Bewust lees ik geen columns van Sylvia Witteman, zodat ik altijd blij kan beginnen aan het net uitgekomen, nieuwste boek. Want niets is zo zonde als een fijn nieuw boek ter hand nemen, om tot de ontdekking te komen dat je de helft al kent. Het nadeel bij Witteman’s boeken is alleen dat de verhalen zo leuk zijn, met alle gedetailleerde observaties en overdrijving, dat je het boek in één ruk uitleest. En vervolgens weer bijna een jaar moet wachten voor een volgende uitkomt. Misschien moet ik in de oude Volkskranten toch maar eens op zoek naar oude columns!