Maggie Barbieri’s reeks over een schooljuf die op bizarre wijze telkens bij moorden betrokken raakt, vond ik altijd best aardig. Aardig genoeg om de hele serie te lezen. Dus logischerwijs wilde ik ook Once upon a lie lezen, het eerste boek in een nieuwe reeks over Maeve Conlon, een bakker die de eindjes aan elkaar moet knopen, haar demente ronddolende vader in het tehuis moet zien te houden en haar weerbarstige dochters onder de duim. En al is de schrijfstijl net zo aardig als de eerdere serie, toch spreekt dit boek me niet erg aan. Voldoende interessant om uit te lezen, maar ik twijfel of ik het tweede deel ook ga lezen.