Na de eerste kennismaking met Koens’ boeken door Oorlog en kermis heb ik ook Koorddansen in de Kaukasus verslonden. Zalige verhalen met eenzelfde realisme en een zelfde blik op wat zich in de Kaukasus en Rusland afspeelt na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie. Maar dan nóg leesbaarder, minder zwaar. Vooral de verhalen over gebieden waar ik geweest ben, zoals Armenië en Georgië, zijn herkenbaar en toch ook weer niet. Nog meer dan zijn tweede boek, een absolute aanrader!
Monthly Archives: June 2016
Blackish, seizoen 2 (24 afl.)
Blackish, een African American komedie, gaat over een zwarte familie die het financieel heel goed heeft en de problemen die daarbij komen kijken. Het leven van het gezin met vier kinderen wordt afgezet tegen de jeugd van de vader en moeder en opa en oma. Een leuke, vrolijke serie waarin ook voldoende serieuze noten gekraakt worden. Allerlei maatschappelijke problemen rondom de kloof tussen zwarte en witte gezinnen worden door de serie heen belicht, zonder zwaarmoedig of betuttelend te worden. Maar ook de problemen die spelen binnen een gezin dat niet voldoet aan de stereotypen worden regelmatig opgepakt.
Greatest Hits – P.F. Thomése (2001)
In Greatest Hits bundelt Thomése een aantal verhalen uit andere media, van 1990 tot 2001. In deze verhalen speelt J. Kessels, onaanraakbaar en stoicijns, de hoofdrol. Samen rollen ze van het ene avontuur in het andere, of het nu een rondreis zonder doel in Amerika is of de eerste vrouwenperikelen met meisjes uit Zwolle als ze op voetbalkamp zijn. Vergeleken met later werk waarin J. Kessels een (hoofd)rol speelt is ‘t allemaal behoorlijk rustig en bezadigd. Lekker leesbaar en dus zo uitgelezen!
2 broke girls, seizoen 5 (22 afl.)
Waarom ik deze serie over 2 meiden die zich niet omhoog kunnen vechten uit een vieze diner nog kijk, weet ik niet want de humor is meestal zo platvloers en goedkoop, dat ik me meer erger dan dat ik er humor in zie. Whitney Cummings heeft een paar leuke series, ook niet echt verheffend maar tenminste amusant, afgeleverd. Voor deze serie is de humor op: te banaal, teveel gericht op het shockeren, teveel herhalingen en typetjes die uitgemolken zijn. Maar toch heb ik ook de 22 afleveringen van seizoen 5 gekeken. Seizoen 6 lijkt in de maak te zijn, maar nu wordt het echt tijd om te stoppen!
Banksy & Warhol – MOCO Museum, Amsterdam
Een nieuw, particulier museum in Amsterdam, tussen het Rijksmuseum en het van Gogh. Met een line-up in de eerste expositie die er niet om liegt en de naam Modern Contemporary eer aan doet. Artiest Banksky, vooral bekend van zijn controversiële werken in het publieke domein en Andy Warhol, een van de artiesten waar Banksy door geïnspireerd werd. Een mooie combinatie. Natuurlijk zijn er de bekende Warhol’s, van de kleurrijke staatshoofden tot een Campbell’s Soup maar ook enkele verrassende werken, zoals tekeningen van schoenen. Verrassende werken hier en daar, die ik nog niet eerder zag. Maar ook twee werken met Lenin in de hoofdrol, die ik onlangs nog in het Pera Museum in Istanboel zag. En van Banksy natuurlijk de bekendste, het meisje met de wegvliegende rode ballon. Maar ook apen die dreigen de wereld over te nemen. Ratten die menselijke aspecten aannemen en Smiley Coppers. Erg de moeite waard, en gezien de lange rij relatief jong publiek voor de deur toen ik vertrok, was ik niet de enige die er zo over dacht. Mooi!
De ondergang van Abraham Reiss. 9 schilderijen van Jeroen Krabbé – Nationaal Holocaust Museum, Amsterdam
Ooit verkocht ik, tijdens een bijbaantje, een dure pen of agenda aan een uiterst charmante Jeroen Krabbé en sindsdien valt mijn oog op zijn naam, bijvoorbeeld toen hij exposeerde in De Fundatie in Zwolle. Zo ook nu ik op de site van het Joods Historisch Museum zag dat er een expositie met negen van zijn werken is. Alleen had ik niet opgemerkt dat de expositie in het Nationaal Holocaust Museum plaats had en dat de expositie over de deportaties van zijn familie naar Westerbork en van zijn grootvader naar Sobibor gaat. En dat had misschien alarmbelletjes moeten doen rinkelen dat de expositie een zware en nare basis zou hebben. Maar dat deed het niet meteen, tot ik de begeleidende film een stukje had bekeken. De technieken die hij heeft toegepast, die Krabbé beschrijft, om de emotie in de schilderen over te brengen zijn indrukwekkend. De familieverhalen die hij onderzocht heeft en de moeite die hij had met het schilderen maken de werken des te indrukwekkender. Indrukwekkend en emotioneel.
Outsider Art Museum – Hermitage, Amsterdam
Het nieuwe en eerste museum in Nederland voor Outsider Art is gevestigd in de Hermitage. De expositie omvat veel werken van Japanse kunstenaars, waarvan ik er eentje denk te herkennen van een expo in Halle Saint Pierre in Parijs. Het is een kleine expositie, de Japanse werken aangevuld door werken van Nederlandse kunstenaars die voorheen in het Dolhuys hingen. Een bijzondere expo en de moeite van een bezoek zeker waard!
Boar Island – Nevada Barr (2016)
Het is altijd jammer als een boek waar je echt naar uitkijkt, wat tegenvalt. Boar Island van Barr is pas het tweede boek waar ik niet enthousiast over ben. Het was lastig in het verhaal komen, met twee verhaallijnen die parallel lopen maar allebei net niet die energie geven die Barr’s boeken normaliter wel geven. De beschrijvingen van de natuur, een van de mooie punten van Barr’s boeken, blijven in dit boek zo goed als achterwege, Anna’s privéleven wordt amper uitgediept. Pas tegen het eind wordt het verhaal spannend en neemt het verhaal je mee. Nogmaals: beetje jammer!
The Fruit Hunters (2013)
Door een collega werd ik gewezen op de documentaire The Fruit Hunters, over het gevaar van monocultuur in de fruitteelt en de ‘fruit hunters’ die proberen de diversiteit in stand te houden. Of het nu gaat om doerian, mango’s of bananen. Erg interessant en schokkend om te zien dat sommige soorten nog maar één bekende boom hebben, diep in de binnenlanden van Azië.
Remember me. Stories in print – AAMU, Utrecht
In het AAMU gaat mijn aandacht uit naar de expositie Remember me. Stories in print. Het vele onrecht dat aboriginals is aangedaan, zoals bijvoorbeeld de Lost Generation – een hele generatie aan Aboriginal kinderen die bij hun ouders weg zijn gehaald en in tehuizen of bij blanke gezinnen ondergebracht te worden om daar een niet-Aboriginalopvoeding te krijgen – is vaak de rode draad in de Aboriginal werken bij AAMU. Naast het gebruikelijke stipwerk van de vaste collectie, een heel nieuwe insteek met deze veelal grafische werken, zoals Laurel Nannup’s Yellow Taxi (2012). Mooi en confronterend.
Het bitterzoete paradijs – Iris Hannema (2016)
Twee jaar nadat ik haar eerste boek in één ruk uitlas, pak ik Het bitterzoete paradijs van Iris Hannema op. Het is weer een fijn boek, en in elk hoofdstuk zit wel een element dat ik herken, of erg sterk herken zelfs. Al herken ik mezelf niet in de sociale vlucht, de enorme drang tot onthechting. En juist dat element maakt het boek van een andere orde dan het eerste boek: het is minder vluchtig, minder grappend geschreven. Dat maakt het tegelijkertijd mooier, diepgaander en serieuzer maar het heeft daardoor ook een andere charme dan het eerste. Ik zou je beide boeken aanraden! Genieten!
Mijn achterlijke kat Lola – Sylvia Witteman (2016)
Ik ben een fan van Sylvia Witteman’s boeken, géén fan van kattenverhalen. Maar desalniettemin kan een nieuw boek niet overgeslagen worden. En het is weer een leuk boek, met de kat als rode draad maar zeker niet als enig onderwerp in deze bundeling van columns en verhalen. De foto’s van de katten had ze achterwege mogen laten, wat mij betreft maar tóch een leuk boek om te lezen.