Na jaren op mijn verlanglijstje ben ik dan eindelijk bij Centquatre geweest. Het is een enorm groot buurtcentrum, met allerlei faciliteiten voor creatieve geesten, met expositieruimtes, trainingsruimtes en een grote kunstboekhandel aan toe. De expositie over jonge Europese fotografie was niet heel spectaculair, sommige werken waren wel erg indrukwekkend, maar alleen al in dit gebouw zijn was de moeite waard want het is gehuisvest in oude industriele gebouwen (loodsen) en helemaal gerenoveerd. Leuk, dus!

De immer gevoelige Waalse fotograaf Vincent Delbrouck – zelf geen tiener meer, maar naar eigen zeggen met ‘adolescence as ongoing story always burning in me’ – portretteert in Champú een vloedgolf van tienergevoelens en stillevens van Cuba in een positieve flow van een honderdtal foto’s die verdeeld zijn over de museumzalen in Keizersgracht 401. Wanneer beleef je grotere hoogte- en dieptepunten dan wanneer de liefde je voor de allereerste keer overvalt? Als alles nieuw en tegelijkertijd zo dramatisch intens is dat je blind en doof bent voor al het andere om je heen? ‘Life Sux!’ schreef Oriss Abreu Pavie op haar Facebook-pagina: typisch een uitroep van een verliefde tiener, wier zeer persoonlijke relaas in het Spaans, Engels en Nederlands naast Delbroucks foto’s op de wanden van de museumzalen te lezen is. Oriss is een van de tieners uit de wijk La Vibora in Havana die in 2018 samenkwamen in het park waar Delbrouck, die al sinds 1997 in Cuba komt en er diverse fotoseries heeft gemaakt, in de lente van dat jaar bij toeval op hen stuitte. Hij raakte vervuld van hun positieve energie, die hij via zijn foto’s wil delen. Die eerste liefde beleef je maar één keer. Het is daarom zo bijzonder dat Vincent Delbrouck dat unieke gevoel in foto’s heeft weten te vatten. Hij zegt daarover: ‘This colorful work is the most exciting and ambitious project of my life.’

Het oeuvre van de Indiase fotograaf, filmmaker, schrijver en curator Sohrab Hura (1981, Chinsurah, West-Bengalen, India) ontvouwt zich deze herfst in de zalen van Huis Marseille. In de afgelopen vijftien jaar heeft Hura’s werk zich ontwikkeld van documentair tot experimenteel, confronterend en zelfs sceptisch tegenover het medium fotografie. Door middel van fotoseries, videowerken, installaties en ingrepen in de museumruimtes dompelt Hura de bezoeker onder in zijn zienswijze, waarin verschillende elementen niet los van elkaar staan maar juist in elkaar overlopen.

Foam presenteert de solotentoonstelling of life of love of sex of movement of hope door fotograaf Liz Johnson Artur. De tentoonstelling viert dagelijkse gebeurtenissen en brengt ze samen in de vorm van een verhaal, in een poging om de menselijke emotie uit te vergroten.

De tentoonstelling The Possibility of Existence toont het vergeten fotografische oeuvre van Shigeru Onishi (1928 – 1994). Nadat de kunstenaar in 1953 afstudeerde in topologie (tak van de wiskunde) aan de universiteit van Hokkaido, begon hij zijn wiskundige theorieën toe te passen op fotografie. Hoewel zijn theorieën voor de leek onbegrijpelijk zijn, heeft het een uniek oeuvre opgeleverd waarmee hij zich distantieerde van andere stromingen en ideeën in de Japanse fotografie van zijn tijd.

Foam 3h presenteert de tentoonstelling Leave and Let Us Go van Alexandra Rose Howland. Howland toont met haar serie een intiem portret van Irak, een land dat vaak verkeerd wordt begrepen en onjuist wordt afgebeeld.

De afgelopen 15 jaar presenteerde Foam het werk van 95 opkomende talenten in Foam 3h, dat uitgegroeide tot een belangrijke ontmoetingsplaats voor fotografen, kunstenaars, studenten, verzamelaars en andere spelers uit het veld. In Foam 3h – 15 jaar talent uit de collectie presenteert Foam een selectie van 16 kunstenaars uit deze reeks waarvan werk in de collectie van Foam is opgenomen.

De World Press Photo tentoonstelling is altijd weer een niet zo subtiele herinnering aan hoeveel er mis was in de wereld, het afgelopen jaar. Heel veel ellende, narigheid, hopeloosheid. En daar moeten we de ogen niet voor sluiten.

Een indringende expositie van Deana Lawson wordt gepresenteerd in Huis Marseille. Het aantal werken in de expositie is beperkt maar de foto’s registreren een harde waarheid in het leven van niet alleen zwarte Afrikanen maar ook Zuid-Afrikanen. Vaak in kleine, beperkte ruimtes laat Deana Lawson mensen op schrijnende wijze zien.

FOAM heeft over het algemeen meerdere kleinere expo’s, waardoor er altijd wat van je gading is. Dit keer zijn er dat voor mij meerdere: ik kwam voor Tyler Mitchell. I can make you feel good. De beleving van vrijheid en blijheid is voor blanken een gegeven, voor people of color is dat niet het geval. In deze expositie heeft Mitchell geprobeerd dat gevoel neer te zetten in zijn fotografie. Met rond de 20 werken een mooie expo.

De tweede expo die op mijn lijstje stond is 20 years of Art Collection Deutsche Börse. Een schitterende verzameling werken van fotografen als David Goldblatt (eerder bij Huis Marseille), Zanele Muholi (eerder bij het Stedelijk), Philip-Lorca di Corcia en vele anderen. Een brede collectie met sterk verschillende werken. Van intieme portretten tot bloemenfotografie. Zeer de moeite waard.