Voor mijn gevoel was het lang geleden dat er een Cornwell verscheen. Lekker dus, om er weer eentje te kunnen lezen. En net als altijd, leest het boek zalig weg. Een moord langs een spoorlijn krijgt rare gevolgen. Op één stuk in het boek na, waar Scarpetta voor naar het Witte Huis moet, is mij net iets te fantastisch, maar zit verweven in de rest van het verhaal, dus dat moet je maar op de koop toe nemen. Niet haar beste, maar wel weer fijn genoeg.

Een voor mij nieuwe Engelse auteur. En zoals het goede Engelse crime betaamt, gaat dat niet in noodtempo maar ontwikkelt het verhaal zich langzaam. De verhaallijn wordt op een gegeven moment wel een beetje complex, maar dat nam ik op de koop toe. Als een serveerster uit een hotel vermoord wordt, blijkt de dader zoeken niet eens het moeilijkst. Haar identiteit is al lastig, maar de dader wordt op een serveerblaadje aangeboden. Of… is niet alles wat het lijkt. Spannend en zeker de moeite waard om de volgende boeken ook te lezen.

Na een paar bijzonder slechte boeken was dit een lekker verhaal. Wel een beetje een ‘mannenboek’ in de stijl van de Hollisters van vroeger: stoere buitenman moet moord oplossen. Maar C.J. Box weet in Long Range toch ook voldoende karakterontwikkeling aan te brengen, waardoor het boek meer verhaallijnen heeft dan ik in eerste instantie verwachtte. Toch maar eens eerdere boeken in deze reeks erbij pakken.

Met een Indiase auteur verwachtte ik een minder stereotiep verhaal. Een Engelse van Indiase afkomst komt het huis dat zij geërfd heeft verkopen. Maar als ze in het voorouderlijk huis is, komt ze een mysterie op het spoor. Zoals gezegd vind ik de personages nogal stereotypisch neergezet (Engelse vind het eten te pittig, eet alleen McDonalds etc.) en de verhaallijn pakte me ook niet. Eigenlijk had ik het boek weg moeten leggen, maar dat doe ik dan ook weer niet. Jammer van de tijd.

Een bijzonder raar boek. Ik verheugde me op een auteur die de crime in Marokko plaats liet vinden, in de hoop een soort tweede Parker Bilal te treffen. Maar dat viel tegen: de hoofdrol is weggelegd voor een anti-held: een corrupte politieagent die zijn hachje probeert te redden terwijl hij een bijzonder bloedige moord moet oplossen. En de karakters vond ik ook niet heel sterk tot ontwikkeling komen. In de categorie: waarom heb ik het boek eigenlijk uitgelezen, als ik er niks aan vond?!

Kathy Reichs leest als vanouds lekker weg en trekt je al weer snel het verhaal in. Een kritische noot is wel dat ze elk hoofdstuk eindigt met een overduidelijke cliffhanger en dat wordt, als je achter elkaar doorleest, best irritant. En de verhaallijn, een aangespoelde container met twee lichamen die bij Temperance Brennan nare herinneringen over een cold case oproept, wordt op een gegeven moment misschien een beetje vergezocht, zeker in relatie tot de coronapandemie, maar dat mag de pret niet drukken! Een fijne Kathy Reichs is gewoon een fijne Kathy Reichs, een boek dat je gewoon úit wilt lezen.

Volgens mij is het het 31e boek, Ocean Prey van John Sandford. Als er rare bewegingen worden gezien op een boot, volgt een off duty marinier de boot en is getuige van een schietpartij met drie doden. Reden om niet alleen Lucas Davenport op de zaak te zetten maar ook Virgil  Fuckin’ Flowers en anderen uit Lucas’ lange politieverleden. Zoals altijd een crime waar je blij van wordt.

Guido Brunetti moet op zoek naar twee mannen die twee jonge toeristen voor dood bij de achteringang van een ziekenhuis hebben achtergelaten. Daarbij ontdekt hij dat er meer schuil gaat achter de facades van deze twee jonge mannen, namelijk verborgen homoseksualiteit, mishandeling en ook nog eens drugshandel. Een zware mix voor Brunetti, die begint te overwegen het politievak eraan te geven. En dat zou enorm jammer zijn, omdat Donna Leon nog steeds een van mijn favoriete auteurs is.

Normaal een groot fan van Kwei Quartey, was dit boek wel even een pittige dobber. Het duurt tot minstens halverwege het boek voor het verhaal echt op gang komt en de hoofdpersoon (in Quartey’s tweede reeks) Emma ook maar enigszins in beeld komt. Uiteindelijk een gelaagd boek, met een plottwist die enerzijds verrassend is en anderzijds toch ook weer niet. Tegen de achtergrond van het Ghanese Accra en de corruptie in het politiewezen, wel weer een krachtig verhaal.

Ik ben altijd weer blij als er een nieuw boek van Faye Kellerman verschijnt. In deze reeks loopt ze al tegen het dertigste boek aan en ze blijft sterk! De gepensioneerde maar toch weer aan het werk zijnde Peter Decker komt ook in zijn rustige dorp weer voor een bizarre moordzaak te staan. Eentje van wel 15 jaar geleden. Als altijd een mooie schets van ook het privéleven van de politieagent, met zijn hechte Joodse familie en kinderen die hij en zijn vrouw door de jaren heen hebben opgevangen. Lekker lezen!

Het meest bloederige en de naarste ellende tot op heden, het vooralsnog laatste boek in de  Luc Callanach en Ava Turner reeks van Helen Fields, Perfect Kill. Als Callanach in Parijs uitgeleend is aan zijn voormalige werkgever, Interpol, kruisen een aantal zaken van Ava en Luc elkaar. Het is een race tegen de klok om de slachtoffers van mensenhandelaren te redden voor het te laat is. Als de verhaallijn niet al doorliep vanuit vijf eerdere boeken, dan had alle blood & gore me doen stoppen, maar je wilt toch ook weten hoe het afloopt met de personen uit deze reeks.

Een moordenaar heeft het voorzien op mensen die in hun leven zoveel tegenslagen hebben gekend, dat ze zelf hebben geprobeerd een einde aan hun leven te maken. En de vraag is: als de politie van Edinburgh zich niet om hen bekommert, wie doet het dan wel. En Luc Callenach en Ava Turner vechten niet alleen om de moordenaar te vinden, ze hebben ook het nodige uit te vechten in hun onderlinge verhouding.

Een jong meisje wordt gevonden langs de kant van de weg, doodgebloed door de vreselijke verwondingen aan haar rug en buik. Al gauw blijkt ze niet het enige slachtoffer te blijven, als bij een tweede jonge vrouw een pop wordt gevonden, die gemaakt is van de huid van het vorige slachtoffer. Luc Callenach en Ava Turner zoeken waar ze maar kunnen naar de daders, of het nu in de zelfkant van de maatschappij is of juist in de hogere echelons, die de rechercheurs het leven flink zuur kunnen maken.