Door een geannuleerde afspraak zat ik ineens zonder doel in Utrecht. Ik pakte de kans om door te reizen naar Den Haag voor de expositie van Jawlensky die ik bijzonder graag wilde zien. En het was de moeite waard! Eerder dit jaar bezocht ik het Museum Wiesbaden, bekend om hun Jawlensky-collectie. De expositie in het Gemeentemuseum was de overtreffende trap: alle tijdsgewrichten van Jawlensky’s werk komen uitgebreid terug. Er zijn kleurrijke stillevens, lijntekeningen in zwart krijt en natuurlijk de felgekleurde hoofden. Jawlensky’s zoektocht naar spiritualiteit, die ik niet eerder benoemd heb gezien, wordt in deze expositie benadrukt. En eindigt met zijn Meditaties, abstracte werken die ingegeven worden door zijn gezondheidstoestand. Al met al een expositie die ik ook wel een tweede keer wil bezoeken, zo mooi!
Monthly Archives: October 2018
Holy Ghost – John Sandford (2018)
John Sandford’s Virgil ‘Fuckin’ Flowers-reeks blijft een interessante afwisseling van de Davenport-serie. Het platteland van Minnesota is een bizarre omgeving maar maakt de verhalen wel interessant. In een klein dorp zorgt een Maria-verschijning voor de nodige ophef. Virgil wordt ingezet om de aanslagen die het dorp teisteren op te lossen. Maar de oplossing is niet zo dichtbij als hij hoopte. Het verhaal is niet bijzonder goed maar Sandford’s schrijfstijl blijft ijzersterk waardoor je het boek het liefst in één ruk uitleest.
Niki de St Phalle. Ici tout est possible – BAM, Mons, België
Op de terugweg van Parijs naar huis maken we een tussenstop in de Belgische plaats Mons (Bergen). In het Beaux-Arts Museum (BAM) is een indrukwekkende expositie met werken van de Frans-Amerikaanse kunstenares Niki de St Phalle uitgestald. Voor een vrij groot gedeelte werken die ik niet eerder van De St Phalle gezien heb, zoals de 3 eerste schilderijen, nieuwe Nana’s, Skinny’s en een sculptuur samen met Tinguely. Verder zijn er een aantal werken die ik eerder zag of die op die werken lijken: een bruid met een jurk van verontrustende popjes en rarigheden en de verhalende posters met het trieste liefdesleven van De St Phalle. Een bijzonder mooie expositie.
Jean-Michel Basquiat – Fondation Louis Vuitton, Parijs, Frankrijk
Op onze eerste dag in Parijs bezoeken we meteen de expositie in het schitterende gebouw van Frank Gehry in het Bois de Boulogne. Het feit dat het donker is geeft het gebouw extra cachet. In een artikel in Trouw betreurde de auteur het gebrek aan ‘achtergrond’, iets als een tijdlijn of verhaallijn, bij de expositie. Ik waardeerde juist wel dat de expositie niet net als alle andere de werken verzwaarde met Basquiat’s jeugd en de periode voor hij erkend werd. De expositie was sowieso ook interessant: veel werken die niet eerder (samen) geëxposeerd zijn en een ruim toevoeging zijn op eerdere exposities die ik bezocht. Ik vond het fantastisch!
Inspector Chopra & The Million Dollar Motor Car – Vaseem Khan (2018)
Een short story van zo’n 50 pagina’s was best even lekker, om de wachttijd tot de volgende volle versie af te wachten. En het verhaal was creatief en kort maar krachtig. Gepensioneerd politieagent Chopra wordt gevraagd om, als privédetective, een verdwenen auto van ettelijke miljoenen op te speuren. Binnen 24 uur nog wel. En natuurlijk lukt hem dat, met wat vernuft, wat geluk en de hulp van zijn kleine olifant Ganesha.
Doorkijk – Sara Kroos (2011)
Sara Kroos schrijft leuk, althans, één bundel van haar columns heb ik gelezen en vond ik leuk. Doorkijk is daar een lichte variatie op: korte verhalen in plaats van columns. Alleen hebben de verhalen in Doorkijk één ding gemeen: ze zijn allemaal een beetje triest. Of zoals Japin ‘t op de cover verwoordt: ‘invoelbare menselijke drama’s, tot op de vierkante centimeter vol liefde beschreven’. Beter kan ik het niet zeggen.
Tosca. De Nederlandse Reisopera – Wilminktheater, Enschede
De opera Tosca van Puccini was een rare ervaring. Spelend met tijd, plaats, setting. Ik vond het allemaal nogal verwarrend. De fraaie stem van Cavaradossi was daarin een lichtpuntje. De tweede akte vond ik nogal bombastisch, overdonderend, lawaaierig genoeg om te overwegen weg te gaan zelfs. In die gemengde gevoelens was ik, gezien een recensie in Trouw, niet de enige. Een traditionele setting met een gewone tijdlijn was mij veel liever geweest!
Elementary, S06 (21 afl.)
Het blijft een fijne serie: Elementary. Het zesde seizoen is met 21 afleveringen weer een mooie reeks. Watson doet steeds vaker klussen zelf, Holmes glijdt hier en daar even af en is daarmee niet beschikbaar als secondant. En dat is helemaal niet erg. Bij langlopende series zijn de verhalen en verhaallijnen nog wel eens lastig: alles is al een keer gedaan of bedacht. Maar toch valt dit seizoen niet tegen. Ik vond ‘m beter dan het vijfde, in ieder geval.
Moeilijke landen. Verhalen van een overlever – Jelle Brandt Corstius & Oleg Fateev
De voorstelling van Jelle Brandt Corstius botst met mijn onverwacht geboekte tripje Parijs dus annuleer ik Enschede en ga ik nog gauw naar Zwolle. Met dezelfde thematiek als de vorige voorstelling maar met nieuwe inhoud zet Jelle Brandt Corstius weer een mooie en deels ook herkenbare show neer: de Kaukasus komt veelvuldig langs, net als India. Ook Alaska, waar ik dan weer niets mee heb. Maar interessant zijn de verhalen wel. Een fijn avondje vermaak van een goede verteller, met de muzikale begeleiding van de Moldaviër Oleg Fateev.
Newton’s Law, S01 (8 afl.)
De Australische juridische serie Newton’s Law is gezellige feelgood-tv. Een sociaal-bewogen juriste moet na wat tegenslagen een baan aannemen bij een groot advocatenkantoor maar kan de van haar afhankelijke collega’s en vriendin niet loslaten en dat levert heel wat verwikkelingen op. Dat ze samenwerkt met een ex-vriend én dat haar ex-man terugkomt in haar leven, maakt het allemaal nog net iets lastiger.
In de lift. Marlon Kicken / Serieus?! Emiel van de Logt – Hof88, Almelo
Erg last minute boek ik het dubbelcabaret van Marlon Kicken (In de lift) en Emiel van de Logt (Serieus?!). Natuurlijk zonder enig idee of de voorstellingen of cabaretiers leuk zijn of niet. Emiel van de Logt heeft, tot mijn grote schrik, een stem als krijt op een krijtbord. zijn humor vind ik ook net niet leuk. Marlon Kicken, net als Van de Logt met zwaar Brabants accent, daarentegen is heel leuk. Gemoedelijk, grappig, subtiel. Een leuke verrassing dus.
A Simple Favor (2018)
Ik kan er kort over zijn: wat een baggerslechte film is A Simple Favor! Ik vermoedde al dat de combi van thriller en komedie geen goede zou zijn maar dat was een understatement. Op één of twee wat leukere scenes na vond ik de film saai, voorspelbaar, stereotiep en overdreven tegelijk. Waste of time and money! Dus wees wijs en ga er niet naartoe!
Ransom, S01 (13 afl.)
Een inmiddels niet meer heel nieuwe serie, maar toch een leuke: Ransom. Over een private onderhandelaar die ingehuurd wordt bij ontvoeringszaken waarbij de politie buiten de deur gehouden moet worden. De hoofdpersonen hebben een wat lastige verhouding tot elkaar, en van dat soort gerommel wat in de toekomst vast een ‘rode draad’ wordt, daar hou ik niet van. Maar seizoen 1 was een lekkere actieserie met creatieve verhaallijnen. En seizoen 2 heb ik ook al klaarstaan. Aanrader!
The Late Show – Michael Connelly (2017)
Toen ik bij deel 2 in de reeks zag dat er een nieuwe serie met een vrouwelijke hoofdrolspeelster was van Michael Connelly, heb ik het boek The Late Show uit 2017 erbij gepakt. Het eerste deel van de nieuwe reeks. En het is een mooie nieuwe hoofdpersoon: de van oorsprong Hawaiaanse politieagente die door een niet gegrond verklaarde aanklacht van seksuele avances van een meerdere in het afvoerputje van de LAPD belandt: The Late Show, een nachtdienst waar niemand gek op is. Ze steekt haar neus in allerlei zaken die haar partner liever laat liggen. En in een van die zaken, kruist ze paden met de leidinggevende die haar lastig viel maar wat niet bewezen kon worden. En dan komt het ‘gevaar’ ineens van meerdere kanten. Spannend!