Geweldig museum met fijne kunst, een bijzondere expositie van Marise Merz en ook nog art brut en een mooie beeldentuin.
Category Archives: sculpturen
Ecouter ‘espace. Marisa Merz & vaste collectie. Lille Metropole Musee d’art moderne, d’art contemporain et d’art brut
Mestroviçeve Crikvine Kastilac – Split, Kroatië
Galerija Ivan Mestroviç – Split, Kroatië
Espace Dali – Parijs, Frankrijk
Misschien wel 25 jaar geleden bezocht ik in Figueras het Dali-museum en dat maakte flinke indruk. Ik had dus goede hoop bij Espace Dali, al was ik er in al mijn bezoeken aan Parijs nog nooit geweest. De Espace Dali is meer een veredelde galerie voor de verkoop dan een showcase voor de werken an sich, en voor mij nogal teleurstellend. Nu vind ik de druipende klok sowieso een vreselijk werk, maar hier kwam ie in soorten en maten terug. Een paar mooie sculpturen, maar die kwamen in de volgepropte ruimte ook niet echt tot hun recht. Jammer, zeker omdat het bezoek 14 euro kost en ik met minder dan een kwartier weer buiten stond.
New Works. Richard Deacon – Galerie Thaddaeus Ropac, Parijs, Frankrijk
Omdat ik toch bij de Galerie Thaddaeus Ropac was, liep ik ook door naar de verdiepingen waar het werk van Richard Deacon stond. Onder de eenvoudige titel: New Works, worden sculpturen tentoon gesteld die allemaal behoorlijk abstract zijn. En mij daarnaast ook nog eens helemaal niet aanspreken. Het werd dus een kort bezoekje, maar jezelf af en toe blootstellen aan nieuwe kunstenaars is natuurlijk altijd goed. Daar was deze tour langs art galleries in de eerste plaats natuurlijk ook voor bedoeld.
Annette Messager – Galerie Marian Goodman, Parijs, Frankrijk
De werken van de Franse Annette Messager in de Galerie Marian Goodman zijn een beetje bizar en heel gevariëerd. Het meeste indruk maakt op mij één wand, die volhangt met zwarte, voodoo-aandoende poppetjes in grote aantallen. Maar ook de overige werken spreken tot de verbeelding. Ze speelt met vormen, met kleur én met licht in haar installaties. Een mooie expo in een galerie verstopt achterin de courtyard waar ook de Galerie Mitterand zich bevindt.
KraftPlus+. Frederic Platéus. Ruttkowski;68, Parijs, Frankrijk
De iindustrieel aandoende ontwerpen van Frederic Plateus die ik toevallig tegenkwam in mijn speurtocht naar andere art galeries, zijn niet helemaal mijn ding. Geometrische vormen, sculpturen aan de muur met grafische elementen, elementen uit de industrie, autowereld, motorsport etc., ze geven een abstract beeld. Leuk om even binnen te lopen maar ik zou er een volgende keer zeker niet voor omlopen.
Musée de la Sculpture en Plein Air – Quai Saint Bernard, Parijs, Frankrijk
Sowieso is de kade van de Seine een leuke plek om te wandelen, zoals bijv. de pontons waarop de Niki de St Phalle tuinen zich bevinden, die water met land verbinden. Maar ook de een stuk verderop gelegen Musée de la Sculpture en Plein Air is leuk. Een groen beplant stukje kade met sculpturen verspreid door de tuin. De werken zijn allemaal van voor mij onbekende artiesten, maar dat mag de pret niet drukken. Zeker met warm weer is dit volgens mij een leuk stukje Seinekade om wat tijd door te brengen.
Hervé Yamguen – Afikaris Gallery, Parijs, Frankrijk
De expositie van de Kameroense Hervé Yamguen is bijzonder, op het surreële af. De werken lopen van sculpturen tot schilderijen, van schedels met dingen die eruit groeien tot surreële natuurschilderingen waar mensenhoofden uit groeien.
Verder was er in de gallery een separate expo van Marco Posso, Une constellation divine, waar ik helemaal niets mee kon. Vage beelden met fake kaarsen verspreid over de vloer, waardoor het een beetje occult aanvoelde.
Emptiness. Chiho Aoshima – Perrotin Galerie, Parijs, Frankrijk
De Japanse Chiho Aoshima schijnt vooral te werken aan zombies en schedels, maar op dit moment ligt haar focus op romantische beelden van traditionele Japanse onderdelen, gecombineerd met vrouwelijke manga-achtige figuren. En dat levert een mooie en bijzondere expositie op in vooral delftsblauwe kleuren. Of de emptiness refereert aan het feit dat de meeste keramische sculpturen als een vaas (kunnen) dienen, betwijfel ik. Het is wel de eerste indruk die ik bij de titel van de expositie had. Het was een expositie die ik op mijn ‘misschien, als ik tijd genoeg heb lijstje’ maar ik vond het misschien wel de meest verrassende van al mijn gallery-bezoeken dit weekend.
My Oma. Kunstinstituut Melly. Rotterdam
My Oma is een tentoonstellingsproject dat zich richt op de figuur van de grootmoeder.
Het project verkent persoonlijke en culturele erfenissen die voorkomen uit zowel genegenheid als conflict. Het brengt kunstenaars en verhalen samen, evenals kunstwerken en theorie die centrale kwesties van onze tijd verwoorden: ervaringen van immigratie, dissonant erfgoed en veranderende genderrollen.
My Oma besteedt speciale aandacht aan belichaamde kennis en verhalen op kleine schaal. In het licht van een ontwikkelende politieke polarisatie, benadrukt My Oma juist historische perspectieven, versterkte intergenerationele banden en vieren we kennis behouden door verschillende diasporas. De tweetalige titel van het project—met het Engelse my en het Nederlandse oma—is bedoeld om deze persoonlijke benadering over te brengen.
Ai WeiWei. In search of humanity. Kunsthal Rotterdam
Mooie werken, allemaal gebaseerd op rampspoed, politiek falen of schrijnende situaties in de wereld. In deze expo ook een aantal werken die ik al eerder zag. Zo is de installatie van fietsen hier een centraal werk. Waar ik die zag, weet ik niet meer. Maar uit de expo in Cambridge was hier behang gemaakt en het trio aan foto’s waarop WeiWei een oude Mingvaas vernietigt hing er ook. En eerder zag ik het werk met de duizenden zonnebloemzaadjes al. Ook van deze weet ik niet precies waar. Maar er hingen en stonden ook veel nieuwe werken, die ik niet eerder zag. Zo vond ik het werk van het verwrongen vlechtstaal misschien wel het meest indrukwekkend: vlechtstaal uit scholen die tijdens een aardbeving het begaven, vanwege het gebruik van ondermaatse materialen met als gevolg heel veel dode kinderen, en ouders die bij hun zoektocht naar hun kinderen gearresteerd waren omdat de Chinese overheid de waarheid wilde verdoezelen. Bijzonder goede expo.
Rare Earth. Tony Cragg. Museo Nacional de Arte Contemporanea do Chiado. Lissabon, Portugal
Drie maanden eerder stond ik nog naast de grote sculptuur van Cragg voor het Heydar Aliyev Cultural Center in Baku. Nu sta ik tussen de prachtige sculpturen van Cragg in een historisch gebouw in Lissabon. Het is een klein museum met een wat rare entree maar de ruimte laat de werken van Cragg goed tot zijn recht komen, met schitterende verlichting en balans in de ruimtes. Verrassend zijn de werken die juist helemaal niet aan de bekende stijl van Cragg doen denken, en de tekeningen en schilderijen. En dat er ook nog een aantal sculpturen in de publieke ruimte staan, op het Praça do Comercio, is alleen maar een bonus.
Aziatisch paviljoen. Rijksmuseum. Amsterdam
Ik had niet op mijn netvlies dat het Rijks een Aziatisch paviljoen had. Maar toen ik er langs kwam, kon ik er natuurlijk niet weggaan zonder dit paviljoen bekeken te hebben. En er was genoeg te zien. Prachtige beelden uit India en Thailand bijvoorbeeld, maar ook uit China en Japan, Indonesië en Vietnam, daterend uit de periode tussen 2000 voor Chr. en 2000 na Chr.. Waarbij je tegenwoordig niet anders kunt dan denken: roofkunst. En daar verwijst het museum zelf gelukkig ook naar. Over de dilemma’s rondom deze kunst is nog lang niet beslist, dat mag duidelijk zijn.
(Un)monumenting. The future should always be better. NDSM. Amsterdam
Het grappige is dat ik pas aan het eind van mijn omzwervingen tot de ontdekking kwam dat er een expositie in de hal was. De hotdogs waren erg grappig, en dit beeld van Bas Kosters was ook de moeite waard. En leuk met het pay-as-you-can principe, alleen jammer dat ik daar pas achter kwam toen ik thuis de info erbij zocht, haha.
Yayoi Kusama. De Nederlandse jaren 1965-1970. Stedelijk Museum, Schiedam
De expositie over de Nederlandse jaren van Yayoi Kusama, waar ik tot deze expo niets van wist, stond al weken op mijn verlanglijstje maar Schiedam is wel een enorme trek vanaf Enschede. Vanuit Amersfoort maar een keer doorgereisd. En de expositie stelt niet teleur. Het is een soort verslaglegging van Yayoi Kusama’s ontstaansgeschiedenis met ook werken die je niet meteen aan haar zou koppelen. Erg interessant en de moeite van de reis ernaartoe zeker waard.
Nudes. LWL-Museum für Kunst und Kultur. Münster, Duitsland
Nudes in het LWL in Münster is een expositie in samenwerking met Tate London. De expositie toont naakten door de jaren heen. Van het historisch perspectief, privé, kwetsbare en moderne naakten. De expositie raakt onderwerpen als gender, identiteit, de mannelijke blik op vrouwelijk naakt maar ook de politieke boodschap van naakten.
Een expo met 90 werken van indrukwekkende namen, Auguste Rodin, Francis Bacon, Zanele Muholi, Marlene Dumas, Pablo Picasso, Alice Neel, Tracey Emin and the Guerilla Girls uit het Tate, aangevuld met de eigen collectie van het LWL. Op de afbeelding een werk van Barkley L. Hendricks. Een aanrader om te gaan zien, deze expo.
Bad Zeit. Beth Collar. Westfälischer Kunstverein, Münster, Duitsland
De Westfälischer Kunstverein heeft vaak bijzondere exposities, eigenlijk een verkapte manier van zeggen dat ik er vaak niet zo veel van snap of er niets aanvind, zoals videoinstallaties en grote ruimtelijke installaties. En toch ga ik er altijd even naartoe, om mijn horizon te verbreden, eigenlijk. Dit keer zijn er werken te zien van beeldhouwster Beth Collar uit Cambridge. Uit lindenhout beeldgehouwen sculpturen die enigszins doen denken aan slappe penissen, maar dan toch weer anders dan de fallussen van Yayoi Kusaman, zitten op meters afstand van elkaar aan de muur gemonteerd. De toelichting over het ontstaan, gebaseerd op religieuze artefacten, haal ik er in ieder geval niet uit. Haar zaal met helderfrisse, citroengele schilderijen daarentegen spreken me wel aan.
Heydar Aliyev Center – Baku, Azerbeidzjan
Van buiten is het Heyder Aliyev Center al enorm indrukwekkend. Van ver af zie je het gebouw al glimmen en glanzen. De architectuur van Zaha Hadid is oogverblindend. Naarmate dat je dichterbij komt, zie je de kleine barstjes in de façade. Letterlijk. Maar wat een spetterend gebouw. Van binnen biedt het meerdere verdiepingen met exposities. Van Azerbeidzjaanse muziekinstrumenten tot kleding. En natuurlijk een aantal kunstwerken zoals de glimmende zilverkleurige sculptuur van Tony Cragg voor de deur, of de Yayoi Kusama sculptuur meteen na de entree. De binnenkant moet je, alleen al voor de ervaring, niet overslaan. Maar combineer het met de exposities, dat maakt de ervaring ‘af’.
Richard Long Rijksmuseumtuinen – Rijksmuseum, Amsterdam
Grassculpturen van Richard Long in de Rijksmuseumtuinen, die op plekken meer en minder goed zichtbaar waren. Deze jaarlijks terugkerende expositie in de buitenlucht met elk jaar werken van één kunstenaar zijn altijd weer mooie verrassingen. Erg leuk.