Zoals veel vaker schrijft Campert over een schrijver. In wat mogelijk autobiografisch is, schetst hij een schrijver die tussen droom en werkelijkheid in leeft. Hij heeft moeite met de vorm van relaties: op een afstand bewondert hij de vrouwen, als de relatie ontstaat, is de aantrekkingskracht voorbij. Een leuk intermezzo, deze 40 pagina’s tellende novelle.
Category Archives: autobiografisch
Half – Haroon Ali (2020)
Al een hele tijd geleden las ik op Haroon Ali’s Instagram dat zijn boek eraan kwam. Het duurde toch nog flink langer. Het boek is het wachten waard. De worsteling van Ali met de relatie met zijn vader zijn de rode draad, gegoten in een brief aan zijn halfbroertje. Tijdens zijn twee maanden durende reis door Pakistan maakt hij hernieuwd kennis met familieleden en verkent hij de ondergrondse wereld van homoseksualiteit in een Islamitisch land. Maar ook de positie van vrouwen komt aan bod naast natuurlijk Ali’s persoonlijke belevenissen en belevingswereld. Een mooi boek!
Je bent jong en je krijgt wat – Monique van Loon (2020)
Monique van Loon krijgt op haar 28e te horen dat ze baarmoederhalskanker heeft. Haar wereld staat op zijn kop maar net zoals ze haar werk voortvarend aanpakt, doet ze dat ook met de kanker. Tegelijkertijd krijgt ze ook een nieuwe relatie, wat in zijn donkere periode best bizar is. Na de operatie, als ze kankervrij is, blijkt er nog een heel traject vast te zitten aan haar genezing. Een aangrijpend, heftig verhaal.
Mijn vaders hand – Bart Chabot (2020)
Ik heb vrij veel boeken van Chabot gelezen en in het grotere geheel vind ik dit boek beduidend minder goed geschreven dan andere. Minder virtuoos, als ik er een term voor moet geven. Het verhaal dat hij vertelt daarentegen is erg goed. Hoe een moeilijke jeugd met ouders die hem fysiek én geestelijk mishandelen, met een passieve omgeving die wist wat er thuis gebeurde, zijn psyche vormden. Een interessant inkijkje in Chabot’s leven.
Een jihad van liefde – Mohamed El Bachiri (2017)
Het eerste boek van Mohamed El Bachiri waarin zijn overpeinzingen zijn opgetekend over het leven na zijn vrouw is omgekomen bij de aanslagen in België. De korte teksten geven aan hoe hij omgaat met zijn gevoelens, hoe hij niet wil leven met boosheid en wraak. Hij praat over verdraagzaamheid en liefde voor mensen die anders denken of een ander(e vorm) van geloof aanhangen. Dit eerste boek is iets meer homogeen qua verhalen dan zijn tweede, maar het blijft ongelooflijk hoe hij deze levenshouding kan hebben na wat hem is overkomen.
De Odyssee van Mohamed – Mohamed el Bachiri (2019)
In De Odyssee van Mohamed zijn teksten opgetekend van Mohamed el Bachiri, echtgenoot van één van de slachtoffers van de aanslagen in Brussel een aantal jaren terug. In plaats van wrok of haat, verspreid el Bachiri met deze teksten verdraagzaamheid, saamhorigheid én schets hoe ondermijnend, hoe destructief systematische discriminatie is voor het menselijk gevoel van eigenwaarde. Een mooi boekje dat veel mensen eens zouden moeten lezen!
Dino – Jandino Asporaat (2019)
In voorbereiding op mijn vakantie kocht ik Dino van Jandino Asporaat, maar eenmaal op mijn ebookreader begon ik eraan en heb ‘m in één dag uitgelezen. Het leven van Jandino, van zijn eenvoudige en arme afkomst in Curacao tot waar hij nu staat in het leven. Een weg van strijd, van kracht, van hoop en hard werken. Het boek is eenvoudig geschreven, waardoor je het in no time uit kunt lezen. Geen literatuur natuurlijk maar een mooi boek dat tegelijkertijd tot doel heeft anderen te inspireren ‘to do better’!
Onder de paramariboom – Johan Fretz (2019)
De zoon van een Surinaamse moeder en een Nederlandse vader ontkent bijna 3 decennialang zijn Surinaamse afkomst. Maar als de smeekbedes van zijn moeder en een uitnodiging om als spreker op te treden in Suriname bij elkaar komen, wordt hij geconfronteerd met zijn roots. Het boek schetst de moeilijke jeugd van een jongen tussen twee werelden. Een jeugd die verzwaard werd door de geestesziekte van zijn moeder en het alcoholisme van zijn vader. Kan hij, nu hij op Surinaamse grond is, afrekenen met het verleden?
Couscous op zondag – Khadija Arib (2009)
Het is een interessant boek, Couscous op zondag van Khadija Arib. Het biedt niet alleen een persoonlijke geschiedenis maar ook een blik op de politieke ontwikkelingen waardoor de situatie zoals deze nu in Nederland bestaat rondom mensen met een migratieachtergrond. Schrijnend en triest, hoe een bevolkingsgroep genegeerd, verwaarloosd en vervolgens gedemoniseerd wordt. En tegelijkertijd bewondering voor hoe Arib zich uit een redelijk uitzichtloze situatie gevochten heeft. Een heel interessant verhaal!
Reizen volgens Hannema – Iris Hannema (2018)
Ik twijfelde of ik het boek wilde lezen. De eerste twee boeken van Hannema (over reizen) waren namelijk erg vermakelijk en soms ook heel herkenbaar. Maar een boek waarin je terugkijkt op reizen als een mankement (of, zo schetste ze het voor mijn gevoel zelf in interviews) sprak me niet erg aan. Luisterde ik naar mezelf? Nee, want ik blijf graag auteurs trouw. Maar nog voor ik halverwege het boek ben, geef ik het op. Het boek is langdradig, het weidt uit in overpeinzingen en semi-intellectueel gewauwel, zoveel lagen diep bovenop het ‘verhaal’ dat er van de oorspronkelijke Hannema-stijl niets over is. Erg jammer.
Klimmen naar kruishoogte – Tosca Niterink (2011)
Na de teleurstellende theatervoorstelling heb ik me aan het boek gewaagd. Het is niet zo sterk als Niterink’s boek over dementie maar het is aardig genoeg. Langs de scheldwoorden en zogenaamd grappige woordspelingen die vooral het midden van het boek teisteren, moet je maar even heen lezen. Verder schetsen de verhalen volgens mij aardig de situatie, althans, voor wat ik heb kunnen opmaken uit één iemands Insta-account dat ik tijdelijk volgde. Als ze in de show meer deze draad had weten vast te houden, had ik die waarschijnlijk ook leuk gevonden.
Laughing all the way to the mosque – Zarqa Nawaz (2014)
Laughing all the way to the Mosque van Zarqa Nawaz schetst op humoristische wijze haar levensverhaal in losse verhalen: hoe ze faalt in sciences en dus geen dokter wordt, hoe ze haar ouders de les leert door een vromer moslim te zijn dan zij en hoe ze op onverwachte wijze scoort met haar documentaires over haar visie op de islam in Canada. Als het niet om het religieuze element zou gaan, dan is het boek te vergelijken met die van Tina Fey: veel zelfspot, cynisme, sarcasme en vooral humor. En wat helemaal een verrassing is: ze is het creatieve brein achter de erg grappige serie Little Mosque on the Prairie, een komedieserie die moslims laat zien als mensen, in allerlei varianten. Een fijn boek dat een inkijkje geeft in het vage hoofd van Nawaz maar ook in haar beleving van haar religie.
Honorair Kozak – Tommy Wieringa (2015)
Enthousiast geraakt door de verhalenbundel Ik was nooit in Isfahaan van Wieringa, las ik ook Honorair Kozak. En dit boek stelt niet teleur. Mooie verhalen over reizen naar verre en minder verre oorden die altijd bezien worden door een verbaasd oog, details bemerkend die je zelf niet zou zien. Auteurs worden verbonden aan plaatsen en ervaringen waardoor je de behoefte voelt om ook eens een boek van hen te lezen. Terwijl ik van tevoren redelijk kan inschatten dat ze me niet aanspreken, maar ‘t enthousiasme van Wieringa maakt het tastbaar. Een mooi boek!
Goed Volk – Teun van de Keuken (2017)
In een toegankelijke, makkelijk leesbare stijl schreef Teun van de Keuken een boek over zijn jeugd, met uitermate linkse ouders. In een tijdperk waarin kinderen niet elke seconde door hun ouders oplettend in de gaten gehouden werden groeit hij op van een witte bonk slap vlees, zoals hij het zelf beschrijft, tot een vriend van de stoerste jongen van de klas. Zijn linkse ouders zijn voor hem een schaamte, ze voldoen niet aan de burgerlijke norm en anders zijn wil hij niet. Maar als hij ouder wordt, vindt hij de ruimte die het hem biedt wel plezierig. Het boek, dat ontzettend makkelijk wegleest, is alleen bijzonder abrupt afgelopen. Voor mij had daar nog wel eens 140 pagina’s bij gekund.
Ja / Nee – Renske de Greef en Jan Hoek (2005)
Het dubbelboek Ja / Nee van Renske van de Greef en Jan Hoek is één van de eerste boeken van Renske van de Greef’s hand. Het boek is net zo amusant als haar andere boeken maar de inhoud op zich, vooropgesteld dat het geen complete fictie is, levert wel kromme tenen op: de aandachtszieke Renske werpt zich op elke man die voorbij komt, de wat contactgestoorde Jan is smoorverliefd op haar zonder dat ze het weet. Je krijgt gewoon medelijden met ze. De twee verschillende invalshoeken van dit verhaal laten je op het eind verbaasd achter. Knap stukje werk, omdat het bijzonder realistisch geschreven is!
As in tas – Jelle Brandt Corstius
De boeken van Jelle Brandt Corstius boeien altijd vanaf de eerste alinea. En zo ook As in tas, het verhaal over de fietstocht die Jelle Brandt Corstius onderneemt met de as van zijn vader in een fietstas. Zijn doel is een laatste fietstocht met zijn vader te maken en in het reine komen met diens overlijden. Een mooi verhaal over een bijzonder eigenzinnige, vreemde vader, die zijn kinderen vertelt dat hun jong overleden moeder kinderen wilde, hij niet. Dat uitgangspunt zorgt voor een bijzondere opvoeding, waar Jelle Brandt Corstius toch met een warm gevoel op terugkijkt. Het is jammer dat het boek maar 104 pagina’s bevat en in één ruk uit te lezen is. Een zoethoudertje misschien, tot een volgend reisboek?
De correspondent – Pieter Waterdrinker
De correspondent van Pieter Waterdrinker is een mooie bundel verhalen over de belevenissen van de correspondent in Rusland die geen correspondent wil zijn. Vage Russische situaties, corruptie en geheimzinnigheid, obsceniteit en oorlog komen in het boek voorbij in een bloemrijke maar toegankelijke schrijfstijl. Het boek wordt afgesloten met drie korte verhalen, die voor mij het boek geen recht doen. Zonder de drie verhalen zou ik het boek sterker gevonden hebben. Maar die verhalen had ik kunnen overslaan natuurlijk. De rest is zeker de moeite waard.
Djinn – Tofik Dibi
De kaft van Djinn, het eerste boek van Tofik Dibi, is voor mij al aanleiding het boek te willen hebben: de mooi gestileerde Arabische kalligrafie en de titel spreken me aan. En het boek stelt niet teleur. Ik ben niet zo lyrisch als menig ander maar het is een mooi en toegankelijk boek, dat Dibi’s strijd tegen zijn seksuele geaardheid beschrijft. De botsing die hij ervaart tussen wat er van hem verwacht wordt, vanuit de Marokkaans-Nederlandse cultuur en vanuit de politiek, zijn religie en zijn gevoelens is op bijzondere wijze opgetekend. Als ik het boek lees, verbaas ik me een beetje over de drempels die Dibi ervaart om zichzelf te zijn, tot ik dezelfde avond een Facebook-bericht lees van een jongen wiens stage rond was, tot zijn homoseksualiteit ‘ontdekt’ werd en hij niet meer welkom was op het stageadres. Een sterker argument om dit boek te waarderen, kan ik niet vinden!
Bossypants – Tina Fey
Bossypants is grappig! In dit autobiografische boek beschrijft comédienne en tv-producer Tina Fey haar creatieve ontwikkeling, haar werk voor Saturday Night Live en 30 rock en het moederschap op humoristische manier. Het boek neemt je mee, van de toevalligheden waardoor ze aangenomen wordt in ‘show bizz’ en wat het betekent om vrouw te zijn in deze wereld, tot haar sketches als Sarah Palin, het filmen met Oprah en het wel of niet nemen van een tweede kind na haar veertigste. Sarcastisch, scherp maar toch nuchter en grappig. Een leuk boek!
Van je familie moet je het hebben – David Sedaris
Na op Twitter Sylvia Witteman weer enthousiast over Sedaris te horen praten, heb ik het boek Van je familie moet je het hebben weer opgepakt maar echt enthousiast kan ik er niet over zijn. Goed, sommige verhalen zijn leuk, sommige net niets leuker, maar andere ook helemaal niet. Het ontbreken van enthousiasme kan natuurlijk voortkomen uit het feit dat ik een Nederlandse vertaling lees, en dan ook nog eentje waar je het Engels bijna letterlijk in terugvindt, maar daar is het niet in zijn geheel aan te wijten. Misschien binnenkort nog maar eens een poging doen met een andere titel. Voor nu was het even genoeg.