Nigerianen gebruikten ten tijde van de politieke onrust in de jaren ’80 de kreet Ghana must go om Ghanezen die naar Nigeria gevlucht waren duidelijk te maken dat ze naar hun eigen land moesten terugkeren. In de roman met dezelfde naam van Taiye Selasi komt deze term weinig voor, maar lijkt vooral symbool te staan voor de verscheurdheid van de familie Sai. Nadat de vader zijn baan als arts verliest, verlaat hij zijn familie en ontwricht daarmee voor bijna twee decennia de verhoudingen in het gezin. Zijn dood, langdurig beschreven, brengt de familie bij elkaar en brengt oude gevoelens en oud zeer boven bij zijn eerste vrouw en zijn kinderen. Het boek is erg bloemrijk geschreven, bijna in Afrikaanse traditie, zou ik zeggen. Ergens op ongeveer een derde van het boek is ‘t wat lastig om het verhaal vast te houden, maar eenmaal daar voorbij wil je het boek bijna niet meer wegleggen. De tragiek van het gezin, met een vleugje problematiek rondom de diaspora van Afrikanen, houdt je in de greep tot de laatste bladzijde. Een aanrader!