Gewapend met een driedaagse museumkaart die voor 29 euro (net iets meer dan 2 entreekaartjes) toegang geeft tot zo’n 30 a 40 musea in Berlijn, kan ik bij het Pergamon Museum zo doorlopen naar binnen. Als ik naar buiten ga, staat er inmiddels een flinke rij. Goede timing dus. Hoewel, in het museum hangt het er met de benen uit. Op de tweede verdieping kom ik hijgend en puffend van de enorme trappen aan bij het Museum für Islamische kunst. Zoals beschreven vind je hier niet zozeer kunst uit een bepaalde regio of een bepaald tijdperk maar met als gemeenschappelijke deler de islamitische achtergrond van de voorwerpen. Er zijn vooral veel opgegraven voorwerpen, vaak niet meer intact, wat ze juist extra charme verleent. Daarnaast zijn er tapijten, prachtige pagina’s uit eeuwenoude boeken en zelfs complete paleismuren. Wat de discussie natuurlijk aanzwengelt of er zulke substantiële voorwerpen verwijderd mogen worden uit het land van herkomst. Waarop je in principe een volmondig nee zou verwachten, maken de gebeurtenissen van de laatste jaren, waarbij in bijvoorbeeld Syrië of Afghanistan zulke verwoestingen zijn geweest waarbij historische schatten verpulverd zijn, een goed basis voor een volmondig ja. Een dilemma!