Met de Nahda kwam ook de Arabische film- en muziekwereld op en tot bloei. En ook vrouwelijke artiesten creëerden daarin een plaats voor zichzelf. Ik bracht uitzonderlijk veel tijd door bij deze expo, want de begeleidende teksten, interviews en muziek om (interactief) te luisteren waren heel erg interessant. De rol die deze vrouwelijke artiesten (zangeressen, regisseurs, tekstschrijvers) speelden in de politiek was mij bijvoorbeeld niet bekend. Of dat deze vrouwen tijdschriften oprichtten, of politieke ‘salons’, of succesvolle zakenvrouwen werden. Met klinkende namen als Umm Kulthum, Asmahan, Warda en Fairuz maar ook minder bekende zoals Bahiga Hafez of Badia Masabni,

Het meest bleef me de uitspraak van Umm Khaltoum bij, die als de interviewer aangeeft dat ze bij haar optreden in Parijs in 1967 een gage van 14.000 pond verdiende en die schonk aan de strijd in haar land Egypte zegt: weinig (bijdrage) toch?! Terwijl het de hoogst betaalde gage ooit was, op dat moment.

De tentoonstelling is samengesteld door de Institut du monde Arabe en was o.a. daar in Parijs te zien in 2020 onder de titel Divas: D’Oum Kalthoum à Dalida.