Volgens mij is het het 31e boek, Ocean Prey van John Sandford. Als er rare bewegingen worden gezien op een boot, volgt een off duty marinier de boot en is getuige van een schietpartij met drie doden. Reden om niet alleen Lucas Davenport op de zaak te zetten maar ook Virgil  Fuckin’ Flowers en anderen uit Lucas’ lange politieverleden. Zoals altijd een crime waar je blij van wordt.

Guido Brunetti moet op zoek naar twee mannen die twee jonge toeristen voor dood bij de achteringang van een ziekenhuis hebben achtergelaten. Daarbij ontdekt hij dat er meer schuil gaat achter de facades van deze twee jonge mannen, namelijk verborgen homoseksualiteit, mishandeling en ook nog eens drugshandel. Een zware mix voor Brunetti, die begint te overwegen het politievak eraan te geven. En dat zou enorm jammer zijn, omdat Donna Leon nog steeds een van mijn favoriete auteurs is.

Normaal een groot fan van Kwei Quartey, was dit boek wel even een pittige dobber. Het duurt tot minstens halverwege het boek voor het verhaal echt op gang komt en de hoofdpersoon (in Quartey’s tweede reeks) Emma ook maar enigszins in beeld komt. Uiteindelijk een gelaagd boek, met een plottwist die enerzijds verrassend is en anderzijds toch ook weer niet. Tegen de achtergrond van het Ghanese Accra en de corruptie in het politiewezen, wel weer een krachtig verhaal.

Ik ben altijd weer blij als er een nieuw boek van Faye Kellerman verschijnt. In deze reeks loopt ze al tegen het dertigste boek aan en ze blijft sterk! De gepensioneerde maar toch weer aan het werk zijnde Peter Decker komt ook in zijn rustige dorp weer voor een bizarre moordzaak te staan. Eentje van wel 15 jaar geleden. Als altijd een mooie schets van ook het privéleven van de politieagent, met zijn hechte Joodse familie en kinderen die hij en zijn vrouw door de jaren heen hebben opgevangen. Lekker lezen!

Het meest bloederige en de naarste ellende tot op heden, het vooralsnog laatste boek in de  Luc Callanach en Ava Turner reeks van Helen Fields, Perfect Kill. Als Callanach in Parijs uitgeleend is aan zijn voormalige werkgever, Interpol, kruisen een aantal zaken van Ava en Luc elkaar. Het is een race tegen de klok om de slachtoffers van mensenhandelaren te redden voor het te laat is. Als de verhaallijn niet al doorliep vanuit vijf eerdere boeken, dan had alle blood & gore me doen stoppen, maar je wilt toch ook weten hoe het afloopt met de personen uit deze reeks.

Een moordenaar heeft het voorzien op mensen die in hun leven zoveel tegenslagen hebben gekend, dat ze zelf hebben geprobeerd een einde aan hun leven te maken. En de vraag is: als de politie van Edinburgh zich niet om hen bekommert, wie doet het dan wel. En Luc Callenach en Ava Turner vechten niet alleen om de moordenaar te vinden, ze hebben ook het nodige uit te vechten in hun onderlinge verhouding.

Een jong meisje wordt gevonden langs de kant van de weg, doodgebloed door de vreselijke verwondingen aan haar rug en buik. Al gauw blijkt ze niet het enige slachtoffer te blijven, als bij een tweede jonge vrouw een pop wordt gevonden, die gemaakt is van de huid van het vorige slachtoffer. Luc Callenach en Ava Turner zoeken waar ze maar kunnen naar de daders, of het nu in de zelfkant van de maatschappij is of juist in de hogere echelons, die de rechercheurs het leven flink zuur kunnen maken.

De Frans-Schotse rechercheur Luc Callanach en zijn partner Turner worden voor een reeks van gruwelijke moorden gesteld. Het tempo waarmee de moorden elkaar opvolgen doet hen denken aan een seriemoordenaar, maar de verschillende werkwijzen beamen die stelling niet. En ondanks hun verwoede jacht op de moordenaar, weet de moordenaar ze te onwijken en nog meer ellende te veroorzaken. Meer dan Callanach en Turner ooit konden vermoeden.

Luc Callanach woont inmiddels een aantal maanden in Edinburgh en is gesetteld in zijn werk als rechercheur als er een aantal bijzonder gruwelijke moorden gepleegd worden. Maar waar hij in zijn vorige grote zaak zijn steun zocht bij collega Ava, gaat dat nu niet meer. En de vraag is of de Frans-Schotse politieagent zonder Ava de goede keuzes kan blijven maken. Spannend!

Ik keek al een tijd uit naar het nieuwe boek van Helene Tursten in de Embla Nyström-reeks. En hij stelt niet teleur. Embla raakt verstrikt in een mengeling van Scandinavische winterlandschappen en onderwereld, als een ver familielid haar vraagt te komen kijken naar een vermoorde man in hun hotel. Wat ik erg jammer vind is dat het einde ineens in drie pagina’s afgeraffeld wordt maar de dader was voor mij al sinds vooraan in het boek geen verrassing meer, dus heel erg was het niet.

Het is weer een grimmig verhaal, Treasure van Oyinkan Braithwaite. Een Afrikaanse Instagramster die gaat voor de volgers komt al gauw terecht in een drama: stalker, wapens, leugens… Een leuke short story die Braithwaites voorkeur voor dit soort nare ontwikkelingen laat zien.

Het nieuwe boek van Alex Kava, Hidden Creed is het 21 boek van de auteur en de zesde in de Creed reeks maar ze blijven geweldig. Ook nu weer komen Ryder en zijn K9 organisatie samen te werken met FBI-agente Maggie O’Dell. Als Ryder’s lang verloren gewaande zus in het bos een gruwelijke ontdekking doet, blijkt het kwaad in hun achtertuin te wonen. Maar zo snel laten ze het kwaad niet winnen.

Uit puur chagrijn dat mijn tripje naar Amsterdam ook al niet doorgaat, trakteerde ik me op The Silent Wife van Karen Slaughter. Het is weer een mooi boek, dat ook de nodige maatschappelijke thema’s aanspreekt, zoals geweld tegen vrouwen en de strijd die het voor vrouwen is om hun leven na (seksueel) geweld weer op te bouwen. Of de corruptie van agenten en de wijze waarop het gevangenisstelsel zieke mensen aan hun lot over laat.
In het boek worden het verleden van Sara en Jeffrey, vervlochten met het heden van Sara en Will jaren later. Een veroordeeld pedofiel die ook verdacht wordt van brute aanvallen en moorden op vrouwen, levert vanuit de gevangenis zelf het bewijs dat hij de dader van die laatste niet kan zijn.

Elk jaar verschijnt er een nieuwe Ian Hamilton in de Ava Lee-reeks, en elke keer is het alsof een oude vriend op bezoek is en je een avond of twee gezellig bezighoudt. De kracht van een goede schrijver: je leeft volop mee met de hoofdpersoon. Op basis van voorgaande verhalen over forensisch accountant Ava Lee die na het overlijden van Uncle uit die business is gestapt, verwachtte ik elk moment een knaller van fysiek geweld… en dat was er ook wel even maar wat overheerste was het ijzersterke verhaal en stiekem toch ook de evangelicals aan de schandpaal nagelen. Zalig.

Geënthousiasmeerd door zijn tv-programma’s pakte ik ook het boek De munt van Judea van Kefah Allush op. Maar het is een eigenaardig boek. Op de een of andere manier is het boek niet ‘vloeiend’. De personages worden vrij uitgebreid opgevoerd maar ik voel er geen diepgang bij en datzelfde gevoel heb ik ook bij de verhaallijn: het heeft potentie maar het is het net niet. En dat terwijl het verhaal speelt in interessante steden als Jerusalem en Amman, de bezienswaardigheden heb ik zelf bezocht, straatnamen klinken bekend, de schets van de drukte en de omgeving maken oude herinneringen los. En toch is het lezen een formaliteit, niet de dringende behoefte een spannend verhaal zo snel mogelijk tot je te nemen. Jammer.