Schitterende eerste solotentoonstelling van AiRich, waarin de kunstenaar niet alleen de zwarte identiteit verkent maar ook haar eigen Afro-Surinaamse wortels. Dit laatste doet ze met name in de serie Den Doro, waarin ze van Surinaamse klederdracht muteert naar futuristische, mythische wezens. Toen ik de aankondiging voor deze expo zag was ik vooral getriggerd door de kopieën van Grace Jones, maar de voorstelling was zoveel meer. En dat ik nog even een rondje kon lopen langs de expo van Yayoi Kusama die ik eerder al hier in het Stedelijk bekeek, dat was ook mooi meegenomen.
Category Archives: 21e eeuw
AiRich. Afrofuturistic Visions. Stedelijk Museum, Schiedam
Palácio da Cultura Ildo Lobo. Praia, Santiago, Kaapverdië
Het Palacia da Cultura Ildo Lobo is een kleine expositieruimte met kunst van lokale, Kaapverdische kunstenaars. Niet alle werken zijn even overtuigend,maar de werken van Adilio Felsing spraken me meteen aan. Het leuke is wel dat ik één van de geexposeerde kunstenaars een paar dagen ervoor in Cidade Velha de hand schudde (Rita Fernandes) en van andere door de stad al werken in de vorm van street art had gezien, zoals Tutu Sousa en Helder Cardoso. Wat grappig is, is dat de museumwinkel heel erg professioneel opgezet was, meer dan de exporuimte zelf. Naast het museum voor hedendaagse kunst in Mindelo, het leukste culturele uitstapje van Kaapverdië.
Tutu Sousa Gallery – Praia, Santiago, Kaapverdië
In de wijk Terra Branca van Praia, Santiago bruist het van de creativiteit. Een plein en omringende straten zitten vol met street art. Een van de meest bekende is kunstenaar Tutu Sousa, die in een kleine galerie/atelier werk van zichzelf, zijn twee zoons en zijn vrouw exposeert. Maar indrukwekkender is zijn werk op straat. Zo zag ik in Sao Filipe hele muren met zijn werk, net als in deze wijk. Maar bijvoorbeeld ook in het Palacio huppeldepup Ildo Lobo in Plateau en zelfs in het kantoor van de host van mijn appartement.
Centro Nacional de Arte, Artesanato e Design. Mindelo, Sao Vicente, Kaapverdië
Op het allerlaatste moment in Mindelo zo ongeveer kom ik het CNAD tegen. Van een afstand had ik de kleurrijke façade al gezien maar dacht dat het een winkelcentrum of iets dergelijks was. Een verrassing dus, dat het een bijzonder leuk museum was met kunst van lokale kunstenaars. Zo hingen er veel werken van Manuel Figueira. Was er de expositie Memórias e sentimentos van Gildoca Barros (foto) in sterken kleuren in eenvoudige vormen. Van Gildoca Barros (vrouw) fotografeerde ik trouwens in Boa Vista al een street art werk. En verder hingen er historisch relevante geweven doeken onder de noemer ‘Cape Verderan Creations’, lokale handicrafts zoals bootjes van horens etc. Een erg leuk museum om te bezoeken, en de museumwinkel moet je zeker niet overslaan.
Centro Cultural do Mindelo. Mindelo, Sao Vicente, Kaapverdië
Op zoek naar het Cesaria Evoramuseum kwam ik al een aantal keren langs het cultureel centrum van Mindelo. Vanuit de ingang zie ik geweven kleden, geweven op historische en culturele wijze. Verder is er niet heel erg veel te zien. Wel is de giftshop leuk, en een goeie indicatie van prijzen voor hebbedingen die ik op de markt wil kopen. Het Cesaria Evoramuseum vergeet ik verder te bezoeken. Handig.
Foñana – Contemporary Female Artists from Saudi Arabia. FOAM Amsterdam
Indrukwekkende expositie waarin Saudi Arabische vrouwen ruimte voor zichzelf en hun kunst opeisen. Ik was vooral gecharmeerd van Food for Thought, Fetwa 3 van Maha Malluh uit 2018, waarin ze oude cassettebandjes met vrouwonvriendelijke religieuze preken verwerkt tot een schilderij, die met zachte pastelkleuren het gevaar van deze cassettebandjes verbergen.
Sleeping Beauty. Carlijn Jacobs. FOAM Amsterdam
Mooie expositie met indrukwekkende foto’s van Carlijn Jacobs. De combi met de sculpturen van … vind ik wat minder interessant. De foto’s doen genoeg zonder de sculpturen.
(Un)monumenting. The future should always be better. NDSM. Amsterdam
Het grappige is dat ik pas aan het eind van mijn omzwervingen tot de ontdekking kwam dat er een expositie in de hal was. De hotdogs waren erg grappig, en dit beeld van Bas Kosters was ook de moeite waard. En leuk met het pay-as-you-can principe, alleen jammer dat ik daar pas achter kwam toen ik thuis de info erbij zocht, haha.
Africa Supernova. Kunsthal KAdE, Amersfoort
Kunsthal KAdE biedt voor de tweede keer in een paar jaar tijd uitgebreid een podium aan de opkomende generatie Afrikaanse kunstenaars. Van Benin tot Zuid-Afrika, jonge artiesten die kleurrijke werken (hence the name, supernova) neerzetten en de stereotype verwachtingen rond Afrikaanse kunst onderuit schoffelen. Deze expositie stond al een tijdje op mijn to-do-lijstje. Vanuit het crëeren van verbinding in mijn organisatie bezochten we deze expositie met een aantal collega’s. Een collega van de sectie kunst en cultuur bood ons een blik in hoe leraren leerlingen kunnen stimuleren te kijken naar de wereld om zich heen, aan de hand van kunst waarin zij zichzelf mogelijk herkennen. Erg interessant, en voor de expositie eindigt, wil ik er zeker nog een keer langs.
Nudes. LWL-Museum für Kunst und Kultur. Münster, Duitsland
Nudes in het LWL in Münster is een expositie in samenwerking met Tate London. De expositie toont naakten door de jaren heen. Van het historisch perspectief, privé, kwetsbare en moderne naakten. De expositie raakt onderwerpen als gender, identiteit, de mannelijke blik op vrouwelijk naakt maar ook de politieke boodschap van naakten.
Een expo met 90 werken van indrukwekkende namen, Auguste Rodin, Francis Bacon, Zanele Muholi, Marlene Dumas, Pablo Picasso, Alice Neel, Tracey Emin and the Guerilla Girls uit het Tate, aangevuld met de eigen collectie van het LWL. Op de afbeelding een werk van Barkley L. Hendricks. Een aanrader om te gaan zien, deze expo.
Courage to Live. Hafiza Qasimi. Westfälischer Kunstverein, Münster, Duitsland
De expositie Courage to Live van de Afghaanse kunstenares Hafiza Qasimi is van bijna kinderlijke eenvoud, een soort illustratie van een kinderboek. Het hoofdwerk in de expositie is rechtstreeks op de wanden van de Westfälischer Kunstverein geschilderd. De expositie is een leuk uitstapje van de hoofdexpo van Beth Collar.
Bad Zeit. Beth Collar. Westfälischer Kunstverein, Münster, Duitsland
De Westfälischer Kunstverein heeft vaak bijzondere exposities, eigenlijk een verkapte manier van zeggen dat ik er vaak niet zo veel van snap of er niets aanvind, zoals videoinstallaties en grote ruimtelijke installaties. En toch ga ik er altijd even naartoe, om mijn horizon te verbreden, eigenlijk. Dit keer zijn er werken te zien van beeldhouwster Beth Collar uit Cambridge. Uit lindenhout beeldgehouwen sculpturen die enigszins doen denken aan slappe penissen, maar dan toch weer anders dan de fallussen van Yayoi Kusaman, zitten op meters afstand van elkaar aan de muur gemonteerd. De toelichting over het ontstaan, gebaseerd op religieuze artefacten, haal ik er in ieder geval niet uit. Haar zaal met helderfrisse, citroengele schilderijen daarentegen spreken me wel aan.
Gallery MAI, Amsterdam
A designer of contrasts and duality
Claes Iversen (geboren in 1977) heeft een passie voor authenticiteit, puurheid en vakmanschap. Tegelijkertijd voelt hij zich aangetrokken tot onorthodoxe applicaties, innovatieve combinaties en onconventioneel materiaalgebruik. De afgelopen jaren heeft Claes Iversen zich op meer manieren dan alleen couture ontwikkeld als ontwerper en kunstenaar. Hij vertelt zijn creatieve verhaal graag via verschillende kunstvormen en haalt inspiratie uit mode, kunst en interieur.
In deze expositie presenteert Galerie Mai kunst geïnspireerd op de kunst van de Ndebele stam uit Zuid-Afrika.
A sense of brown CBK Zuidoost
Tegen een achtergrond van 150 jaar Hindostaanse migratie adresseren 10 (inter)nationale kunstenaars – nazaten van Indiase contractarbeiders – het belang van zintuigelijke waarneming wanneer er wordt gereflecteerd op de (koloniale) geschiedenis en de huidige belichaming daarvan. Vertrekkend vanuit dekoloniale, intersectionele, (trans)feministische en queer referentiekaders tonen de kunstenaars hoe materie zelf een plek van verzet is, een connectie met de voorouders kan zijn en het proces van het vormen van nieuwe relaties tussen mensen en niet-menselijke entiteiten kan faciliteren.
Koninklijke Prijs voor Vrije Schilderkunst 2023. Koninklijk Paleis – Amsterdam
De Koninklijke Prijs is een aanmoedigingsprijs voor het werk van aanstormende kunstenaars. Ieder jaar worden beeldende kunstenaars, onder de 35 jaar woonachtig in Nederland uitgenodigd om werk in te zenden.
Deze jonge talenten nemen bezoekers mee in hun persoonlijke leefwereld, de uitdagingen die zij tegenkomen en geven expressie aan hun identiteit. De tentoonstelling laat zien wat leeft onder de huidige generatie jonge schilders. Ze experimenteren met materialen die de grenzen van schilderkunst uitdagen, zoals leer, stof, metaal, plastic.
In 2023 namen deel: Bobbi Essers, Ricardo van Eyk en Thierry Oussou (winnaars) en Sofiia Dubyna, Eddy Eustache, Marije Gertenbach, Lieve Hakkers, Minne Kersten, Julia Kiryanova, Kaili Smith, Wouter Paijmans, Dion Rosina, Julius Stibbe, Lorian Gwynn, Anouk van Zwieten.
Heydar Aliyev Center – Baku, Azerbeidzjan
Van buiten is het Heyder Aliyev Center al enorm indrukwekkend. Van ver af zie je het gebouw al glimmen en glanzen. De architectuur van Zaha Hadid is oogverblindend. Naarmate dat je dichterbij komt, zie je de kleine barstjes in de façade. Letterlijk. Maar wat een spetterend gebouw. Van binnen biedt het meerdere verdiepingen met exposities. Van Azerbeidzjaanse muziekinstrumenten tot kleding. En natuurlijk een aantal kunstwerken zoals de glimmende zilverkleurige sculptuur van Tony Cragg voor de deur, of de Yayoi Kusama sculptuur meteen na de entree. De binnenkant moet je, alleen al voor de ervaring, niet overslaan. Maar combineer het met de exposities, dat maakt de ervaring ‘af’.
Stephen Wilks Bottle Museum Beelden aan Zee
Een bijzondere sculptuur van blauw gekleurde plastic flessen, die door het Museum Beelden aan Zee sliertten. Ongetwijfeld is er een relatie met milieu, natuur etc. maar ik had de energie niet meer om me er op in te lezen.
De Japanse fabels door de Gebroeders Miedema. Sieboldhuis, Leiden
Speciaal voor Japanmuseum SieboldHuis zijn kunstenaars de Gebroeders Miedema in de wereld van de Japanse verhalen gedoken. Zij brengen twintig bekende en minder bekende Japanse verhalen op geheel eigen wijze in beeld, waarbij dieren en demonen centraal staan. De broers hebben ruim negentig tekeningen op papier gemaakt, waarbij de zachte uitstraling in contrast staat met de soms gruwelijke verhalen.
XiaoXiao Xu. Leven langs de lange muur. Fotomuseum, Den Haag
De reis van fotografe Xiaoxiao Xu (1984) langs de Chinese Muur resulteerde in twee projecten: Shooting the Tiger (2014) en Watering my Horse by a Spring at the Foot of the Long Wall (2017-2018). De roadtrip van 25.000 kilometer was onderdeel van haar verkenning van het land waar zij oorspronkelijk vandaan komt. Het mededogen van Xu voor de mensen die zij rond de muur ontmoette en de verhalen die zij over hen vertelt, laten een deel van de Chinese cultuur en samenleving zien door de ogen van iemand die er zowel met afstand als met herkenning naar kijkt. Fotomuseum Den Haag presenteert met Leven langs de lange muur Xu’s eerste museale solotentoonstelling.
Stedelijk museum meerdere expo’s
Kristyan Sarkis Arabisch schrift
Keith Haring
Niki de St Phalle