In de Verenigde Staten heeft de komische serie Whitney, over de aan bindingsangst en neuroses lijdende Whitney, zoveel commentaar gekregen, dat er geen derde seizoen volgt. Waar de Amerikanen vinden dat de hoofdrolspeelster, schrijfster en producer van deze komedie, Whitney Cummings, haar emotionele littekens probeert te verbergen door een grote mond en recht-voor-zijn-raap humor, vind ik dat juist de beste aspecten aan de serie: ongeneerd, cynisch, sarcastisch… Zalig! De hele bizarre vriendengroep lijdt aan eigenaardigheden, de een nog grappiger dan de ander. En zeker vergeleken met 2 Broke Girls (ook van de hand van Cummings), vind ik de humor veel genuanceerder en zeker minder platvloers. Maar wie ben ik?