Category Archives: hedendaagse kunst
Amexica. Cultural Institute of Mexico, Parijs, Frankrijk
Basquiat x Warhol, à quatre mains. Fondation Louis Vuitton, Parijs, Frankrijk
Tashi Norbu. Museum of Contemporary Tibetan Art – Emmen
Het MOCTA is een bijzonder klein museum in de oude dierentuin van Emmen. Het Museum of Contemporary Tibetan Art is opgezet rondom, met name, Tashi Norbu’s kunstwerken, aangevuld met een aantal andere hedendaagse kunstenaars van Tibetaanse afkomst. Het klinkt oneerbieding, maar ik vind de kunst een hoog kitschgehalte hebben. Het is leuk om een half uurtje door te brengen, als je toch in de buurt bent.
Dystopia – No Man’s Art Gallery, Amsterdam
Group show Lena Kuzmich, Abel Hartooni and…
Retweet – NDSM Fuse
De expositie RETWEET gaat over delen, uitwisselen en verbinden. Kunstenaars zijn uitgenodigd om, in overleg met elkaar, hun werk te combineren tot een geheel. Werken worden naast elkaar en tegenover elkaar geplaatst in verrassende combinaties. Soms spreekt het elkaar tegen en soms versterkt het werk elkaar. Er zijn werken van kunstenaars die dezelfde fascinatie hebben en ook van kunstenaars die een zelfde thema totaal anders benaderen. Kunstenaar?
Galerie Beaubourg. Love or hate – Museum No Hero, Delden
Eén activiteit, dat is alles waar ik in een week vakantie toe gekomen ben. En wel een bezoekje aan Museum No Hero in Delden. Het museum heeft meestal meerdere, kleine exposities tegelijk. En ook nu, want ik kom voor Galerie Beaubourg. Love or hate, met o.a. Phillip Perrin’s manshoge scheermes en Malick Sadibé’s Les deux Coquins. Tegelijkertijd is er ook de expo met favorieten van Steenmeijer (de eigenaar/verzamelaar) en een zaal met Amerikaanse abstracten, met o.a. Al Held. De expo van Yves Saint Laurent spreekt me niet aan, met uitzondering van één tekening van zijn hand en de zaal die is ingericht als zijn huis in Marokko. Altijd leuk, een snel bezoek aan dit museum.
Tell me your story. 100 jaar Afrikaans-Amerikaanse kunst – Kunsthal KAdE, Amersfoort
Op de eerste werkdag in Amersfoort gebruik ik de pauze (en iets meer) om de expositie Tell me your story te bekijken. De expositie toont 100 jaar Afrikaans-Amerikaanse kunst van artiesten als Kehinde Wiley, Henry Taylor, Kerry James Marshall, Devan Shimomaya en anderen. Veel kunstwerken zijn activistisch, enkele bijzonder grimmig en weer andere een weergave van een tijdsgewricht. Een indrukwekkende expositie en bijzonder getimed nu de Black Lives Matter-beweging steeds meer tractie krijgt.
Whereabouts. Alice Pasquini – Art 3035 Gallery, Amsterdam
Toen ik las dat Art 3035 Gallery een expo had van Alice Pasquini, moest ik er natuurlijk wel naartoe. In een reeks ansichtkaarten stuurde ze tekeningen van over de hele wereld (waaronder ook eentje vanuit de Azoren, waar ik heen zou gaan). De kleine tekeningen zijn klein en fijn en zo op een rij heel mooi. De grotere werken boven zijn natuurlijk ook geweldig, in haar geheel eigen stijl. Aanrader, deze gallery!
20 – O.D. Gallery, Amsterdam
Er is in dit nieuwe jaar ook een nieuwe expositie bij O.D. Gallery. Naast een grote Ottograph en een flink aantal kleinere en betaalbare, zijn er ook veel artiesten waar ik nog nooit van gehoord heb, zoals de Braziliaan Andre Mogle. Zijn groene figuurtje gemaakt van natuur spreekt me direct aan. Verder zijn er artiesten als Laurens van Gurp (zwart/wit tekeningen), Tiago Galo (ook mooi) en foto’s van het werk van Street Art Frankey. Weer een interessant bezoekje.
Look. Andrii Abhinava Chernovil – Katara Cultural Village, Doha, Qatar
Het Katara Cultural Village zou één groot cultureel geheel moeten zijn. Vanaf de metro kom je in een soort doolhof van gebouwen formaat Bijenkorf, te beginnen met Galerie Lafayette, en doorzettend in gebouwen die zuiver op Qatari gericht zijn met producten die binnen hun maatschappij passen. De beloofde cultuur blijft onzichtbaar, misschien verstopt in één van de grotere gebouwen, of nu gewoon niet aanwezig. Het enige wat ik tegenkom is een kleine expositie van schilderijen over Qatar van de Oekraïense schilder Andrii Abhinava Chernovil. Zweverige, bijna impressionistische schilderijen met rare lijsten. Een kleine expo die leuk was om even de warmte voor uit te stappen maar verder niet heel schokkend.
El Anatsui. Triumphant Scale & Women in Society – Mathaf Museum of Modern Art, Doha, Qatar
Het Mathaf Museum of Modern Art in Doha ligt zo’n 15 km van Souq Waqif, het hart van Doha. Met het OV kom je er lastig dus nam ik een taxi. Op het moment van bezoek is er een tijdelijke expositie van El Anatsui, een artiest geboren in Ghana, die later veel omzwervingen maakte. De expositie opent met enorme werken, een soort gordijnen, gemaakt van aan elkaar gehechte flessendoppen en andere soortgelijke materialen. Ze zijn enkele meters bij enkele meters groot en enorm indrukwekkend. Verder zijn er bewerkte houten sculpturen uit zijn vroege perioden en mooie schilderijen van de laatste jaren. Een interessante artiest om kennis mee te maken.
De vaste expositie is zo mogelijk nog interessanter. Onder de titel Women in Society hangen er werken van vrouwelijke kunstenaars of van vrouwen in werken van mannelijke kunstenaars uit Qatar en het (arabische) buitenland. Dit werk van Ismail Fattah sprak me, net als het werk dat er naast hing, in het bijzonder aan. Dit museum mag je eigenlijk niet overslaan als je naar Doha gaat!
Mubarak Nasser Al-Thani -The Fire Station, Doha, Qatar
Bij The Fire Station in Doha zijn verschillende expositieruimtes. In één ervan is een expositie met werken van Mubarak Nasser Al-Thani. Kleurrijke werken van drukke stedelijke landschappen. Een interessante kleine expo waar verbazingwekkend veel mensen rondliepen. En op de bovenverdieping is een installatie met een soort kerstboompieken en bedrukte doeken van Bouthayna Al Muftah, één van Qatar’s bekendste hedendaagse artiesten.
Paris d’Amour – Salle St. Jean, Parijs, Frankrijk
Omdat de Librairie Azzedine Azaïa om onbekende redenen gesloten blijkt te zijn, wip ik langs bij Salle St. Jean in het Hotel de Ville van Parijs. Op dat moment weet ik niet dat de expositie Paris d’Amour getoond wordt. Een expositie over homosexualiteit in films, volledig in het Frans. Veel meer dan plaatjes kijken kan ik dus niet want mijn Frans is niet toereikend voor diepgaande verhalen. En de toelichtingen zijn erg talig. Maar deze expositieruimte is er eentje om in de gaten te houden, omdat hier vrijwel doorlopend (gratis) exposities met fotografie getoond worden.
Hella Jongerius. Entrelacs – Lafayette Anticipations, Parijs, Frankrijk
Het Lafayette Anticipation is een grote, moderne expostieruimte in een cultureel centrum. Nu gaat mijn interesse niet direct uit naar textiel en textiele vormen maar de expositieruimte an sich stond op mijn to-do-lijstje. En het is de moeite waard. De expositie laat de verschillende vormen zien waar het ontwerpbureau van Jongerius textiel in verwerkt en geeft een blik in een (kunst)wereld die ik niet ken. Verder is ‘t ook geen straf dat je er kunt lunchen bij Wild & the Moon. En het moet er toch eens van komen: ik eet er een “bowl”, een Blue Magic bowl. Haha.
The Fear of Loving. Orsay through the eyes of Tracey Emin – Musée d’Orsay, Parijs, Frankrijk
Mijn eerste kennismaking met het werk van Tracey Emin, voor zover ik me herinner. Het Musée d’Orsay bood kunstenares Tracey Emin de mogelijkheid om werken uit hun collectie te koppelen aan haar eigen werken. Sterker nog, werken uit de Orsay-collectie dienden als inspiratie voor een aantal nieuwe werken van Emin. Als ik de bordjes mag geloven, ontsluit de keuze van Emin een flink aantal werken die het museum niet eerder aan het publiek toonde. En tegelijkertijd is Musée d’Orsay een mooi podium voor de krachtige, feministisch aanvoelende werken van Emin waarin vooral de vrouwelijke vorm figureert. Een aanrader!
Contemporary counterpoint. Alex Katz. Homage to Monet – Musee de l’Orangerie, Parijs, Frankrijk
De waterlelies van Monet in het Musée de l’Orangerie zijn indrukwekkend. In dit specifieke geval worden interpretaties van deze waterlelieserie van Alex Katz getoond naast de enorme werken van Monet. En hoewel je zou verwachten dat alles verbleekt naast deze grote doeken, houdt Katz zich aardig staande. Zijn werken zijn aansprekend, herkenbaar en fijn voor het oog. Een mooie aanvulling dus. Wat ook altijd fijn is, is de collectie in de kelder van het museum. Dus ook die doe ik deze ronde in Parijs aan voor schitterende stukken van Renoir, obelisken en ander moois van Matisse, Modigliani, de voor mij nieuwe Marie Laurencin en een enorm werk van Joan Mitchell meteen in de entree.
Diverse exposities – Cobra Museum, Amstelveen
Twee jaar te vroeg stond ik bij het Cobra op de stoep voor de expositie van Frida Kahlo die pas op 22 mei 2021 in het museum te zien zal zijn.
Gelukkig was dat niet de enige waar ik voor kwam. Ik bezocht Kati Horna. Compassie en engagement. Als onafhankelijk fotograaf documenteert Horna haar doorlopende vlucht voor de nazi’s in DL en het fascisme in Hongarije. Maar ook de Spaanse burgeroorlog en wantoestanden in Mexico, haar uiteindelijke thuis na al haar omzwervingen.
Maar naast Kahlo kwam ik eigenlijk voor Eva Besnyö – Dolle Mina. Besnyö, net als Horna afkomstig uit Boedapest, komt via Berlijn naar Amsterdam als het nationaalsocialisme haar belemmert te fotograferen. De reeks foto’s uit Amsterdam, die ik onlangs in Bremen zag, is aanleiding voor dit bezoek. Deze expositie belicht naar betrokkenheid bij de Dolle Mina beweging. Met een voor deze tijd heel treffende foto raakt ze me meteen. De anti-abortus huifkar: abortus uit de strafwet! Een rake serie foto’s.
Verder zijn er foto’s van Ata Kando. Hongaarse vluchtelingen en Slaaf of dood. Maar naast de twee eerdere kunstenaars verbleken deze enigszins.
Een andere serie is bijzonder indrukwekkend: niets-verhullende realistische portretfoto’s van Annette Brolenius, waarin mensen die zich inzetten voor mensenrechten, voor kwetsbaren in deze wereld. Niet alleen de teksten bij de foto’s, ook de foto’s zelf komen binnen!
En als laatste is er de expo Cobra 70. Een meerkoppige slang. Met de usual suspects uit de Cobra beweging: van Appel en Jorn tot Brands en Constant en Dotremont. Ook al de moeite waard!
Kunstpalast – Düsseldorf, Duitsland
Al jaren staat de vaste collectie van het Kunstpalast in Düsseldorf op mijn to-do-lijstje en eindelijk komt het ervan. Het is een fijne wandeling vanaf het K20 museum langs de Rijnoever naar het museum, met statige gebouwen waar je ook kijkt. Het Kunstpalast is enorm groot. De tijdelijke exposities sla ik over. De vaste collectie begint goed, met de expressionisten zoals Kandinsky, Nolde, Feininger, Kirchner, Schmidt-Rottluff en Pechstein. Ik kom er voor mij nieuwe kunstenaars tegen als Heinrich Hoerle en Yury Kharchenko (zie foto). Verrassend zijn ook een paar kamers met Islamitische kunst en Japanse kunst. En na een sprintje getrokken te hebben door 11e t/m 17e eeuwse kunst is er aan het einde de moderne kunst, waarvan Nam June Paik wel de opvallendste kunstenaar is. De moeite waard dus, deze vaste collectie, zelfs als je de zalen met 11e t/m 17e eeuwse kunst overslaat.
MADRE (museo d’arte contemporanea Donnaregina) – Napels, Italië
Het MADRE stond niet in de planning, tot ik tijd over bleek te hebben en de posters met aankondigingen van Robert Mapplethorpe me er ter plekke toe verleidden. De expositie van Mapplethorpe is indringend, de portretten sterk en direct. In sommige ruimten hangen erg expliciete werken, die terecht met een gordijn afgesloten zijn. Een erg mooie expositie en op zich al de moeite waard. Maar er is nog zoveel meer te zien: vanaf het dak heb je een schitterend uitzicht over de daken van Napels, met daarop een paard van Mimmo Paladino, van wie ik voor ‘t eerst bij ArtZuid in 2015 een werk zag. Verder zijn er werken van Cindy Sherman, Tony Craig, Warhol en Beuys. En natuurlijk de ‘site-specific’ werken van Anish Kapoor, Soll LeWitt en Koons. En ik kwam er een verrassend werk tegen: een foto van Shirin Neshat. Een aanrader, dit museum!