Said El Haji schrijft columns over zijn werk als NT2 docent. Hij verhaalt over leerlingen die overvraagd worden omdat ze praktisch of geheel analfabeet zijn, over leerlingen rond pensioengerechtigde leeftijd die de cursus gebruiken om het huis uit te zijn. Of over dominante mannen die de show voor zichzelf opeisen. Leerlingen die altijd ziekte voorwenden om onder de lessen uit te komen of Riffijnse Marokkanen die aanspraak doen op een verwantschap die El Haji zelf niet ervaart. En hoewel El Haji het lang vol lijkt te houden, doen de verhalen nergens vermoeden dat hij voldoening haalt uit zijn werk. Of dat zijn werk enig verschil maakt. Dat is best bizar.