Na mijn bezoeken vorig jaar aan de Max Hetzler galleries in Berlijn, waren mijn verwachtingen van alle expo’s in Parijs misschien wel het hoogst gespannen voor de expo On Paper. Uiteindelijk was het een interessante expositie, maar het wow-effect dat ik verwacht had, bleef uit. Ik keek het meest uit naar werken in het echt van Grace Weaver (mooi, maar rustiger dan verwacht) en Barry Flanagan (op papier heel veel rustiger dan zijn opvallende sculpturen). Al met al een mooie expositie maar niet de mooiste van deze dagen in Parijs.
Category Archives: galerie
On paper. Diverse artiesten – Galerie Max Hetzler, Parijs, Frankrijk
KraftPlus+. Frederic Platéus. Ruttkowski;68, Parijs, Frankrijk
De iindustrieel aandoende ontwerpen van Frederic Plateus die ik toevallig tegenkwam in mijn speurtocht naar andere art galeries, zijn niet helemaal mijn ding. Geometrische vormen, sculpturen aan de muur met grafische elementen, elementen uit de industrie, autowereld, motorsport etc., ze geven een abstract beeld. Leuk om even binnen te lopen maar ik zou er een volgende keer zeker niet voor omlopen.
Quelques nouvelles. Fabrice Gygi – Galerie Chantal Crousel, Parijs, Frankrijk
In de press release licht de kunstenaar zijn werken toe. Ik word er, zeker in het Frans, niet echt wijs uit. Maar een zin geeft richting aan het geheel, namelijk: Wat nieuws. Wat nieuws uit geel, het geel van diegenen die opgroeien, gestempeld met het zegel van het motto ‘Lux’ enzovoorts. En geel, dat is de expositie wel. De grote werken hangen ruim geëxposeerd en dat maakt ze extra indrukwekkend: grote, heldere, gewaagde werken waarin geel de boventoon voert. Mooie expo.
Emptiness. Chiho Aoshima – Perrotin Galerie, Parijs, Frankrijk
De Japanse Chiho Aoshima schijnt vooral te werken aan zombies en schedels, maar op dit moment ligt haar focus op romantische beelden van traditionele Japanse onderdelen, gecombineerd met vrouwelijke manga-achtige figuren. En dat levert een mooie en bijzondere expositie op in vooral delftsblauwe kleuren. Of de emptiness refereert aan het feit dat de meeste keramische sculpturen als een vaas (kunnen) dienen, betwijfel ik. Het is wel de eerste indruk die ik bij de titel van de expositie had. Het was een expositie die ik op mijn ‘misschien, als ik tijd genoeg heb lijstje’ maar ik vond het misschien wel de meest verrassende van al mijn gallery-bezoeken dit weekend.
My Oma. Kunstinstituut Melly. Rotterdam
My Oma is een tentoonstellingsproject dat zich richt op de figuur van de grootmoeder.
Het project verkent persoonlijke en culturele erfenissen die voorkomen uit zowel genegenheid als conflict. Het brengt kunstenaars en verhalen samen, evenals kunstwerken en theorie die centrale kwesties van onze tijd verwoorden: ervaringen van immigratie, dissonant erfgoed en veranderende genderrollen.
My Oma besteedt speciale aandacht aan belichaamde kennis en verhalen op kleine schaal. In het licht van een ontwikkelende politieke polarisatie, benadrukt My Oma juist historische perspectieven, versterkte intergenerationele banden en vieren we kennis behouden door verschillende diasporas. De tweetalige titel van het project—met het Engelse my en het Nederlandse oma—is bedoeld om deze persoonlijke benadering over te brengen.
20 – O.D. Gallery, Amsterdam
Er is in dit nieuwe jaar ook een nieuwe expositie bij O.D. Gallery. Naast een grote Ottograph en een flink aantal kleinere en betaalbare, zijn er ook veel artiesten waar ik nog nooit van gehoord heb, zoals de Braziliaan Andre Mogle. Zijn groene figuurtje gemaakt van natuur spreekt me direct aan. Verder zijn er artiesten als Laurens van Gurp (zwart/wit tekeningen), Tiago Galo (ook mooi) en foto’s van het werk van Street Art Frankey. Weer een interessant bezoekje.
Street Art Inside – Heartgallery, Hengelo
Met het startsein van het Street Art Festival in Hengelo begon ook de expositie Street Art Inside in de Heart Gallery. Met werken van verschillende kunstenaars zoals Nolart, Pipsqueak was here, Ren.nl en Roosart maar ook Oxalien, Doodkonijnen en een paar anderen bieden ze een kleine maar best interessante expo. Nu vind ik street art altijd veel indrukwekkender als het op straat te vinden is, in een gallery komt het minder tot zijn recht vind ik. Maar ook daar voorziet Hengelo in, dus waag er vooral een bezoekje aan. En mocht je de street art route willen weten, let me know!
ALO art – Le Cabinet d’Amateur, Parijs
Ik ben dolenthousiast als ik hoor dat de street artist van mijn favoriete werk uit Parijs van vorig jaar een expositie heeft die start op de dag dat wij in Parijs aankomen. Tijdens de officiële opening in de kleine galerie Le Cabinet d’Amateur wip ik ook even naar binnen en raak zelfs in gesprek met de van oorsprong Italiaanse kunstenaar die jarenlang in Londen heeft gewoond en inmiddels een half jaar in Parijs woont. Zijn werken op doek zijn nauwkeuriger, gedetailleerder dan de werken op straat en er zijn een flink aantal werken ook al verkocht. Maar stiekem vind ik de werken op straat net een tandje mooier, ruwer, minder gepolijst. En tot mijn verbazing tref ik er op het pleintje voor het Cabinet ook nog eentje aan, half verborgen in de schaduw. En met het vooruitzicht op nog meer werkenals ik straks in Londen ben, met name in de wijk Shoreditch, is mijn avond compleet!