Met de museumjaarkaart kan ik langs de enorme rij die voor het Van Gogh Museum staat te wachten. De expositie van Felix Vallotton, waar ik voor kom, zal niet hun bestemming zijn schat ik zo in. De expositie van Vallotton bestaat grotendeels uit zwart-withoutsnedes. Ik vind ze interessant, maar niet erg bijzonder. De schilderijen van Vallotton daarentegen zijn erg fraai: sterke vlakken, niet-correcte perspectieven geven de schilderijen kracht. Mooi in eenvoud. De mythische schilderijen zijn daarop een uitzondering: ik vind ze naargeestig en flets, onaantrekkelijk. Maar al met al is de expositie zeker de moeite van het bezoeken waard. Mijn favoriet: nude in a red chair.