Om de expo van Andy Warhol in het Picassomuseum in Münster niet mis te lopen, trok ik op een tweede vrijdag van de maand naar de Duitse stad. Bijkomend voordeel: op die avond is de ingang van het LWL-Museum gratis. En omdat de expo van Phyllida Barlow erg klein was, vond ik dat prima. Het enorme bouwwerk in een koepel van het oude gedeelte van het museum pronkt roze in de grote ruimte. Een bezoekje waard, maar even more so doordat de vast collectie toch weer anders ingericht was dan de laatse keer dat ik hier was. Voldoende nieuws voor een mooi bezoek dus.
Author Archives: Danielle
Andy Warhol. Kunstmuseum Pablo Picasso – Münster, Duitsland
Een erg fijne voorstelling van Andy Warhol in het Kunstmuseum Pablo Picasso in Münster, in Duitsland. Volgens mij wisselt het museum nogal eens van naam, maar dat doet niets af aan de altijd bijzondere expo’s die ze organiseren. De huidige, met veel grafische prints van Warhol, is erg de moeite waard. Anderhalve verdieping vol met posters van bijv. Elisabeth Taylor, Marilyn Monroe en zelfs Queen Elisabeth de Tweede. En dat is behoorlijk toevallig, nu ze net een dag of wat geleden is overleden. Blij dat ik deze expo nog mee heb kunnen pakken.
The Fall, S01 (5 afl.)
The Fall is een erg stevige Engelse crimereeks over een seriemoordenaar die jonge professionele vrouwen vermoord. Dat het om een seriemoordenaar gaat, merken ze pas als er een politieagente uit Londen het onderzoek van een van de moordzaken moet bekijken op kwaliteit. Het is niet echt een whodunnit, want dat weet je in de eerste aflevering al, maar de race tegen de klok van de politie tegen de ogenschijnlijk onschuldige dader is erg spannend, ondanks het langzame Engelse tempo.
The Hunt – Faye Kellerman (2022)
Ik ben gek op de Rina Lazarus en Peter Decker serie van Faye Kellerman. Wetend dat dit de laatste in de reeks zal zijn, keek ik erg vooral naar uit. Maar hij viel mij vies tegen. Pas in de laatste 60 a 80 pagina’s haalt Kellerman de kwaliteit die ze normaliter altijd levert. De verhaallijn rond Peter Decker in het eerste gedeelte van het boek is gewoon niet boeiend. En tot overmaat van ramp is de andere verhaallijn, over Chris Donatti, zo expliciet en vol met verkrachting, manipulatie en mishandeling dat ik met regelmaat zat te mopperen dat ik zo’n boek eigenlijk helemaal niet wil lezen. Een tegenvaller dus, en dat is jammer als je al 26 boeken in de reeks geweldig goed vond.
Stay Close, S01 (8 afl.)
Een bijzondere serie, zo zou ik Stay Close benoemen. In een Engelse stad wordt een jarenoude moord opgerakeld, als er een nieuwe moord gepleegd wordt. En niets is wat het lijkt: vrouwenhandel, strippers, politie, journalisten en moordenaars. Wie is wat, en van wie komt de dreiging?
Me Time (2022)
Me Time is een vreselijke, en vreselijk afgezaagde, film over twee vrienden die volkomen andere richtingen uitgegroeid zijn. Bomvol stereotypen, super Amerikaans vermaak… het is een wonder dat ik deze film überhaupt heb uitgekeken. Nu beloofde Kevin Hart niet heel veel goeds, maar meestal kan ik een film met Mark Wahlburg beter waarderen.
Singer Museum – Laren
Reizen Waes Wereldsteden (5 afl.)
Ik vermoed dat ik steeds kritischer wordt, want hoewel ik de programma’s van Waes nog steeds aardig vind, merk ik ook dat ik hem soms niet meer zo sympathiek en fatsoenlijk vind richting de lokale bevolking als dat hij dat in het verleden was. En da’s een beetje jammer. Er zijn al genoeg reisprogramma’s waar je met kromme tenen naar de presentator moet kijken.
Rijksmuseum Twente
Elspeth Diederix Sottobosco
Charlotte Schleiffert Tolerance Test
So Future Gogbot
De Groene Tuin
Day Shift (2022)
Vampierenfilms of -series kijk ik niet erg vaak. Het is niet alleen Buffy of Santa Clarita Diet, maar heel veel meer is het ook niet. En voor het genre was deze leuk: doorspekt met humor en ondersteund door lekkere old school rapnummers en een gastrol voor Snoop vond ik deze film best leuk.
Play With Fire – Dana Stabenow (199x)
Het is bijna niet te geloven hoe actueel de onderwerpen van Dana Stabenows boeken uit de jaren ’90 nu nog zijn. In Play with fire heeft ze de bible thumping extreem religieuze groeperingen een stem gegeven, rondom de dood van een man. Mooi verhaal weer.
Never have I ever… S03 (10 afl.)
Okay, misschien is het een young adult serie, maar het derde seizoen van Never have I ever… stelt na twee leuke eerdere seizoenen ook niet teleur. En de ontknoping is ook niet geheel onverwacht, maar toch een beetje. Leuke serie die lekker te bingen is.
Riot Act – Zoë Sharp (2002)
Grappig hoe ook de oudere boeken van Zoë Sharp, net als die van Dana Stabenow, al maatschappelijke problemen als rode draad hebben, die 20 of 30 jaar na dato weer (of nog steeds) actueel zijn. In dit geval laat Kate zich betrekken in een gewelddadige oplossing voor criminaliteit in een acherstandswijk. En it ain’t pretty… Mooie reeks, en nog een flink aantal boeken te gaan.
A Cold-Blooded Business – Dana Stabenow (1994)
Na haar hachelijke situatie op de Beringzee wil Kate het rustig aan doen en tegen allerlei morele bezwaren in, neemt ze de klus aan om te onderzoeken waar de enorme stroom drugs vandaan komen bij de olieboringen in noordelijk Alaska. Kate komt oude collega’s tegen, in een verder erg vijandige omgeving.
Dead in the Water – Dana Stabenow (1993)
Spannende crime, waarin het ook nu actuele overbevissing een rol speelt als Kate inscheept op een trawler die de Beringzee bevist. Ze onderzoekt de dood van twee vissers en komt daarbij zelf ook in aardig wat penibele situaties. Spannend en informatief, met een schets van het zware leven van vissers in Alaska.
Collectie. Emil Schumacher Museum – Hagen, Duitsland
Bij een bezoek aan het Osthaus Museum Hagen ontdekte ik dat in hetzelfde gebouw aan de overkant van de hal het Emil Schumacher Museum gevestigd is. Na een wat vage ruimte waar gebruiksartikelen gecombineerd werden met Schumacher’s werken, kwam ik in een zaal waar ik erg enthousiast van werd, namelijk met werken uit respectievelijk Tunesië, Egypte en Marokko. En die waren verrassend mooi. Eenvoudig en sereen. Een mooie toevallige vondst dus!
Hunt Slonem. Osthaus Museum Hagen – Hagen, Duitsland
Door een poster merkte ik op dat ik één deel van het Osthaus Museum Hagen compleet gemist had. Ik werd door een suppoost naar het betreffende gedeelte geleid en daar hingen een flink aantal kleurrijke neo-expressionistische werken van Hunt Slonem. Een artiest die ik nog niet kende, met veelal dieren in de hoofdrol, zoals deze toekans maar ook andere vogels en konijntjes. Qua kleur doen de werken me sterk denken aan de werken van Chinees-Amerikaanse Wallase Ting, die begin jaren ’90 indruk op me maakten, toen de schilder in Amsterdam kwam wonen. Interessante expo.
Chen Wenling. Osthaus Museum Hagen – Hagen, Duitsland
Chinese kunstenaars timmeren flink aan de weg de laatste jaren (zie bijv. ook mijn posts één en twee van de Perrotin galerie in Parijs) en Ai Wei Wei is misschien de beroemdste, maar zeker niet meer de enige. De expositie van Chen Wenling in het Osthaus Museum Hagen was indrukwekkend. Naast wat volgens mij vooral magisch-realistische sculpturen zijn, hingen er ook foto’s en schilderijen van deze kunstenaar, die ik nog niet eerder zag. De moeite van het ritje waard (ware het niet dat ik al in de omgeving was).
Collectie. Osthaus Museum Hagen – Hagen, Duitsland
Het Osthaus Museum staat al minstens 5 jaar op mijn to-do-lijstje maar nog met de vermelding dat het museum in 2019 verwachtte oopnieuw open te gaan. Veel te lang dus. De belangrijkste reden dat het museum op dat lijstje stond, is het feit dat ze een aantal Von Jawlensky’s in de collectie hebben. En die werken (een stuk of zes) stellen niet teleur, zoals dit schitterende portret. Maar ook een aantal werken zoals eerder in het Gemeentemuseum Den Haag te zien waren of in ieder geval soortgelijke, zijn Meditaties, die abstracter van aard zijn. Een aanrader dus!
Museum Insel Hombroich – Neuss, Duitsland
Om zeven uur vanochtend liep ik al street art te spotten in Düsseldorf. Het leek me een mooie afwisseling om na de stadse omgeving, ook het Museum Instel Hombroich in Neuss (naast Düsseldorf) te bezoeken. Hoe ‘natuurlijk’ die omgeving was, had ik onderschat. Het Museum Instel Hombroich is meer een park waarin natuur afwisselt met sculpturen, bijzondere bouwwerken van met name Erwin Heerich en kunst. Vanwege de vakantieperiode waren een aantal kunstruimten gesloten, maar de ruimte waar ik voor kwam, de Schnecke, was wel open. Het museum geeft zelf aan werken te hebben van Hans Arp, Constantin Brancusi, Marcel Breuer, Alexander Calder, Paul Cézanne, Eduardo Chillida, Lovis Corinth, Jean Fautrier, Alberto Giacometti, Gotthard Graubner, Raymond Hains, Erwin Heerich, Anatol Herzfeld, Alfred Jensen, Yves Klein, Gustav Klimt, Norbert Kricke, Oliver Kruse, Henri Matisse, Francis Picabia, Rembrandt, Gerrit Rietveld, Medardo Rosso, Fritz Schwegler, Kurt Schwitters, Norbert Tadeusz, Bart van der Leck maar let me tell you, dat was wel een speurtocht. Niet alleen is het terrein erg slecht bewegwijzerd, ook de werken hebben geen bordjes dus is het raden welk werk van welke kunstenaar is. Desalniettemin een uitstapje dat de moeite meer dan waard is, alleen adviseer ik dat niet bij >32 graden te doen.