Na het overlijden van Joost Zwagerman bedacht ik dat ik zijn werk, na een poging De Buitenvrouw te lezen, nog maar eens een kans moest geven. En wat beter dan het door Sylvia Witteman als zedenroman beschreven Gimmick!? De hoofdpersoon is er alles aan gelegen om als kunstenaar maar vooral niet bezig te zijn met kunst. Hij grijpt allerlei reisjes aan om dat doel te bereiken, intussen wegkwijnend over een oude liefde. En hoewel er qua verhaallijn verder weinig parallellen zijn, doet het boek me sterk denken aan Vuijsjes’ Alleen maar nette mensen. Mooi!