Ooit verkocht ik, tijdens een bijbaantje, een dure pen of agenda aan een uiterst charmante Jeroen Krabbé en sindsdien valt mijn oog op zijn naam, bijvoorbeeld toen hij exposeerde in De Fundatie in Zwolle. Zo ook nu ik op de site van het Joods Historisch Museum zag dat er een expositie met negen van zijn werken is. Alleen had ik niet opgemerkt dat de expositie in het Nationaal Holocaust Museum plaats had en dat de expositie over de deportaties van zijn familie naar Westerbork en van zijn grootvader naar Sobibor gaat. En dat had misschien alarmbelletjes moeten doen rinkelen dat de expositie een zware en nare basis zou hebben. Maar dat deed het niet meteen, tot ik de begeleidende film een stukje had bekeken. De technieken die hij heeft toegepast, die Krabbé beschrijft, om de emotie in de schilderen over te brengen zijn indrukwekkend. De familieverhalen die hij onderzocht heeft en de moeite die hij had met het schilderen maken de werken des te indrukwekkender. Indrukwekkend en emotioneel.