De Indiase Atul Dodiya is een pionier van hedendaagse Indiase kunst. Met z’n werken overbrugt hij de kloof tussen de geschiedenis van India en westerse kunst . Zijn werken lijken oude westerse schilderijen, net niet helemaal scherp, zoals oude polaroids zijn, maar dan heel veel groter.
Category Archives: aziatisch
I know you. I do. O’stranger. Atul Dodya – Templon Galerie, Parijs, Frankrijk
Emptiness. Chiho Aoshima – Perrotin Galerie, Parijs, Frankrijk
De Japanse Chiho Aoshima schijnt vooral te werken aan zombies en schedels, maar op dit moment ligt haar focus op romantische beelden van traditionele Japanse onderdelen, gecombineerd met vrouwelijke manga-achtige figuren. En dat levert een mooie en bijzondere expositie op in vooral delftsblauwe kleuren. Of de emptiness refereert aan het feit dat de meeste keramische sculpturen als een vaas (kunnen) dienen, betwijfel ik. Het is wel de eerste indruk die ik bij de titel van de expositie had. Het was een expositie die ik op mijn ‘misschien, als ik tijd genoeg heb lijstje’ maar ik vond het misschien wel de meest verrassende van al mijn gallery-bezoeken dit weekend.
Ai WeiWei. In search of humanity. Kunsthal Rotterdam
Mooie werken, allemaal gebaseerd op rampspoed, politiek falen of schrijnende situaties in de wereld. In deze expo ook een aantal werken die ik al eerder zag. Zo is de installatie van fietsen hier een centraal werk. Waar ik die zag, weet ik niet meer. Maar uit de expo in Cambridge was hier behang gemaakt en het trio aan foto’s waarop WeiWei een oude Mingvaas vernietigt hing er ook. En eerder zag ik het werk met de duizenden zonnebloemzaadjes al. Ook van deze weet ik niet precies waar. Maar er hingen en stonden ook veel nieuwe werken, die ik niet eerder zag. Zo vond ik het werk van het verwrongen vlechtstaal misschien wel het meest indrukwekkend: vlechtstaal uit scholen die tijdens een aardbeving het begaven, vanwege het gebruik van ondermaatse materialen met als gevolg heel veel dode kinderen, en ouders die bij hun zoektocht naar hun kinderen gearresteerd waren omdat de Chinese overheid de waarheid wilde verdoezelen. Bijzonder goede expo.
Aziatisch paviljoen. Rijksmuseum. Amsterdam
Ik had niet op mijn netvlies dat het Rijks een Aziatisch paviljoen had. Maar toen ik er langs kwam, kon ik er natuurlijk niet weggaan zonder dit paviljoen bekeken te hebben. En er was genoeg te zien. Prachtige beelden uit India en Thailand bijvoorbeeld, maar ook uit China en Japan, Indonesië en Vietnam, daterend uit de periode tussen 2000 voor Chr. en 2000 na Chr.. Waarbij je tegenwoordig niet anders kunt dan denken: roofkunst. En daar verwijst het museum zelf gelukkig ook naar. Over de dilemma’s rondom deze kunst is nog lang niet beslist, dat mag duidelijk zijn.
Courage to Live. Hafiza Qasimi. Westfälischer Kunstverein, Münster, Duitsland
De expositie Courage to Live van de Afghaanse kunstenares Hafiza Qasimi is van bijna kinderlijke eenvoud, een soort illustratie van een kinderboek. Het hoofdwerk in de expositie is rechtstreeks op de wanden van de Westfälischer Kunstverein geschilderd. De expositie is een leuk uitstapje van de hoofdexpo van Beth Collar.
De Japanse fabels door de Gebroeders Miedema. Sieboldhuis, Leiden
Speciaal voor Japanmuseum SieboldHuis zijn kunstenaars de Gebroeders Miedema in de wereld van de Japanse verhalen gedoken. Zij brengen twintig bekende en minder bekende Japanse verhalen op geheel eigen wijze in beeld, waarbij dieren en demonen centraal staan. De broers hebben ruim negentig tekeningen op papier gemaakt, waarbij de zachte uitstraling in contrast staat met de soms gruwelijke verhalen.
XiaoXiao Xu. Leven langs de lange muur. Fotomuseum, Den Haag
De reis van fotografe Xiaoxiao Xu (1984) langs de Chinese Muur resulteerde in twee projecten: Shooting the Tiger (2014) en Watering my Horse by a Spring at the Foot of the Long Wall (2017-2018). De roadtrip van 25.000 kilometer was onderdeel van haar verkenning van het land waar zij oorspronkelijk vandaan komt. Het mededogen van Xu voor de mensen die zij rond de muur ontmoette en de verhalen die zij over hen vertelt, laten een deel van de Chinese cultuur en samenleving zien door de ogen van iemand die er zowel met afstand als met herkenning naar kijkt. Fotomuseum Den Haag presenteert met Leven langs de lange muur Xu’s eerste museale solotentoonstelling.
Rolling Color. In Jeong Hun – Galerie Gratadou. Parijs, Frankrijk
Weer zo’n toevalstreffer, in de Marais. Onderweg naar Ogata, het indrukwekkende restaurant waar ik vorig jaar of het jaar ervoor alweer een spectaculair tastingmenu at, kwam ik langs een kleine expositieruimte. De eigenaar stapte net druk telefonerend naar buiten, dus ik kon even rustig genieten van de kleurrijke, simpellijkende schilderijen van In Jeon Hun.
Art for Air. Alisa Chunchue. Numthong Art Space. Ari. – Bangkok, Thailand
In de up and coming wijk Ari bezoek ik de Numthong Art Space, in een grote, heel koele villa verstopt op een omheind terrein. De expositie Art for Air, bestaat uit sculpturen van Alisa Chunchue en schilderijen van Surajet Thongsuea. De sculpturen zijn met name neuzen, in soorten en maten. De schilderijen van Surajet Thongsuea zijn met name zwart-wit schilderijen
Kleurrijker zijn de werken van Giacomo Failla, die ook te bewonderen zijn: een soort schilderijen in verschillende abstracte lagen van kleur alsof er knip-en plakwerk aan te pas is gekomen. Deze spreken me het meeste aan. Een mooi uitstapje uit de hectiek en warmte.
Crazy. Ariya Kitticharoenwiwat. Bangkok Art & Culture Centre (BACC)- Bangkok, Thailand
Het grote Bangkok Art & Culture Centre heeft altijd meerdere exposities tegelijkertijd, in verschillende ruimtes. Een opvallende deze keer vond ik de gelaste rvs-sculpturen van Ariya Kitticharoenwiwat: metalen installaties bijna, die geënt zijn op bekende werken van westerse kunstenaars zoals bijv. Warhol.
Daarnaast is er ook de expositie New Gen Space, met de hoge ambitie dat ze de schoonheid van geest en intelligentie van alle leeftijdsgroepen willen stimuleren.
Verder is er een expositie over de eeuwenoude dramatische dans-cultuur van Zuid-Thailand, met een enorm grote marionet, die ruim 2x levensgroot is, onder de naam ‘Nora’.
Met andere woorden: aan expressieve kunst in Bangkok’s Art Centre geen gebrek. In de vaak kleurrijke exposities met een geheel eigen Thaise uitstraling, komen namen voorbij van kunstenaars als bijv. Sunipa Wasutapapoom, Sirinyakorn Sumahingpun, Siripakorn Raikue of Chananchida Kong-neam.
Old Town Gallery – Bangkok, Thailand
Ik kwam per ongeluk bij de Old Town Gallery in Bangkok terecht, op een van mijn omzwervingen door de stad. Blij verrast met de kleurrijke expositie van Sanook Art Group en anderen, een eclectisch geheel. Nog blijer verrast met de eigenaresse die me een koud flesje water aanbood terwijl ze mijn aankoop, een klein schilderij van Chanatip Chuenbumroong inpakte. Mijn favoriet in de expositie was misschien wel een stapel van figuren op de vloer: menselijke lichamen met paars of blauw haar, ondefinieerbare dieren ertussen. Lang niet zo sinister als de omschrijving klinkt. Naast het origineel van Chanatip kon ik ook een print van Muay Yai, een meisje dat noodles eet, niet weerstaan, omdat het een heel Thaise uitstraling heeft. Aanrader, deze gallery!
Tashi Norbu. Museum of Contemporary Tibetan Art – Emmen
Het MOCTA is een bijzonder klein museum in de oude dierentuin van Emmen. Het Museum of Contemporary Tibetan Art is opgezet rondom, met name, Tashi Norbu’s kunstwerken, aangevuld met een aantal andere hedendaagse kunstenaars van Tibetaanse afkomst. Het klinkt oneerbieding, maar ik vind de kunst een hoog kitschgehalte hebben. Het is leuk om een half uurtje door te brengen, als je toch in de buurt bent.
Chen Wenling. Osthaus Museum Hagen – Hagen, Duitsland
Chinese kunstenaars timmeren flink aan de weg de laatste jaren (zie bijv. ook mijn posts één en twee van de Perrotin galerie in Parijs) en Ai Wei Wei is misschien de beroemdste, maar zeker niet meer de enige. De expositie van Chen Wenling in het Osthaus Museum Hagen was indrukwekkend. Naast wat volgens mij vooral magisch-realistische sculpturen zijn, hingen er ook foto’s en schilderijen van deze kunstenaar, die ik nog niet eerder zag. De moeite van het ritje waard (ware het niet dat ik al in de omgeving was).
Xiyao Wang. The Cyrstalline Moon Palace. Galerie Perrotin – Parijs, Frankrijk
De abstracte werken van Xiyao Wang in de expo The Crystalline Moon Palace zijn in verrassende pasteltinten uitgevoerd, waardoor ze een zachtheid uitstralen die niet in lijn ligt met de abstractie. Een interessante expo, die deze artiest voor het eerst op mijn pad brengt.
40 Different Narratives. Reza Doust – The Fire Station, Doha, Qatar
Iraans-Canadese kunstenaar Reza Doust exposeert in één van de expositieruimte bij The Fire Station in Doha. In de expo 40 Different Narratives geeft hij zijn interpretatie op de werken van Mirza Ali, een kunstenaar uit de 16e eeuwse Safawiedische Gouden Eeuw. Het resultaat is een collage van elementen die samen een soort droombeeld vormen. De artiest was op het moment van mijn bezoek in de studio aan het werk. Interessant om te zien.
Spectrosynthesis II – Exposure of Tolerance: LGBTQ in Southeast Asia – Bangkok Art & Culture Center (BACC), Bangkok, Thailand
Het BACC ligt in het hartje van de stad en is één groot cultureel centrum met diverse exposities over het 8 verdiepingen tellende moderne gebouw. De belangrijkste expositie op het moment dat ik bezoek gaat over LGBTQ-rechten in Zuid-Oost Azië. Dat is wereldwijd een onderwerp dat speelt. In deze expositie met name fotografie van verschillende Aziatische fotografen. Indringende werken die resoneren, als je de vertegenwoordiging van LGBTQ in de Thaise samenleving ziet. Verder zijn er nog diverse andere exposities die ook allemaal in meer of mindere mate rond hetzelfde thema spelen. Ben je in centraal Bangkok, dan is hier binnenlopen zeker de moeite waard. En de entree is ook nog eens gratis.
Vaste collectie – Museum of Contemporary Art (MOCA), Bangkok, Thailand
Het MOCA Bangkok stond hoog op mijn verlanglijstje. Het museum ligt 14 km uit het centrum van de stad en is met het OV moeizaam te bereiken. Dus nam ik een taxi en zelfs dat was een crime. Het museum is een geweldig gebouw, zowel van binnen als van buiten. De kunst daarentegen is… bijzonder! Het overgrote deel van de werken is surrealistisch, een combi tussen Dali en Jeroen Bosch. Het is interessant te zien hoe de kunst hier gedefinieerd wordt door de overheersende cultuur. Maar als ik eerlijk ben zijn de werken niet aan mij besteed.
Kleurrijk Japan. 226 affiches uit de collectie – Stedelijk Museum, Amsterdam
In één grote zaal hangen de 226 posters van Kleurrijk Japan. De meeste in één oogopslag herkenbaar als Japans, dat is wel bijzonder. Het is een mooie tentoonstelling maar ik vind de ‘dichtheid’ van de affiches wat afleidend. Het is, zeker als je ook voor een andere expositie komt, de moeite waard om deze zaal even binnen te stappen.
Prince(sse)s des villes – Palais de Tokyo, Parijs, Frankrijk
Op mijn laatste dag in Parijs waag ik toch de trip naar het Palais de Tokyo, al vond ik tot nu toe de exposities in dit museum altijd dusdanig bizar of onbegrijpelijk dat ik er niet zoveel mee kan. Maar ik verwacht dat de expositie Prince(sse)s des Villes, waarin werken uit Dhaka, Teheran, Mexico, Manila, Lagos en meer getoond worden, anders is. Dat blijkt niet terecht. Op een paar werken na is het een bonte verzameling van werken die mij niet aanspreken of die ik niet begrijp. De werken die me wel aanspreken zijn de wat traditionelere, zoals deze schildering. Of een orka, waar allerlei zaken uit zijn lijf puilen.
Women of Japan / VOC Japan / Living Colours / Andy Warhol. Forever Young – Museum No Hero, Delden.
Mijn bezoekje aan Museum No Hero in Delden stelde ik twee dagen uit zodat ik ook de expositie Andy Warhol – Forever Young erbij mee kon pakken. Dat betekende vier exposities in één museum. Ik begin dus maar boven, waar vooral foto’s van fotografen Steve Schapiro, David McCabe, Billy Name e.a. hangen, aangevuld met vijf of zestal werken van Warhol, waaronder zeefdrukken van Marilyn Monroe, Beatrix en de Engelse koningin. Een kleine presentatie maar interessant.
Vervolgens beland ik bij VOC Japan – Nederland. Deze expo schets de geschiedenis van een tijdperk waar ik eigenlijk niets van weet. Het porselein komt van diverse bronnen (waaronder Landgoed Twickel) maar serviesgoed vind ik niet erg spannend. Dan hangen er nog wat willekeurige werken, waaronder een mooie Appel en een Leo Gestel die me aansprak. Net als de Chinese dames die er al vanaf het begin hangen.
Door dus naar Living Colours, een expo over de ongekende precisie van de Post-Painterly Abstraction, met twee strakke werken van Frank Stella, en Expressionistische Abstractie. Maar er staat ook een rode plexiglas wolf van Orlinski en een grote industriëel aandoende sculptuur van Louise Nevelson bijvoorbeeld.
En op de benedenverdieping is de expositie Women of Japan. Die is erg gevariëerd: er zijn een paar kimono’s, er hangen een paar interessante foto’s van westerse fotografen van Japanse vrouwen, er zijn verhalen opgetekend van Japanse vrouwen en er zijn mooie prenten over de rol van de Japanse vrouw. In deze sectie vallen eigenlijk het meest de seksinstructies op, waarop veelal het mannelijk geslacht buitenproportioneel is afgebeeld, om destijds de lachers op de hand te krijgen.