De serie Prodigal Son begon interessant: een FBI-profiler heeft zijn vak gekozen omdat zijn vader een seriemoordenaar was. Als hij moorden ontdekt met dezelfde werkwijze als die van zijn vader, worden zijn boosaardige dromen steeds realistischer en hij kan zich amper nog tegen zichzelf beschermen. Als dan ook nog eens een schuifje open gezet wordt in zijn geheugen, wordt het allemaal wel erg spannend. Maar rond aflevering zeven wordt het verhaal zo ingewikkeld dat ik de lol er vanaf heb en stop met kijken. Jammer.