Leuke crimeserie die speelt in Edinburgh. Een universitair docent Engelse literatuur gaat met pensioen en komt per ongeluk, door een tekst uit een eeuwenoud boek, een moordenaar op het spoor. Haar zoon, politieagent, is daar niet blij mee. En het blijft niet bij één zaak. Samen met een nogal ongebruikelijke partner, een jongen van een jaar of 17, onderzoekt ze zaak na zaak. Leuk, spannend en humoristisch.
Author Archives: Danielle
Blood Will Tell – Dana Stabenow (1997)
In Blood will tell wordt Kat door haar grootmoeder, waar ze niet altijd een goede band mee heeft, gevraagd om twee moorden te onderzoeken die in hun stam kort na elkaar plaatsvonden. Kat komt erachter dat politieke en vooral financiele belangen niet altijd langs dezelfde lijnen liggen als de familie- en stambelangen in noordelijk Alaska.
Nadiya’s Fast Flavours (2021)
Een hele tijd vond ik Nadiya Hussein’s programma’s erg leuk, dus ik was enthousiast over dit (relatief) nieuwe boek. Maar het viel een beetje tegen: de recepten zijn vooral heel raar. Gekke combinaties, omschreven als ‘fast’ terwijl dat soms toch echt niet zo lijkt. En echt smakelijk lijken ze me meestal ook niet. Wat mij betreft een misser, deze recepten.
Agatha Raisin, S04 (7 afl.)
Het is jammer dat de verhaalschrijvers van series na een aantal seizoenen altijd wat uitgeput raken. Maar al zijn de verhaallijnen niet meer heel erg sterk, de serie is leuk genoeg om ook het vierde seizoen te bingen. Crime op het Engelse platteland, met een gecompliceerde hoofdpersoon (beetje narcistisch, lomp maar tegelijk ook charmant) en een heel dorp aan entourage. Een vijfde seizoen zou ik ook niet overslaan.
Connection. Galerie Bart – Amsterdam
Omdat ik dacht werken op papier van Tamara Muller aan te treffen, zocht ik de expo Connection op in Galerie Bart op de Elandsgracht. In de expo zie je werken van meer gevestigde namen én werken van de jonge kunstenaars die door hen gevraagd zijn te exposeren. En zo zag ik werken van Emily Kümmeler, een heel palet aan mooie tekeningen en Wim Jacobs, werken van artiesten die ik voorheen nog niet kende. En de video van Tamara Muller? Die was zeker ook indrukwekkend.
Het Kleurenpalet van Hedy Tjin. Meterhuis, Westergasfabriek – Amsterdam
Wow, beter kan ik het niet uitdrukken! Ik vind de illustraties en tekeningen van Hedy Tjin even indrukwekkend als haar street art in de Bijlmer en de Zeeburgerdijk. En om ze dan in het echt te zien, au naturel, zoals ze ze zelf op papier heeft gezet, dan is enorm leuk. In het kleine Meterhuis springen de kleuren in alle vrolijkheid van het papier. Als je dan de onderwerpen bekijkt, dan blijken er zware thematieken onder te liggen. Haar tekeningen voor Op de rug van Bigi Kayman bijvoorbeeld, gaan over slavernij en de ontsnapping van tot slaaf gemaakten. Een erg mooie expo, die ik niet had willen missen.
SexySmartCreative!. Artotel – Amsterdam
Een expositie met alleen werken van vrouwen, waarbij in de naam van de expo Sexy en Smart zijn doorgehaald en Creative dus blijft staan. Ik kwam al een keer voor de dichte deur bij Artotel, maar nu heb ik toch deze expo mee weten te nemen. En hoewel klein, is het zeker fijn. Met werken van Nouch, de enige die ik al kende en in de buitenlucht altijd geweldig vind, en werken van verder nog Page33, Kristel Steenbergen (zie plaatje), Jas Charanjiva en Minivila onder andere. De moeite waard als je in de buurt bent.
Grapje – Roxeanne Hazes
Ik kreeg het boekje gratis mee bij de Kruidvat en getriggerd door de auteur (Roxeanne Hazes), besloot ik het maar eens te lezen. Een duidelijk verhaal over discriminatie en uitsluiting, en tegelijk over de andere wang toekeren. Ik ben alleen benieuwd of dat verhaal voor de doelgroep ook zo duidelijk is. Daar is het misschien wat lang en complex voor?!
The Bullet That Missed – Richard Osman (2022)
Het derde boek van Richard Osman: The Bullet That Missed. De nieuwigheid is er in het derde boek wel vanaf, van een groepje zeventigjarigen uit een seniorendorp die moorden onderzoekt. Maar toch weet Osman met het derde boek weer een spannend verhaal neer te zetten. En ach, op teveel details moet je misschien ook niet willen letten. Gewoon lekker vermaak.
Agatha Raisin, S03 (7 afl.)
Met Agatha’s liefdesleven gaat het niet goed, maar met haar speurwerk naar moorden en moordenaars gaat het des te beter. Op het Engelse platteland in de pittoreske Cotswolds gaan er nogal wat mensen dood, dus hebben Agatha en haar groepje van merry men (and women) hun handen vol. Lekker eenvoudig te bingen.
Koninklijke Prijs voor de Vrije Schilderkust 2022 – Koninklijk Paleis, Amsterdam
De Koninklijke prijs voor de vrije schilderkunst wordt tentoongesteld in het Koninklijk Paleis, a.k.a. het Paleis op de Dam. Voor het eerst in alle decennia dat ik in Amsterdam kom, ben ik dus in het Koninklijk Paleis. De expositie is indrukwekkend, met een flink aantal werken van zwarte artiesten of artiesten met een niet-westerse achtergrond. En dat geeft niet alleen extra dimensie, maar simpelweg ook betere representatie. Ik kom met name voor het werk Iriée Zamblé maar de andere werken zijn zeker ook de moeite waard.
Iriée Zamblé – Factor IJ, Amsterdam
Het is een hele trek naar Factor IJ, op IJburg maar de expositie van Iriée Zamblé in het echt zien, daarvoor legde ik de afstand graag af. Er zijn een aantal werken die nog niet afgerond zijn, en dan ook nog de kunstenaar zelf die ter plekke aan het werk was. Erg leuk!
Koninklijk Paleis op de Dam
Voor het eerst in het Koninklijk Paleis, wat een pracht en praal. Maar tegelijkertijd heb ik helemaal niets met dit soort gebouwen, of het nu de Nieuwe Kerk is of het Paleis op de Dam… Dat het ruim 30 jaar moest duren voor ik er binnen kwam, dat had ik dan ook weer niet bedacht.
TLV Vegan – Jigal Krant (2022)
Ik heb heel lang gewacht op TLV Vegan. Een paar leuke recepten heb ik er wel uitgehaald, maar dat waren er letterlijk vijf. En de eigenlijke ontvanger, mijn zus, die vond het boek niet de moeite waard. Haar grootste struikelblok was het gebruik van de joodse benamingen in plaats van de in Nederland gangbare en de ‘irritante verhaaltjes’. die ikzelf dan best wel aardig vond. Op zich dus niet onaardig, maar het maakte mijn verwachtingen jammer genoeg niet waar.
Verre Geluiden. Bureau Buitenland (18 afl.)
Via Franka Hummels las ik op Twitter over Verre Geluiden, een podcastserie die door Bureau Buitenland in de zomervakantie uitgezonden werd. En Franka Hummels was één van de gasten die aan de hand van muzikale fragmenten haar enthousiasme voor een land deelde. Een leuke serie met afleveringen van een klein half uur. Van Japan tot Belarus. Van Turkije tot Egypte.
Agatha Raisin, S02 (3 afl.)
Een lekker kneuterige detectiveserie uit Engeland, zo omschreef ik de serie bij het eerste seizoen. Maar naarmate de serie vordert, wordt hij iets meer komisch, iets meer ‘persiflage op het genre’. Hij is al een jaartje of 8 oud, geloof ik. Hij doet een beetje denken aan series als Midsomer Murders, in de Cotswolds in Engeland, waar een voormalige PR-ster telkens tegen moorden aan loopt en dan besluit ze maar op te gaan lossen, samen of in wedstrijd met de lokale politie.En ook het tweede seizoen is weer leuk. Lekker simpel vermaak.
Agatha Raisin, S01 (8 afl.)
Een op en top Engelse detectiveserie. Een PR-ster laat haar leven in Londen achter om in de Cotswolds te gaan wonen. Maar als er allerlei mensen in haar omgeving vermoord worden, besluit zij haar voorgenomen rustige leventje in te ruilen voor het onderzoeken van de moorden. Vaak met gevaar voor eigen leven. Een lekker eenvoudige serie om hersenloos naar te kijken. Ook wel eens lekker.
The Lost Man of Bombay – Vaseem Khan (2022)
De enige historische crime die ik waardoor, is die van Vaseem Khan. De eerste vrouwelijke politieagente in Bombay in de jaren 40 a 50 van de vorige eeuw. Een mooie spanning tussen het afvoerputje zijn van zaken, en inmiddels enige landelijke bekendheid krijgen als vrouw die moordzaken oplost. En de ontwikkeling van de persoon Persis en haar relaties, lopen daarmee mooi hand in hand. Erg fijne reeks.
Said lacht – Vestzaktheater, Enschede
Said el Hassnaoui is voor mij een nieuwe cabaretier. In het kleine Vestzaktheater begint de show met een voorprogramma van twee andere cabaretiers. De eerste zijn naam krijg ik niet mee. Niet zo erg, omdat ik ‘m toch niet erg leuk vond. De tweede act, Maartje Mikx is wel heel erg leuk. Het is jammer dat ik niets kan vinden over optredens waarbij zij alleen optreed. En Said Lacht, deze eerste tryout, is ook de moeite waard. Na een tijdje ben je gewend aan de hoge pitch van el Hassnaoui’s stem en leidt die niet meer af en kun je gewoon lekker lachen om de inhoud. Aanrader.
The Fall, S02 (6 afl.)
Het eerste seizoen van The Fall, een Engelse crimeserie over een seriemoordenaar die jonge professionele vrouwen vermoord, eindigde net niet. Een echte cliffhanger was er niet en de serie gaat in het gebruikelijke trage tempo door. Op zich prima, maar of ik het derde seizoen ook wil kijken, in dit tempo en met de ontwikkelingen in het tweede seizoen, daar moet ik nog over nadenken.