Keith Haring kom ik in Bos en Lommer langs een pop art gallery annex hip koffiehuis waar de kunst me van buiten al opvalt. Het is de expositie van de Zuid-Afrikaanse kunstenares Buhlebezwe Siwani die in de zichtbaar luchtige schilderingen op grote witte vellen papier een zware thematief behandelt, lees ik later. “Soap and black bodies have been synonymous with the thought that black bodies are always dirty”. Haar zeeptekeningen leggen een link met de badende mensen die in de Europese kunst al eeuwen geportretteerd worden.