Het is de tweede keer dat ik bij Enschede Lacht ben. Dit keer zijn er acht verschillende cabaretiers. Twee zijn er erg leuk, ene Jet (geloof ik) die moeite heeft het publiek aan te kijken maar als ze eenmaal op dreef is, hilarisch is op de manier zoals Pepijn Lanen dat ook kan zijn. En een Enschedeër die voor het eerst op het podium stond maar ook erg grappig was. Daarnaast waren er twee die ik echt niet leuk vond, de overige vier waren niet onaardig. Leuke opbrengst dus voor een avondje uit.
Author Archives: Danielle
Lost Bullet (2020)
Een harde actiefilm van Franse bodem. Een plofkraakovervaller wordt door de politie aangetrokken om een drugsbande te pakken te krijgen die gebruik maakt van razendsnelle auto’s. Met de hulp van de crimineel krijgen ze niet alleen de drugsbande te pakken, maar heel veel meer.
Black Panther Wakanda Forever (2022)
Samen met drie tieners toog ik naar Black Panther Wakanda Forever. De film is heel anders dan ik verwachtte en lijkt in maar weinig op de eerste film. Deze tweede is één en al fantasy met blauwe zeewezens, spaceships en spacesuits. En de film duurde ook nog eens drie uur, dus verrassing op verrassing.
Enschede Lacht – Vestzaktheater, Enschede
The Gray Man (2022)
Eindelijk weer eens een lekkere, als vanouds, harde actiefilm. Veel schieten, veel knokken, twee rogue agents tegen de rest van de CIA, wat meer wil je hebben. En pas toen ik dacht: wie was eigenlijk die hoofdrolspeler, kwam ik er achter dat het Ryan Gosling was. En volgens mij is dit letterlijk de eerste keer dat ik een film met hem zie.
Frankie Drake, S04 (10 afl.)
Gewoon een leuke crimeserie. Ook na vier seizoenen houden Frankie en haar vriendengroep de spanning erin. Of het nou moord is, of andere criminaliteit, het team lost het op. In dit vierde seizoen is Frankie in ieder geval minder zichtbaar dan in eerdere, en krijgen de andere personages ook genoeg ruimte voor ontwikkeling.
Enola Holmes 2 (2022)
Een leuke film, Enola Holmes 2. Gebaseerd op een waar verhaal, blijkbaar. Enola wil net haar detectivebureau opdoeken, als een jong meisje haar hulp inroept. En als Enola op zoek gaat naar het vermiste zusje, ontketend ze daarmee de nodige machten en krachten. Met al haar familie en vriendin moet ze vechten om de boosdoeners een stapje voor te blijven.
Stiekem jarig – Sylvia Witteman (2022)
Het leest weer lekker weg, maar heel veel nieuws brengt Stiekem jarig van Syliva Witteman niet. Eigenlijk is het een beetje same old, same old. Misschien moet ze weer ‘s naar het buitenland verhuizen, zodat er weer wat variatie in haar columns komt.
Breakup – Dana Stabenow (1997)
Murphy’s Law is in full effect, in het leven van Kate Shugak. De enorme klap die ze hoort is een vliegtuigmotor die haar huis, auto en voorraadschuur vernietigd, maar als het daar bij zou blijven, dan zou het te overzien zijn. Waar Stabenow normaliter allerlei ook nu (weer) actuele maatschappelijke thema’s benoemt, is dit boek vooral een uitstapje naar het absurdisme. Maar nog steeds erg lekker leesbaar, dus op naar het volgende deel maar weer.
Uncharted (2022)
Een leuke actiefilm, een beetje a la Tombraider en Indiana Jones, maar dan met enorm kunst- en vliegwerk qua special effects. En die special effects, die zijn niet heel realistisch, maar dat maakt verder niet zo heel veel uit. Met Mark Wahlburg en een jonge acteur die ik nog niet kende. Humoristisch, veel actie. Prima film.
The Bangalore Detectives Club – Harini Nagendra (2022)
Een jonge getrouwde Indiase vrouw gaat in 1920, na al 3 jaar getrouwd te zijn, bij haar man wonen. In het traditionele India betekent dat normaliter, voor de gegoede middenstand, dat zij haar taken als vrouw thuis gaat vervullen. Maar Kaveri is het daar niet helemaal mee eens. Als er een moord gepleegd wordt, tijdens een diner dat haar man de arts georganiseerd heeft, wordt Kaveri’s nieuwsgierigheid gewekt en gaat ze, met gevaar voor eigen leven, op zoek naar de dader. Dat ze daarmee de zelfkant van de maatschappij opzoekt en fatsoensnormen en casteregels overtreedt, dat neemt ze voor lief.
The Trenches – Parker Bilal (2022)
Ik heb de laatste tijd te vaak boeken die me tegenvallen. Zo ook The Trenches, van Parker Bilal. Na twee heel sterke boeken, is het derde boek veel minder boeiend. Het duurt tot ruim over de helft van het boek voor het verhaal voldoende body heeft om je te pakken. In de eerste helft schiet het verhaal alle kanten op, flarden van het vorige boek worden zonder veel kader gegeven en als bekend verondersteld. En dat is jammer, want met het aantal boeken dat ik lees, ken ik een jaar na de vorige echt de details niet meer. Al met al is het boek niet slecht genoeg om te stoppen met lezen, maar het geforceerd bij elkaar komen van verhaallijnen – oh wat een toeval – is in dit geval nogal ongeloofwaardig.
Bloods, S02 (10 afl.)
De ambulanceserie Bloods is op de een of andere manier minder leuk, minder hilarisch, dan het eerste seizoen. Omdat je de hoofdrolspelers al kent, kijk je door en verwacht je meer maar de interacties lijken in dit tweede seizoen vlakker dan in het eerste. Niet slecht genoeg om mee te stoppen, maar zeker niet zo goed als het vorige seizoen.
One chance. Short horror story – Oyinkan Braithwaite (2022)
Een kort horrorverhaal van auteur Oyinkan Braithwaite, die sowieso wel van de bizarre verhalen is. Maar deze, over een shared taxi waarin mensen (spoiler alert) op moordpad gaan, is wel de raarste tot nu toe.
The Shadow Man – Helen Fields (2021)
Dit eerste non-series boek van Helen Fields is heel erg anders dan de overige boeken die ik van haar verslond. Ik besefte pas dat het een non-series was na een aantal bladzijden. Op zich een prima verhaal, over een bijna onzichtbare man die na een periode van stalken over gaat tot ontvoering. En dat gaat falikant mis.
The Last Girl to Die – Helen Fields (2022)
Ik ben een fan van de meest recente boeken van Helen Fields en ik besefte, door een foutje in volgorde, dan ook niet dat dit haar tweede non-seriesboek was. En dat is jammer, want haar vorige werd met zo’n enorme cliffhanger afgesloten, dan ik me afvraag of er überhaupt nog een opvolger komt. Maar goed, dit non-series boek is op zich een prima, spannend verhaal. Maar de plottwist aan het einde, die ging me net te ver. Jammer eigenlijk.
Righteous Prey – John Sandford (2022)
Een nieuwe in de serie van zowel Lucas als Virgil, da’s best leuk. En het boek stelt niet teleur. Zoals heel veel vaker begint Sandford met de onthulling van ‘who dunnit’. En daarmee zit de spanning niet in de speurtocht naar wie het gedaan heeft, maar in de weg ernaartoe van de twee speurders die in deze zaak samen moeten werken. En dat is maar goed ook, want de moordenaar laat diepe sporen achter. Spannend.
Enschede Lacht – Vestzaktheater, Enschede
Op de derde donderdag van de maand is er in het Vestzaktheater in Enschede een open mic night, sort of… Westsaïd presenteert er dan een aantal beginnende of al wat langer bezig zijnde stand up comedians. En deze eerste keer dat ik er was, was dat de moeite waard. Van de 7 mensen vond ik er twee leuk, drie best aardig maar ook twee echt vreselijk. Al met al een leuk avondje lachen.
Kate & Koji, S02 (6 afl.)
Brenda Blethyn speelt ook in seizoen twee de rol van norse café-eigenaar Kate. En hoewel ik in het hele tweede seizoen niet dezelfde vibe kreeg als in het eerste, leuke seizoen had ik niet door waar het aan lag. Daar kwam ik pas later achter. Niet alleen waren de grapjes gewoon niet zo sterk, het feit dat Koji vervangen was door een andere acteur gaf gewoon een andere dynamiek, waardoor seizoen twee het niet haalt bij seizoen 1.
Tashi Norbu. Museum of Contemporary Tibetan Art – Emmen
Het MOCTA is een bijzonder klein museum in de oude dierentuin van Emmen. Het Museum of Contemporary Tibetan Art is opgezet rondom, met name, Tashi Norbu’s kunstwerken, aangevuld met een aantal andere hedendaagse kunstenaars van Tibetaanse afkomst. Het klinkt oneerbieding, maar ik vind de kunst een hoog kitschgehalte hebben. Het is leuk om een half uurtje door te brengen, als je toch in de buurt bent.