The Struggle of Memory, part 1 – PalaisPopulaire, Berlijn, Duitsland

Societies require continuity and connection with the past to preserve social unity and cohesion and people need to know where they come from to be able to adjust to the circumstances of the present and challenges of the future. One of the most insidious consequences of the slave trade and European colonialism in Africa was the devaluing and dismantling of precolonial histories and cultures. The African artifacts in Western museums are symbols of the cultures that were robbed of their people and material heritage, ruthlessly subjugated, or gradually hollowed out and disassembled.

Restitution is only one step in a long journey toward the reconstruction of memory and cultural self-reinvention. Artists are taking other steps, mining family archives, highlighting individual stories, recuperating lesser-known histories, imagining different power dynamics, and constructing alternative narratives.

Met in deze expo een aantal werken van zwarte makers: Kara Walker, Wangechi Mutu, Samuel Fosso en een videoinstallatie van Lebohang Kganye. De moeite waard, vooral omdat het een plezierige expositieruimte is met een beperkte hoeveelheid ruimte. En de entree is ook nog eens gratis.

Afbeelding: Wangechi Mutu

World Press Photo 2023 Amsterdam

Ik ga elk jaar, maar elk jaar is het ook weer erg deprimerend om te zien hoeveel ellende er op de wereld is. Want dat is toch vooral de jaarlijkse expositie: heel veel ellende op de wereld. Met schitterende foto’s, tot je je erin verdiept. Ontzettend goed dat deze (pers)fotografen ons er met onze neus op blijven drukken.

La Fabuloserie – Halle Saint Pierre, Parijs, Frankrijk

Deze jubileumdatum is voor de Halle Saint Pierre de gelegenheid om de collectie te vieren die Alain en Caroline Bourbonnais vanaf 1972 met onverzadigbare passie verzamelden, eerst in Parijs in het Atelier Jacob en vervolgens in Dicy in Bourgondië, op een landgoed omgebouwd tot woonhuismuseum en een bewoond tuin. Een collectie geïnspireerd op art brut die, als ze de oorspronkelijke aanpak van Jean Dubuffet voortzet, er vrijelijk van afwijkt om de uitstraling, smaak en gevoeligheid van de oprichters op te leggen. Op het kruispunt van rauwe kunst, naïeve kunst en populaire kunst, ook open voor buitenwesterse culturen, heeft de buitengewone kunst van La Fabuloserie nooit opgehouden makers van bijzondere werken te verwelkomen zonder esthetische zorgen, die zichzelf niet noemen of zichzelf beschouwen als kunstprofessionals.

Le Lavo//matik, Parijs, Frankrijk

De trappen naast Le Lavo//matik in Parijs zijn indrukwekkender dan Le Lavo zelf, maar toch stap ik er altijd even binnen om te kijken naar de werken die er nu in de picture staan. En vrij snel daarna, want het is een heel kleine ruimte, ga ik dan door naar de trapopgang, waar van tientallen kunstenaars werk te vinden is. Tegenwoordig kun je ook verder, en is er tot en met Spot13 enorm veel street art te vinden in deze wijk. Genieten!

Capitale(s), 60 years of street art in Paris. Parijs, Frankrijk

Een paar jaar terug was ik ook al eens in Salle St Jean, de expositieruimte in het stadhuis van Parijs. Je moet door heel wat security voor je er binnen mag. En net als jaren terug valt de expositie een beetje tegen, want zonder Engelse ondertiteling snap ik de omkadering niet. Mijn Frans is niet toereikend. En dus genoot ik van een paar mooie kunsterken, zoals die van Kashink, maar verder stond ik heel snel al weer buiten.

House of Bondage. Ernest Cole. FOAM. Amsterdam

Het Zuid-Afrika voor zwarte Afrikanen tijdens het apartheidsregime in beeld gebracht, met gevaar voor eigen leven. Zo kun je de expositie van Ernest Cole wel omschrijven. Soms wil je je de ellende, waarvan je wist dat die er was maar waar je genoeg van op afstand stond, helemaal niet binnen laten komen. Maar met deze expo lukt je dat niet. Heel erg indringend zelfs.

Art for Air. Alisa Chunchue. Numthong Art Space. Ari. – Bangkok, Thailand

In de up and coming wijk Ari bezoek ik de Numthong Art Space, in een grote, heel koele villa verstopt op een omheind terrein. De expositie Art for Air, bestaat uit sculpturen van Alisa Chunchue en schilderijen van Surajet Thongsuea. De sculpturen zijn met name neuzen, in soorten en maten. De schilderijen van Surajet Thongsuea zijn met name zwart-wit schilderijen

Kleurrijker zijn de werken van Giacomo Failla, die ook te bewonderen zijn: een soort schilderijen in verschillende abstracte lagen van kleur alsof er knip-en plakwerk aan te pas is gekomen. Deze spreken me het meeste aan. Een mooi uitstapje uit de hectiek en warmte.

Crazy. Ariya Kitticharoenwiwat. Bangkok Art & Culture Centre (BACC)- Bangkok, Thailand

Het grote Bangkok Art & Culture Centre heeft altijd meerdere exposities tegelijkertijd, in verschillende ruimtes. Een opvallende deze keer vond ik de gelaste rvs-sculpturen van Ariya Kitticharoenwiwat: metalen installaties bijna, die geënt zijn op bekende werken van westerse kunstenaars zoals bijv. Warhol.

Daarnaast is er ook de expositie New Gen Space, met de hoge ambitie dat ze de schoonheid van geest en intelligentie van alle leeftijdsgroepen willen stimuleren.

Verder is er een expositie over de eeuwenoude dramatische dans-cultuur van Zuid-Thailand, met een enorm grote marionet, die ruim 2x levensgroot is, onder de naam ‘Nora’.

Met andere woorden: aan expressieve kunst in Bangkok’s Art Centre geen gebrek. In de vaak kleurrijke exposities met een geheel eigen Thaise uitstraling, komen namen voorbij van kunstenaars als bijv. Sunipa Wasutapapoom, Sirinyakorn Sumahingpun, Siripakorn Raikue of Chananchida Kong-neam.

Old Town Gallery – Bangkok, Thailand

Ik kwam per ongeluk bij de Old Town Gallery in Bangkok terecht, op een van mijn omzwervingen door de stad. Blij verrast met de kleurrijke expositie van Sanook Art Group en anderen, een eclectisch geheel. Nog blijer verrast met de eigenaresse die me een koud flesje water aanbood terwijl ze mijn aankoop, een klein schilderij van Chanatip Chuenbumroong inpakte. Mijn favoriet in de expositie was misschien wel een stapel van figuren op de vloer: menselijke lichamen met paars of blauw haar, ondefinieerbare dieren ertussen. Lang niet zo sinister als de omschrijving klinkt. Naast het origineel van Chanatip kon ik ook een print van Muay Yai, een meisje dat noodles eet, niet weerstaan, omdat het een heel Thaise uitstraling heeft. Aanrader, deze gallery!

Deconstructed bodies – in search of home. Amna Elhassan – Schirn, Frankfurt, Duitsland

Wat een schitterende, veelzeggende expositie van Amna Elhassan. Het was eigenlijk schandalig hoe ‘terloops’ de exporuimte was: in een gang rondom onder de koepel, tussen transportkarren door om er te komen. Maar dat mocht de pret niet drukken. De werken zijn kleurrijk, representatief en vertellen hele verhalen. Een aanrader, om van deze kunstenaar werk te gaan zien.