Het probleem met Scandinavische boeken vind ik altijd de namen: al ken ik de taal niet, ik wil ze toch de juiste klank meegeven. En daardoor word ik flink afgeleid van het verhaal (wat een beetje klinkt als AbFab’s Edina in gesprek met Sofie Grabol). En desondanks heb ik My first murder van Leena Lehtolainen gelezen. Het verhaal is niet heel sterk maar wel makkelijk leesbaar, ondanks alle onuitspreekbare plaats- en wijknamen in en rondom Helsinki. Omdat ik ook nog eens aan het begin van de serie wilde starten, en dus met een boek uit 1993 begon, is ‘t nog lastiger inleven. Een krimi zonder mobiele telefoons en Google-zoekopdrachten, dat kan bijna niet meer.