De 20e eeuw – Rijksmuseum, Amsterdam

Elk half jaar zet het Rijksmuseum andere aspecten binnen de 20e eeuw in de spotlight. Zoals dit keer de aandacht voor vakbondsleider Tonia Milgens. Jan Sluijter’s scihlderij heb ik destijds gemist bij het Singer in Laren, dus ik ging voor een herkansing. En dit schilderij was de moeite waard. Verder vond ik de expo 1900 – 1950 met straaltekeningen van Kees de Goede, en de opkomst van het massamedium affiches weinig interessant. Wat wel leuk was, was een oude Fokker, maar daar dromden de mensen zo omheen dat je er amper bij kon.
De expo 1950 – 2000 bood iets interessantere werken, dus al met al toch de moeite van een rondje waard.

Surabaya Boy. Max Picckers – De Parade, Amsterdam

Mooie voorstelling over de zoektocht naar identiteit, als de oudere generatie niet meewerkt om jou je identiteit te laten vinden. Want is het wel nodig, om je niet-Nederlandse identiteit te vinden? Is Indo zijn zo afwijkend van Nederlands zijn? En hoe verhoudt zich dat tot vrienden met naast een Nederlandse, vooral ook een Colombiaanse, Surinaamse of Marokkaanse identiteit?

De Parade – Amsterdam

Ik wist niet helemaal wat ik ervan moest verwachten, maar De Parade stelde niet teleur. Op een groot terrein verrees een klein dorp vol leuke eettentjes en kleine theaterzaaltjes, in een tent, een klein woonkamertje of in een torentje. Met draaimolens voor klein en groot, met muziek en een relaxte sfeer. Een soort culturele kermis. Wel met een hoog havermelkelite gehalte, maar ook senioren en cultuurafficionado’s. En de voorstellingen op de eerste dag waren al de moeite waard.

Posted in art

Point of View – Rijksmuseum, Amsterdam

De expositie Point of view, over hoe er over de eeuwen heen naar genderidentiteit gekeken werd. Bestonden er in de 15e eeuw amper verschillen in bijvoorbeeld kleding voor babyjongetjes en babymeisjes? Werden relaties tussen vrouwen vroeger gezien als vriendschappen, maar tussen mannen als relaties, of werden beide niet onderkend of herkend? Het verhaal is interessant, de (kunst)werken en historische beelden vond ik minder interessant. Behalve foto’s van bijv. Grace Jones, of werken van Erwin Olaf en Robert Mapplethorpe.

Lee Ufan in de Rijksmuseumtuinen – Rijksmuseum, Amsterdam

Hij stond al lange tijd in mijn agenda: de expositie in de Rijksmuseumtuinen. Een jaarlijks terugkerende expositie tussen het groen van het Rijks, met de fontein waarin kindjes spelen, de stoelen waar vooral toeristen even op adem komen. Maar mijn hart ging nu niet direct sneller kloppen van de werken van Lee Ufan. In mijn cultuurbarbaarlijke ogen waren het vooral grote keien, die onderbouwd met een verhaal, her en der in de tuin gelegd waren.