Art for Air. Alisa Chunchue. Numthong Art Space. Ari. – Bangkok, Thailand

In de up and coming wijk Ari bezoek ik de Numthong Art Space, in een grote, heel koele villa verstopt op een omheind terrein. De expositie Art for Air, bestaat uit sculpturen van Alisa Chunchue en schilderijen van Surajet Thongsuea. De sculpturen zijn met name neuzen, in soorten en maten. De schilderijen van Surajet Thongsuea zijn met name zwart-wit schilderijen

Kleurrijker zijn de werken van Giacomo Failla, die ook te bewonderen zijn: een soort schilderijen in verschillende abstracte lagen van kleur alsof er knip-en plakwerk aan te pas is gekomen. Deze spreken me het meeste aan. Een mooi uitstapje uit de hectiek en warmte.

Niki de Saint Phalle – Schirn, Frankfurt, Duitsland

Altijd fijn om een expositie van Niki de St Phalle te vinden. En deze was dan ook nog eens uitgebreid en divers. Wat een verrassing. Enkele werken had ik elders al gezien (in Hannover bijvoorbeeld, of in Mons, in België of Dortmund) maar ze zijn altijd weer even indrukwekkend en ‘food for thought’ bij het leven van De St Phalle.

El Anatsui. Triumphant Scale & Women in Society – Mathaf Museum of Modern Art, Doha, Qatar

Het Mathaf Museum of Modern Art in Doha ligt zo’n 15 km van Souq Waqif, het hart van Doha. Met het OV kom je er lastig dus nam ik een taxi. Op het moment van bezoek is er een tijdelijke expositie van El Anatsui, een artiest geboren in Ghana, die later veel omzwervingen maakte. De expositie opent met enorme werken, een soort gordijnen, gemaakt van aan elkaar gehechte flessendoppen en andere soortgelijke materialen. Ze zijn enkele meters bij enkele meters groot en enorm indrukwekkend. Verder zijn er bewerkte houten sculpturen uit zijn vroege perioden en mooie schilderijen van de laatste jaren. Een interessante artiest om kennis mee te maken.

De vaste expositie is zo mogelijk nog interessanter. Onder de titel Women in Society hangen er werken van vrouwelijke kunstenaars of van vrouwen in werken van mannelijke kunstenaars uit Qatar en het (arabische) buitenland. Dit werk van Ismail Fattah sprak me, net als het werk dat er naast hing, in het bijzonder aan. Dit museum mag je eigenlijk niet overslaan als je naar Doha gaat!

KAWS. He eats alone – The Fire Station, Doha, Qatar

Every since I found out there was a KAWS exhibit in The Fire Station I was super exhilarated. The exhibit in The Fire Station was amazing: more than life size sculptures, murals and paintings in bright colors. His well known figures with the crossed out eyes of course but also works I hadn’t seen before. The four museum guards were a little much for the size of the exhibit but hey… Loved it!

Do not touch, caress! Jaume Plensa – Museum Beelden aan Zee, Scheveningen

Schitterende sculpturen van Jaume Plensa staan binnen en buiten het Museum Beelden aan Zee in Scheveningen. De afgelopen jaren heb ik al een flink aantal werken van Plensa gezien: van een sculptuur in Yerevan, Armenië die ik pas later, op foto’s, herkende als een Plensa, tot een waanzinnig indrukwekkend beeld in de haven van Antibes. Maar ook de ‘straatverlichting’ in het hart van Nice. Nieuw zijn de werken dus niet voor me. Maar in het grauwe weer van deze septemberochtend hebben ze weer een andere dimensie. De stalen beelden voor het museum met hun snijlijnen, de albaster-witte hoofden, het getinkel van de letters in de opengewerkte sculpturen in de binnentuin en niet te vergeten de warm verlichte gezichten in de hoofdzaal. Een schitterend geheel. Een leuke bijkomstigheid was ook de expositie van Kees Gubbels, waarvan ik tot op heden alleen werken had gezien bij ArtZuid en in het Kröller-Muller.

Felix Fénéon (1861 – 1944) – Musée du Quai Branly, Parijs, Frankrijk

Het Musée du Quai Branly is mijn alltime favoriete volkenkundige museum. De architectuur, de tuin, de verlichting én natuurlijk de collectie. Ze zijn allemaal indrukwekkend. Dit keer kom ik voor de expositie van Felix Fénéon. Een kunstcriticus die als één van de eersten begon met het verzamelen van werken uit overzeese gebieden, met name uit Afrika. Maar ook verzamelde hij schilderijen van schilders uit zijn tijd, zoals de werken in deze expositie: schilderijen waarin zwarte mensen een hoofdrol spelen.Het is in deze tijd van inclusieve kunst een mooie invalshoek. Een bezoekje waard. Het is jammer dat de expositie in Musée l’Orangerie waarin meer van zijn verzamelde Europese kunst getoond wordt, pas in oktober opent. Die loop ik dus mis.

Calder / Picasso – Musée Picasso, Parijs, Frankrijk

De expositie van Calder – Picasso stond na de Islamic Art Department van het Louvre bovenaan mijn verlanglijstje van exposities voor deze trip naar Parijs. En wat was het de moeite waard. Op fraaie wijze, soms onnavolgbaar dat wel, worden stukken uit de collectie van Picasso ontsloten door ze te koppelen aan werken van Alexander Calder. Maar ook van Calder krijg ik een volledig andere kant te zien dan de mobiles die ik voornamelijk van hem ken. Ultrafijne figuratieve draadinstallaties bijvoorbeeld, of sculpturen van menselijke figuren. Een expositie waar ik bijzonder blij van werd!

Alberto Giacometti. Narrating the Body – Fondation Giacometti, Parijs, Frankrijk

Dit jaar liep ik de expositie van Giacometti mis in Museum de Fundatie in Zwolle. De kans om deze expo dunnetjes over te doen is er met de Fondation Giacometti in Parijs. In het Institut Giacometti exposeren zij werken van Alberto Giacometti in een schitterend bewaard gebleven oud pand met veel authentieke elementen. In de kelder, waar ook de entree is, zie je de opzet van zijn atelier. Op de verdieping staat een verzameling van zijn werken die in de geornamenteerde omgeving extra schraal, mager zo je wilt, afsteken. Een schitterende combinatie!

Biënnale 2019 – Artzuid, Amsterdam

Artzuid levert altijd bijzondere sculpturen op in de open ruimte. De expositie is gratis te bezoeken, of met gidsje voor 3 euro. Tijdens vorige uitstapjes naar Amsterdam kwam ik al herhaaldelijk langs de vrolijke hond ‘Your dog’ van Yoshitomo Nara waar ik onlangs een versie ‘om de hoek’ van aantrof in Museum Voorlinden in Wassenaar. Maar de expositie biedt sowieso veel moois: een zwart witte sculptuur van kunststof van Jean Dubuffet, een Denker van Rodin voor het Hilton Hotel, een kinetische installatie van Jesus Rafael Soto met duizenden blauwe bewegende draden, een groot, plat hoofd van Jaume Plensa (die nog op het verlanglijstje staat in het museum Beelden aan Zee deze zomer). Een Karel Appel, een erg flexibele dame ‘Myth Sphinx’ van Marc Quinn, een enge haas van Henk Visch, de erg coole Nijinski-haas van Barry Flanagan en de mooie duim van César voor de ontvangstruimte van ArtZuid. En dan heb ik nog niet eens alles gezien! Maar niet getreurd, de expo loopt tot ergens in september. Tijd genoeg om de rest ook nog eens te gaan zien.

Louise Bourgeois in de Rijksmuseumtuinen – Rijksmuseum, Amsterdam

Na het indrukwekkende spinnenpaar in het Gemeentemuseum in Den Haag en de nog veel indrukwekkender Maman bij het Guggenheim Museum in Bilboa, kon ik niet wachten op de sculpturen van Louise Bourgeois in de Rijksmuseumtuinen. Naast een innig vervlochtend spinnenpaar zijn er ook abstractere werken, een wat amorf stuk en, aan de voorkant van het Rijksmuseum een supergrote spin die solitair zijn plek inneemt. De kleinere kunstwerken, zoals de vervlochten handen zeggen me niet zoveel. Maar de schitterende ‘coconnen’ die samen in een boom hangen zijn weer prachtig. Al met al een mooie balans. En net als elk jaar is deze gratis expositie geweldig!