Op zoek naar het boeket met tulpen van Jeff Koons kwam ik onverwacht (en foutief) in het gratis toegankelijke Petit Palais terecht. De tuin, waar best veel influencers enthousiast over zijn, viel me een beetje tegen. Te druk, te weinig zitplekjes, chaos. Maar het interieur daarentegen was bijzonder indrukwekkend. Niet mijn smaak, tijdperk etc. maar desalniettemin erg mooi.
Category Archives: 19e eeuw
Petit Palais, Parijs, Frankrijk
Welt in Aufruhr. Chagall – Schirn, Frankfurt, Duitsland
Ways of Freedom. Jackson Pollock Rothko Maria Lassnig – Albertina Modern, Wenen, Oostenrijk
Danubiana Meulensteen Museum – Bratislava, Slowakije
Museum Insel Hombroich – Neuss, Duitsland
Om zeven uur vanochtend liep ik al street art te spotten in Düsseldorf. Het leek me een mooie afwisseling om na de stadse omgeving, ook het Museum Instel Hombroich in Neuss (naast Düsseldorf) te bezoeken. Hoe ‘natuurlijk’ die omgeving was, had ik onderschat. Het Museum Instel Hombroich is meer een park waarin natuur afwisselt met sculpturen, bijzondere bouwwerken van met name Erwin Heerich en kunst. Vanwege de vakantieperiode waren een aantal kunstruimten gesloten, maar de ruimte waar ik voor kwam, de Schnecke, was wel open. Het museum geeft zelf aan werken te hebben van Hans Arp, Constantin Brancusi, Marcel Breuer, Alexander Calder, Paul Cézanne, Eduardo Chillida, Lovis Corinth, Jean Fautrier, Alberto Giacometti, Gotthard Graubner, Raymond Hains, Erwin Heerich, Anatol Herzfeld, Alfred Jensen, Yves Klein, Gustav Klimt, Norbert Kricke, Oliver Kruse, Henri Matisse, Francis Picabia, Rembrandt, Gerrit Rietveld, Medardo Rosso, Fritz Schwegler, Kurt Schwitters, Norbert Tadeusz, Bart van der Leck maar let me tell you, dat was wel een speurtocht. Niet alleen is het terrein erg slecht bewegwijzerd, ook de werken hebben geen bordjes dus is het raden welk werk van welke kunstenaar is. Desalniettemin een uitstapje dat de moeite meer dan waard is, alleen adviseer ik dat niet bij >32 graden te doen.
Koloniaal Verleden. Work in progress – Hermitage, Amsterdam
Naast de traditionele geschiedenis van Amsterdam biedt het Amsterdam Museum tegengeluiden en minder bekende en recentere geschiedenissen van de stad. Met objecten en werken uit het koloniale verleden van Nederland, wordt een stukje geschiedenis ontsloten die minder bekend is en lange tijd minder zichtbaar werd gehouden.
Amsterdam Museum in de Hermitage – Hermitage, Amsterdam
Raoul Dufy. Musée Montmartre – Parijs, Frankrijk
Picasso & Rodin. Musee Picasso, Parijs, Frankrijk
Permanente collectie. Musée des Beaux-Arts. Rouen, Frankrijk
Monet. Tuinen van verbeelding – Kunstmuseum, Den Haag
Op het moment dat ik Monet. Tuinen van verbeelding bezoek, kun je over de hoofden lopen. De laatste week van deze expositie is ingegaan en het is absurd druk. Maar ik mag gewoon naar binnen. Met de bijgeleverde achtergrondinformatie om de werken te duiden, krijg je een mooi compleet plaatje. Het is interessant om te lezen dat de doeken rond de tijd van het overlijden van Monet absoluut niet op waarde geschat werden. Sterker nog: verguisd werden. De werken schijnen 25 jaar in het voormalige atelier/woonhuis van Monet weggepieterd te hebben voor ze herontdekt werden. En hoewel niet allemaal even indrukwekkend (zoals de werken uit de periode dat Monet blind werd), ze zijn de moeite waard: kleurrijk, afkaderend, in de tijd plaatsend en gewoon mooi natuurlijk. Blij dus, dat ik deze expositie nog mee heb kunnen pakken.
Van proef tot perfectie: Edouard Vuillards prentenserie ‘Paysages et Interieurs’ – Van Gogh Museum, Amsterdam
Edouard Vuillard ken ik voornamelijk vanuit zijn rol als kunstenaar in de Nabis. In Paysages et Interieurs toont het Van Gogh Museum lithografieën en hun totstandkoming: van schets tot litho. Eerlijk gezegd vind ik de schetsen vaak mooier dan de litho’s maar wat wel inzichtelijk gemaakt wordt, is het moeizame proces van de totstandkoming. Aardig om even binnen te lopen.
Jean-Francois Millet. Zaaier van de moderne kunst – Van Gogh Museum, Amsterdam
Ik verwachtte, net als bij de andere tijdelijke exposities, met een half uurtje wel klaar te zijn. Maar de expositie Jean-Francois Millet. Zaaier van de moderne kunst is boven verwachting mooi én een stuk groter dan verwacht. De werken van Millet worden afgezet tegen tijdgenoten en de ontwikkelingen in zijn tijd. En ze worden gelinkt aan schilders die zijn werken als inspiratiebron namen, en dat is soms echt heel erg letterlijk een nageschilderd werk in de eigen stijl van de artiest. Je ziet hier werken van Munch (heel mooi), Winslow Homer die ik nog niet kende, natuurlijk Van Gogh maar ook Pisarro, Seurat, Modersohn-Becker en zelfs Dali en Malevich. Een fijne verrassing!
Felix Fénéon (1861 – 1944) – Musée du Quai Branly, Parijs, Frankrijk
Het Musée du Quai Branly is mijn alltime favoriete volkenkundige museum. De architectuur, de tuin, de verlichting én natuurlijk de collectie. Ze zijn allemaal indrukwekkend. Dit keer kom ik voor de expositie van Felix Fénéon. Een kunstcriticus die als één van de eersten begon met het verzamelen van werken uit overzeese gebieden, met name uit Afrika. Maar ook verzamelde hij schilderijen van schilders uit zijn tijd, zoals de werken in deze expositie: schilderijen waarin zwarte mensen een hoofdrol spelen.Het is in deze tijd van inclusieve kunst een mooie invalshoek. Een bezoekje waard. Het is jammer dat de expositie in Musée l’Orangerie waarin meer van zijn verzamelde Europese kunst getoond wordt, pas in oktober opent. Die loop ik dus mis.
Calder / Picasso – Musée Picasso, Parijs, Frankrijk
De expositie van Calder – Picasso stond na de Islamic Art Department van het Louvre bovenaan mijn verlanglijstje van exposities voor deze trip naar Parijs. En wat was het de moeite waard. Op fraaie wijze, soms onnavolgbaar dat wel, worden stukken uit de collectie van Picasso ontsloten door ze te koppelen aan werken van Alexander Calder. Maar ook van Calder krijg ik een volledig andere kant te zien dan de mobiles die ik voornamelijk van hem ken. Ultrafijne figuratieve draadinstallaties bijvoorbeeld, of sculpturen van menselijke figuren. Een expositie waar ik bijzonder blij van werd!
Women, Art & Power – Musée d’Orsay, Parijs, Frankrijk
Het Musée d’Orsay is een doolhof on the best of days maar op zoek naar de route (en niet een expositie zoals hun reclame suggereert) van Women, Art & Power raak je de wanhoop nabij. Wil je alle werken namelijk zien die deze route rijk is, dan moet je de volledige collectie door om op zoek te gaan naar die werken die gekenmerkt zijn met een krulletje op het bordje, om aan te geven dat ze vallen onder Women, Art & Power. En dat draadje is ook nog eens extreem dun, namelijk alleen het feit dat het een vrouw is. Maar goed, op de zoektocht naar de door mij geselecteerde onderdelen kom ik een redelijk aantal werken tegen, zoals deze van Mary Cassatt, die via Degas terecht kwam in de impressionistische kringen en samen met hen exposeerde.
Berthe Morisot (1841 – 1895) – Musée d’Orsay, Parijs, Frankrijk
Berthe Morisot krijgt, in het kader van inclusieve kunst, extra aandacht in het Musée d’Orsay. Naast haar mannelijke tijdgenoten had zij een uitgesproken en innovatieve rol bij de impressionisten. Zij streefde ernaar om ‘dingen van voorbijgaande aard’ te schilderen en het persoonlijke leven van de mensen om hen heen weer te geven in haar schilderijen. En toch wijken haar schilderijen op het eerste gezicht niet af van die van haar mannelijke tijd- en genregenoten.
Contemporary counterpoint. Alex Katz. Homage to Monet – Musee de l’Orangerie, Parijs, Frankrijk
De waterlelies van Monet in het Musée de l’Orangerie zijn indrukwekkend. In dit specifieke geval worden interpretaties van deze waterlelieserie van Alex Katz getoond naast de enorme werken van Monet. En hoewel je zou verwachten dat alles verbleekt naast deze grote doeken, houdt Katz zich aardig staande. Zijn werken zijn aansprekend, herkenbaar en fijn voor het oog. Een mooie aanvulling dus. Wat ook altijd fijn is, is de collectie in de kelder van het museum. Dus ook die doe ik deze ronde in Parijs aan voor schitterende stukken van Renoir, obelisken en ander moois van Matisse, Modigliani, de voor mij nieuwe Marie Laurencin en een enorm werk van Joan Mitchell meteen in de entree.
Vaste collectie – Van Abbemuseum, Eindhoven
Op een middag, tussen de NJK zwemwedstrijden van mijn neefje door vond ik de tijd om de vaste collectie van het Van Abbemuseum te bezoeken. Zoals ik op de site al had kunnen zien hingen er veel schitterende werken. Naast het al bekende werk Angela Davis van Iris Kensmil is er nu ook het werk Here the New Negro Begins. Verder vind ik er Kokoschka, Ernst, Kandinsky, Picasso en fraaie Jan Sluijters. Maar ook de dikke baby’s van Jörg Immendorff, een opstapeling van een soort zandzakken in een cirkel van Dan Peterman, de harde gezichten in een schilderij van Charley Toorop, een kleurrijk werk van Jean Dubuffet. En misschien wel voor het eerst zie ik een foto van Rineke Dijkstra. Echt de moeite waard, deze vaste collectie!
Hockney. Van Gogh. The joy of nature – Van Gogh Museum, Amsterdam
In 2012 zag ik in Keulen voor het eerst een grote expositie van David Hockney. Tot dan toe zag ik alleen enkele werken, zoals bijv. zijn befaamde zwembad. De expositie in het Van Gogh koppelt Hockney aan werken van Van Gogh die hem geïnspireerd hebben maar deze werken van Van Gogh vallen weg in het kleurengeweld van Hockney’s natuurpracht. Heldere, felle kleuren van landschappen in Engeland die ongetwijfeld een stuk minder kleurrijk waren in het echt. Deze vertaalslag van Engelse country side naar deze wondere wereld van kleuren is prachtig. Paarse boomstammen, bijna fluorescerend groene velden, maar ook rustige witte waterplanten drijvend op een vijver. En dit keer heb ik, in tegenstelling tot 2012, meer oog voor de werken die hij op de iPad heeft vervaardigd. Hierbij ontbreekt nog steeds de diepte die in zijn andere werken indrukwekkend is, maar naast elkaar hangend, zie je wel meteen Hockney’s hand terugkomen. Een aanrader!