Thomése schreef Schaduwkind nadat zijn dochtertje net na haar geboorte overleed. Het is een indringend boek waaruit de radeloosheid straalt. In korte verhalen verwoordt hij de de intieme emotie en de vervreemding van de rest van de wereld tot deze voor de lezer voelbaar is. Terwijl de herinneringen langzaam vervagen, blijkt taal voor Thomése de enige wijze waarop hij zijn dochtertje aanwezig kan houden.