Zaterdagavond was ik bij Marmer van Andries Tunru in Hof88. Een emotioneel verhaal, over zijn jeugd. Iets minder humor dan de vorige keer. Dan voel ik me bezwaard dat ik denk: al die cabaretiers met hun aandoeningen, moeilijke jeugd of verslavingen… ik kom om te lachen! Maar een boom van een man naast me pinkte meermaals tranen weg. Het resoneerde dus wel bij mensen