Ik twijfelde of ik het boek wilde lezen. De eerste twee boeken van Hannema (over reizen) waren namelijk erg vermakelijk en soms ook heel herkenbaar. Maar een boek waarin je terugkijkt op reizen als een mankement (of, zo schetste ze het voor mijn gevoel zelf in interviews) sprak me niet erg aan. Luisterde ik naar mezelf? Nee, want ik blijf graag auteurs trouw. Maar nog voor ik halverwege het boek ben, geef ik het op. Het boek is langdradig, het weidt uit in overpeinzingen en semi-intellectueel gewauwel, zoveel lagen diep bovenop het ‘verhaal’ dat er van de oorspronkelijke Hannema-stijl niets over is. Erg jammer.