Boijmans van Beuningen in het Rijks. Rijksmuseum Amsterdam

Erg fijne expositie met werken uit het Boijmans van Beuningen, die zo lang het museum niet open is, rondreizen naar verschillende andere musea. Ik zag een aantal interessante werken, die ik niet eerder zag, of waarvan ik de maker niet kende zoals The Car van Marisol (Escobar) of Salvador Dali’s Shirley Temple, le plus jeune monstre sacré du cinéma de son temps. Of Two Deckchairs van David Hockney. Maar het leukst was wel dat de Phalli Infinity Room van Yayoi Kusama helemaal verlaten erbij lag, toen ik kwam en ik dus meteen kon doorlopen en zonder tijdslimiet mocht genieten van de tientallen reflecties op de rood-wit gestipte fallussen.

Nudes. LWL-Museum für Kunst und Kultur. Münster, Duitsland

Nudes in het LWL in Münster is een expositie in samenwerking met Tate London. De expositie toont naakten door de jaren heen. Van het historisch perspectief, privé, kwetsbare en moderne naakten. De expositie raakt onderwerpen als gender, identiteit, de mannelijke blik op vrouwelijk naakt maar ook de politieke boodschap van naakten.
Een expo met 90 werken van indrukwekkende namen, Auguste Rodin, Francis Bacon, Zanele Muholi, Marlene Dumas, Pablo Picasso, Alice Neel, Tracey Emin and the Guerilla Girls uit het Tate, aangevuld met de eigen collectie van het LWL. Op de afbeelding een werk van Barkley L. Hendricks. Een aanrader om te gaan zien, deze expo.

Petit Palais, Parijs, Frankrijk

Op zoek naar het boeket met tulpen van Jeff Koons kwam ik onverwacht (en foutief) in het gratis toegankelijke Petit Palais terecht. De tuin, waar best veel influencers enthousiast over zijn, viel me een beetje tegen. Te druk, te weinig zitplekjes, chaos. Maar het interieur daarentegen was bijzonder indrukwekkend. Niet mijn smaak, tijdperk etc. maar desalniettemin erg mooi.

Welt in Aufruhr. Chagall – Schirn, Frankfurt, Duitsland

Marc Chagall (1887–1985) gilt als einer der bedeu­tends­ten Künst­ler der Moderne. Die SCHIRN widmet ihm nach 15 Jahren erst­mals wieder eine groß ange­legte Ausstel­lung in Deutsch­land: CHAGALL. WELT IN AUFRUHR beleuch­tet eine bislang wenig bekannte, aber wich­tige Seite seines Schaf­fens – die Werke der 1930er- und 1940er-Jahre, in denen sich seine farben­frohe Palette zuneh­mend verdun­kelt.

Als jüdi­scher Maler war Chagall durch das natio­nal­so­zia­lis­ti­sche Regime einer exis­ten­ti­el­len Bedro­hung ausge­setzt. Bereits in den frühen 1930er-Jahren verar­bei­tete er den immer aggres­si­ver werden­den Anti­se­mi­tis­mus und emigrierte 1941 schließ­lich in die USA. Sein künst­le­ri­sches Schaf­fen in diesen Jahren berührt zentrale Themen wie Iden­ti­tät, Heimat und Exil. Mit rund 60 eindring­li­chen Gemäl­den, Papier­ar­bei­ten und Kostü­men zeich­net die Ausstel­lung die Suche des Künst­lers nach einer Bild­spra­che im Ange­sicht von Vertrei­bung und Verfol­gung nach. In der Zusam­men­schau ermög­licht die SCHIRN eine neue und äußerst aktu­elle Perspek­tive auf das Œuvre eines der wich­tigs­ten Künst­ler des 20. Jahr­hun­derts.

Museum Insel Hombroich – Neuss, Duitsland

Om zeven uur vanochtend liep ik al street art te spotten in Düsseldorf. Het leek me een mooie afwisseling om na de stadse omgeving, ook het Museum Instel Hombroich in Neuss (naast Düsseldorf) te bezoeken. Hoe ‘natuurlijk’ die omgeving was, had ik onderschat. Het Museum Instel Hombroich is meer een park waarin natuur afwisselt met sculpturen, bijzondere bouwwerken van met name Erwin Heerich en kunst. Vanwege de vakantieperiode waren een aantal kunstruimten gesloten, maar de ruimte waar ik voor kwam, de Schnecke, was wel open. Het museum geeft zelf aan werken te hebben van Hans Arp, Constantin Brancusi, Marcel Breuer, Alexander Calder, Paul Cézanne, Eduardo Chillida, Lovis Corinth, Jean Fautrier, Alberto Giacometti, Gotthard Graubner, Raymond Hains, Erwin Heerich, Anatol Herzfeld, Alfred Jensen, Yves Klein, Gustav Klimt, Norbert Kricke, Oliver Kruse, Henri Matisse, Francis Picabia, Rembrandt, Gerrit Rietveld, Medardo Rosso, Fritz Schwegler, Kurt Schwitters, Norbert Tadeusz, Bart van der Leck maar let me tell you, dat was wel een speurtocht. Niet alleen is het terrein erg slecht bewegwijzerd, ook de werken hebben geen bordjes dus is het raden welk werk van welke kunstenaar is. Desalniettemin een uitstapje dat de moeite meer dan waard is, alleen adviseer ik dat niet bij >32 graden te doen.

Monet. Tuinen van verbeelding – Kunstmuseum, Den Haag

Op het moment dat ik Monet. Tuinen van verbeelding bezoek, kun je over de hoofden lopen. De laatste week van deze expositie is ingegaan en het is absurd druk. Maar ik mag gewoon naar binnen. Met de bijgeleverde achtergrondinformatie om de werken te duiden, krijg je een mooi compleet plaatje. Het is interessant om te lezen dat de doeken rond de tijd van het overlijden van Monet absoluut niet op waarde geschat werden. Sterker nog: verguisd werden. De werken schijnen 25 jaar in het voormalige atelier/woonhuis van Monet weggepieterd te hebben voor ze herontdekt werden. En hoewel niet allemaal even indrukwekkend (zoals de werken uit de periode dat Monet blind werd), ze zijn de moeite waard: kleurrijk, afkaderend, in de tijd plaatsend en gewoon mooi natuurlijk. Blij dus, dat ik deze expositie nog mee heb kunnen pakken.

Van proef tot perfectie: Edouard Vuillards prentenserie ‘Paysages et Interieurs’ – Van Gogh Museum, Amsterdam

Edouard Vuillard ken ik voornamelijk vanuit zijn rol als kunstenaar in de Nabis. In Paysages et Interieurs toont het Van Gogh Museum lithografieën en hun totstandkoming: van schets tot litho. Eerlijk gezegd vind ik de schetsen vaak mooier dan de litho’s maar wat wel inzichtelijk gemaakt wordt, is het moeizame proces van de totstandkoming. Aardig om even binnen te lopen.

Jean-Francois Millet. Zaaier van de moderne kunst – Van Gogh Museum, Amsterdam

Ik verwachtte, net als bij de andere tijdelijke exposities, met een half uurtje wel klaar te zijn. Maar de expositie Jean-Francois Millet. Zaaier van de moderne kunst is boven verwachting mooi én een stuk groter dan verwacht. De werken van Millet worden afgezet tegen tijdgenoten en de ontwikkelingen in zijn tijd. En ze worden gelinkt aan schilders die zijn werken als inspiratiebron namen, en dat is soms echt heel erg letterlijk een nageschilderd werk in de eigen stijl van de artiest. Je ziet hier werken van Munch (heel mooi), Winslow Homer die ik nog niet kende, natuurlijk Van Gogh maar ook Pisarro, Seurat, Modersohn-Becker en zelfs Dali en Malevich. Een fijne verrassing!

Felix Fénéon (1861 – 1944) – Musée du Quai Branly, Parijs, Frankrijk

Het Musée du Quai Branly is mijn alltime favoriete volkenkundige museum. De architectuur, de tuin, de verlichting én natuurlijk de collectie. Ze zijn allemaal indrukwekkend. Dit keer kom ik voor de expositie van Felix Fénéon. Een kunstcriticus die als één van de eersten begon met het verzamelen van werken uit overzeese gebieden, met name uit Afrika. Maar ook verzamelde hij schilderijen van schilders uit zijn tijd, zoals de werken in deze expositie: schilderijen waarin zwarte mensen een hoofdrol spelen.Het is in deze tijd van inclusieve kunst een mooie invalshoek. Een bezoekje waard. Het is jammer dat de expositie in Musée l’Orangerie waarin meer van zijn verzamelde Europese kunst getoond wordt, pas in oktober opent. Die loop ik dus mis.

Calder / Picasso – Musée Picasso, Parijs, Frankrijk

De expositie van Calder – Picasso stond na de Islamic Art Department van het Louvre bovenaan mijn verlanglijstje van exposities voor deze trip naar Parijs. En wat was het de moeite waard. Op fraaie wijze, soms onnavolgbaar dat wel, worden stukken uit de collectie van Picasso ontsloten door ze te koppelen aan werken van Alexander Calder. Maar ook van Calder krijg ik een volledig andere kant te zien dan de mobiles die ik voornamelijk van hem ken. Ultrafijne figuratieve draadinstallaties bijvoorbeeld, of sculpturen van menselijke figuren. Een expositie waar ik bijzonder blij van werd!

Women, Art & Power – Musée d’Orsay, Parijs, Frankrijk

Het Musée d’Orsay is een doolhof on the best of days maar op zoek naar de route (en niet een expositie zoals hun reclame suggereert) van Women, Art & Power raak je de wanhoop nabij. Wil je alle werken namelijk zien die deze route rijk is, dan moet je de volledige collectie door om op zoek te gaan naar die werken die gekenmerkt zijn met een krulletje op het bordje, om aan te geven dat ze vallen onder Women, Art & Power. En dat draadje is ook nog eens extreem dun, namelijk alleen het feit dat het een vrouw is. Maar goed, op de zoektocht naar de door mij geselecteerde onderdelen kom ik een redelijk aantal werken tegen, zoals deze van Mary Cassatt, die via Degas terecht kwam in de impressionistische kringen en samen met hen exposeerde.

Berthe Morisot (1841 – 1895) – Musée d’Orsay, Parijs, Frankrijk

Berthe Morisot krijgt, in het kader van inclusieve kunst, extra aandacht in het Musée d’Orsay. Naast haar mannelijke tijdgenoten had zij een uitgesproken en innovatieve rol bij de impressionisten. Zij streefde ernaar om ‘dingen van voorbijgaande aard’ te schilderen en het persoonlijke leven van de mensen om hen heen weer te geven in haar schilderijen. En toch wijken haar schilderijen op het eerste gezicht niet af van die van haar mannelijke tijd- en genregenoten.