Tot op heden het lastigst leesbare boek van Kahlil Gibran. Dat komt waarschijnlijk doordat het allemaal losstaande kreten zijn, veelal gericht op de plaats van de mens in goedheid of kwaad, op mentale groei. Doordat de tekst niet samenhangend is, voor het overgrote deel bestaat uit metaforen én het taalgebruik wat archaïsch, was ‘t een hele toer om dit maar 18 pagina’s tellende boek uit te lezen.