De verzameling korte verhalen in Going to meet the man is best taai, de tijdgeest (jaren 60) pijnlijk aanwezig en racisme altijd sterk voelbaar in de achtergrond: of het nu gaat om mixed race relaties, moeilijke familieverhoudingen of vriendschappen, het zijn grotendeels verhalen die je met een naar gevoel laten zitten. Het titelverhaal is, waarschijnlijk niet onbewust, tot het laatst bewaard. En niet onterecht. Ik heb bij het laatste korte verhaal het boek 3x weggelegd en weer opgepakt: pure haat, onomwonden racisme en een ‘gezellige’ familie picknick gevuld met bruut geweld. Naargeestig en confronterend. Een blik op een ‘andere wereld’, nog niet eens zo heel lang geleden.