Skulptur Projekte – Münster, Duitsland

Vanaf 1977 vindt zo ongeveer één keer per tien jaar een groot kunstproject plaats in Münster. Onder de naam Skulptur Projekte vindt, verspreid over de stad, kunst in de openbare stedelijke ruimte plaats. Dit loopt uiteen van sculpturen en uithangborden tot video-installaties en performance art. Het plattegrondje wat je voor 3 euro kunt kopen is niet heel helder en mengt oudere, bestaande werken met de nieuwe van 2017. Wat gekkigheden op een rijtje: een grote truck voor de ingang van het LWL Museum met daarop een zwart geschilderd vrachtkrat (Cosima van Bonin en Burr, zie vorige post voor Burr), een volledig beklede hal van het LWL voor een videoinstallatie van Nora Schulz, een performance waarvoor je in de rij moet van Alexandra Pirinci maar je weet niet wat te verwachten. Of in de kelder van een oud gebouw naast ‘t LWL video-installaties van Koki Tanaka (Provisional Studies). Waar ik bijna langs liep, een rood/wit gestreept hekwerk van Daniel Buren dat lijkt op een verkeersding of hoog tegen een gevel, bij het binnenrijden van de stad een op de rug liggend poppetje van Sany (Samuel Nyholm). Of een video-installatie in de kelder van de bieb, met muziek en verwarrende flitsen van beelden (Gerard Byrne). Het makkelijkst vindbaar, naast de truck, was eigenlijk nog de Waterpas van John Knight, die op een hoek het gebouw van het LWL siert. Enerzijds irritant dat alles lastig vindbaar is, tegelijkertijd een leuke manier om door de stad te dolen en mooie kerken tegen te komen en binnen te kijken in gebouwen waar je normaliter niet binnenkomt.

Marcel Wanders. Pinned up. 25 jaar vormgeving – Stedelijk Museum, Amsterdam

marcelwandersOmdat ik al in het Stedelijk was, heb ik ook de expositie van Marcel Wanders bekeken. Ik was verbaasd over het aantal producten en de diversiteit: gebruiksartikelen zoals vazen, kussens en borden, meubels zoals stoelen maar ook kunstwerken die geen gebruikswaarde hebben zoals drie grote kunststoffen vrouwenhoofden met Japanse uitstraling en gehaakte lampen. En dat alles bijzonder mooi geëxposeerd! Ik mag dan een cultuurbarbaar zijn, de uitspraak die ik een vrouw naast me hoorde doen spande toch wel de kroon: ‘hij doet veel ehh, ehhh, textielerigs, hè?!