Het Lafayette Anticipation is een grote, moderne expostieruimte in een cultureel centrum. Nu gaat mijn interesse niet direct uit naar textiel en textiele vormen maar de expositieruimte an sich stond op mijn to-do-lijstje. En het is de moeite waard. De expositie laat de verschillende vormen zien waar het ontwerpbureau van Jongerius textiel in verwerkt en geeft een blik in een (kunst)wereld die ik niet ken. Verder is ‘t ook geen straf dat je er kunt lunchen bij Wild & the Moon. En het moet er toch eens van komen: ik eet er een “bowl”, een Blue Magic bowl. Haha.
Category Archives: art
Calder / Picasso – Musée Picasso, Parijs, Frankrijk
De expositie van Calder – Picasso stond na de Islamic Art Department van het Louvre bovenaan mijn verlanglijstje van exposities voor deze trip naar Parijs. En wat was het de moeite waard. Op fraaie wijze, soms onnavolgbaar dat wel, worden stukken uit de collectie van Picasso ontsloten door ze te koppelen aan werken van Alexander Calder. Maar ook van Calder krijg ik een volledig andere kant te zien dan de mobiles die ik voornamelijk van hem ken. Ultrafijne figuratieve draadinstallaties bijvoorbeeld, of sculpturen van menselijke figuren. Een expositie waar ik bijzonder blij van werd!
Women, Art & Power – Musée d’Orsay, Parijs, Frankrijk
Het Musée d’Orsay is een doolhof on the best of days maar op zoek naar de route (en niet een expositie zoals hun reclame suggereert) van Women, Art & Power raak je de wanhoop nabij. Wil je alle werken namelijk zien die deze route rijk is, dan moet je de volledige collectie door om op zoek te gaan naar die werken die gekenmerkt zijn met een krulletje op het bordje, om aan te geven dat ze vallen onder Women, Art & Power. En dat draadje is ook nog eens extreem dun, namelijk alleen het feit dat het een vrouw is. Maar goed, op de zoektocht naar de door mij geselecteerde onderdelen kom ik een redelijk aantal werken tegen, zoals deze van Mary Cassatt, die via Degas terecht kwam in de impressionistische kringen en samen met hen exposeerde.
Berthe Morisot (1841 – 1895) – Musée d’Orsay, Parijs, Frankrijk
Berthe Morisot krijgt, in het kader van inclusieve kunst, extra aandacht in het Musée d’Orsay. Naast haar mannelijke tijdgenoten had zij een uitgesproken en innovatieve rol bij de impressionisten. Zij streefde ernaar om ‘dingen van voorbijgaande aard’ te schilderen en het persoonlijke leven van de mensen om hen heen weer te geven in haar schilderijen. En toch wijken haar schilderijen op het eerste gezicht niet af van die van haar mannelijke tijd- en genregenoten.
The Fear of Loving. Orsay through the eyes of Tracey Emin – Musée d’Orsay, Parijs, Frankrijk
Mijn eerste kennismaking met het werk van Tracey Emin, voor zover ik me herinner. Het Musée d’Orsay bood kunstenares Tracey Emin de mogelijkheid om werken uit hun collectie te koppelen aan haar eigen werken. Sterker nog, werken uit de Orsay-collectie dienden als inspiratie voor een aantal nieuwe werken van Emin. Als ik de bordjes mag geloven, ontsluit de keuze van Emin een flink aantal werken die het museum niet eerder aan het publiek toonde. En tegelijkertijd is Musée d’Orsay een mooi podium voor de krachtige, feministisch aanvoelende werken van Emin waarin vooral de vrouwelijke vorm figureert. Een aanrader!
Contemporary counterpoint. Alex Katz. Homage to Monet – Musee de l’Orangerie, Parijs, Frankrijk
De waterlelies van Monet in het Musée de l’Orangerie zijn indrukwekkend. In dit specifieke geval worden interpretaties van deze waterlelieserie van Alex Katz getoond naast de enorme werken van Monet. En hoewel je zou verwachten dat alles verbleekt naast deze grote doeken, houdt Katz zich aardig staande. Zijn werken zijn aansprekend, herkenbaar en fijn voor het oog. Een mooie aanvulling dus. Wat ook altijd fijn is, is de collectie in de kelder van het museum. Dus ook die doe ik deze ronde in Parijs aan voor schitterende stukken van Renoir, obelisken en ander moois van Matisse, Modigliani, de voor mij nieuwe Marie Laurencin en een enorm werk van Joan Mitchell meteen in de entree.
Alberto Giacometti. Narrating the Body – Fondation Giacometti, Parijs, Frankrijk
Dit jaar liep ik de expositie van Giacometti mis in Museum de Fundatie in Zwolle. De kans om deze expo dunnetjes over te doen is er met de Fondation Giacometti in Parijs. In het Institut Giacometti exposeren zij werken van Alberto Giacometti in een schitterend bewaard gebleven oud pand met veel authentieke elementen. In de kelder, waar ook de entree is, zie je de opzet van zijn atelier. Op de verdieping staat een verzameling van zijn werken die in de geornamenteerde omgeving extra schraal, mager zo je wilt, afsteken. Een schitterende combinatie!
Department of Islamic Art – Louvre, Parijs, Frankrijk
Na een paar mislukte pogingen (hoog water in de Seine waardoor de afdeling gesloten is, een neefje waar ik rekening mee wil houden) staat het Department of Islamic Art van het Louvre op de eerste plaats van mijn lijstje. En dus trek ik op woensdag tijd uit voor de schitterende collectie met islamitische kunst. Werken die eeuwen bestrijken, van zwaarden tot keramiek, van tapijten tot ornamenten. De verlichting en de wijze waarop de stukken geëtaleerd zijn spelen een belangrijke rol in de kracht van de expositie. Ik ben vrijwel alleen bij de expositie, op dit vroege uur. Zalig! Als ik de islamitische kunst gezien heb, lijkt de drukte richting Mona Lisa mee te vallen en loop ik meteen even door. Ik kan me namelijk niet herinneren dat ik eerder het Louvre bezocht voor dit kleinood dat zulke mensenmassa’s trekt. In een stroom word je er langs geleid, om zo’n 3 seconden te mogen ‘genieten’ van het schilderij. Of, in de meeste gevallen, om snel een selfie te kunnen schieten.
Biënnale 2019 – Artzuid, Amsterdam
Artzuid levert altijd bijzondere sculpturen op in de open ruimte. De expositie is gratis te bezoeken, of met gidsje voor 3 euro. Tijdens vorige uitstapjes naar Amsterdam kwam ik al herhaaldelijk langs de vrolijke hond ‘Your dog’ van Yoshitomo Nara waar ik onlangs een versie ‘om de hoek’ van aantrof in Museum Voorlinden in Wassenaar. Maar de expositie biedt sowieso veel moois: een zwart witte sculptuur van kunststof van Jean Dubuffet, een Denker van Rodin voor het Hilton Hotel, een kinetische installatie van Jesus Rafael Soto met duizenden blauwe bewegende draden, een groot, plat hoofd van Jaume Plensa (die nog op het verlanglijstje staat in het museum Beelden aan Zee deze zomer). Een Karel Appel, een erg flexibele dame ‘Myth Sphinx’ van Marc Quinn, een enge haas van Henk Visch, de erg coole Nijinski-haas van Barry Flanagan en de mooie duim van César voor de ontvangstruimte van ArtZuid. En dan heb ik nog niet eens alles gezien! Maar niet getreurd, de expo loopt tot ergens in september. Tijd genoeg om de rest ook nog eens te gaan zien.
Welkom Today – Stedelijk Museum, Amsterdam
Foto’s van (het leven in Zuid-Afrika) lijken altijd een kwetsbaarheid én kracht tegelijkertijd uit te stralen. In de expositie Welkom Today worden foto’s getoond van onder andere Ad van Denderen en Lebohang Tlali. In 1991 legde Van Denderen het staartje van de apartheid vast in het stadje Welkom. Tlali en Van Denderen leveren in deze expositie een vervolg door oude en nieuwe foto’s te combineren en de veranderingen in beeld te brengen. Mooie expo!
Deana Lawson – Huis Marseille, Amsterdam
Een indringende expositie van Deana Lawson wordt gepresenteerd in Huis Marseille. Het aantal werken in de expositie is beperkt maar de foto’s registreren een harde waarheid in het leven van niet alleen zwarte Afrikanen maar ook Zuid-Afrikanen. Vaak in kleine, beperkte ruimtes laat Deana Lawson mensen op schrijnende wijze zien.
Vaste collectie – Van Abbemuseum, Eindhoven
Op een middag, tussen de NJK zwemwedstrijden van mijn neefje door vond ik de tijd om de vaste collectie van het Van Abbemuseum te bezoeken. Zoals ik op de site al had kunnen zien hingen er veel schitterende werken. Naast het al bekende werk Angela Davis van Iris Kensmil is er nu ook het werk Here the New Negro Begins. Verder vind ik er Kokoschka, Ernst, Kandinsky, Picasso en fraaie Jan Sluijters. Maar ook de dikke baby’s van Jörg Immendorff, een opstapeling van een soort zandzakken in een cirkel van Dan Peterman, de harde gezichten in een schilderij van Charley Toorop, een kleurrijk werk van Jean Dubuffet. En misschien wel voor het eerst zie ik een foto van Rineke Dijkstra. Echt de moeite waard, deze vaste collectie!
Louise Bourgeois in de Rijksmuseumtuinen – Rijksmuseum, Amsterdam
Na het indrukwekkende spinnenpaar in het Gemeentemuseum in Den Haag en de nog veel indrukwekkender Maman bij het Guggenheim Museum in Bilboa, kon ik niet wachten op de sculpturen van Louise Bourgeois in de Rijksmuseumtuinen. Naast een innig vervlochtend spinnenpaar zijn er ook abstractere werken, een wat amorf stuk en, aan de voorkant van het Rijksmuseum een supergrote spin die solitair zijn plek inneemt. De kleinere kunstwerken, zoals de vervlochten handen zeggen me niet zoveel. Maar de schitterende ‘coconnen’ die samen in een boom hangen zijn weer prachtig. Al met al een mooie balans. En net als elk jaar is deze gratis expositie geweldig!
Tyler Mitchell. I can make you feel good & Changing Views. 20 years of Art Collection Deutsche Börse, Chapter 2 Icons – FOAM, Amsterdam
FOAM heeft over het algemeen meerdere kleinere expo’s, waardoor er altijd wat van je gading is. Dit keer zijn er dat voor mij meerdere: ik kwam voor Tyler Mitchell. I can make you feel good. De beleving van vrijheid en blijheid is voor blanken een gegeven, voor people of color is dat niet het geval. In deze expositie heeft Mitchell geprobeerd dat gevoel neer te zetten in zijn fotografie. Met rond de 20 werken een mooie expo.
De tweede expo die op mijn lijstje stond is 20 years of Art Collection Deutsche Börse. Een schitterende verzameling werken van fotografen als David Goldblatt (eerder bij Huis Marseille), Zanele Muholi (eerder bij het Stedelijk), Philip-Lorca di Corcia en vele anderen. Een brede collectie met sterk verschillende werken. Van intieme portretten tot bloemenfotografie. Zeer de moeite waard.
Diverse exposities – Cobra Museum, Amstelveen
Twee jaar te vroeg stond ik bij het Cobra op de stoep voor de expositie van Frida Kahlo die pas op 22 mei 2021 in het museum te zien zal zijn.
Gelukkig was dat niet de enige waar ik voor kwam. Ik bezocht Kati Horna. Compassie en engagement. Als onafhankelijk fotograaf documenteert Horna haar doorlopende vlucht voor de nazi’s in DL en het fascisme in Hongarije. Maar ook de Spaanse burgeroorlog en wantoestanden in Mexico, haar uiteindelijke thuis na al haar omzwervingen.
Maar naast Kahlo kwam ik eigenlijk voor Eva Besnyö – Dolle Mina. Besnyö, net als Horna afkomstig uit Boedapest, komt via Berlijn naar Amsterdam als het nationaalsocialisme haar belemmert te fotograferen. De reeks foto’s uit Amsterdam, die ik onlangs in Bremen zag, is aanleiding voor dit bezoek. Deze expositie belicht naar betrokkenheid bij de Dolle Mina beweging. Met een voor deze tijd heel treffende foto raakt ze me meteen. De anti-abortus huifkar: abortus uit de strafwet! Een rake serie foto’s.
Verder zijn er foto’s van Ata Kando. Hongaarse vluchtelingen en Slaaf of dood. Maar naast de twee eerdere kunstenaars verbleken deze enigszins.
Een andere serie is bijzonder indrukwekkend: niets-verhullende realistische portretfoto’s van Annette Brolenius, waarin mensen die zich inzetten voor mensenrechten, voor kwetsbaren in deze wereld. Niet alleen de teksten bij de foto’s, ook de foto’s zelf komen binnen!
En als laatste is er de expo Cobra 70. Een meerkoppige slang. Met de usual suspects uit de Cobra beweging: van Appel en Jorn tot Brands en Constant en Dotremont. Ook al de moeite waard!
Street Art Inside – Heartgallery, Hengelo
Met het startsein van het Street Art Festival in Hengelo begon ook de expositie Street Art Inside in de Heart Gallery. Met werken van verschillende kunstenaars zoals Nolart, Pipsqueak was here, Ren.nl en Roosart maar ook Oxalien, Doodkonijnen en een paar anderen bieden ze een kleine maar best interessante expo. Nu vind ik street art altijd veel indrukwekkender als het op straat te vinden is, in een gallery komt het minder tot zijn recht vind ik. Maar ook daar voorziet Hengelo in, dus waag er vooral een bezoekje aan. En mocht je de street art route willen weten, let me know!
Hengelo Street Art Festival – Hengelo
Nadat ik het festival vorig jaar gemist had, was ik nu alert en stond ik op de eerste dag van het street art festival in Hengelo. Met een aantal artiesten live aan het werk, zoals Roosart (zie foto), Yorkone en Nolart leuk om te zien. Op het Beekplein was Nina Paintina (of was het Pipsqueakwashere) aan het werk. Daarnaast had ik een aantal oudere werken nog niet gezien, dus lekker ronddolend kwam ik allerlei moois tegen. Waarschijnlijk zijn de opbrengsten tijdens het BAM-festival volgend weekend een beter moment, omdat alles dan afgerond is, maar ik vond het nu al leuk!
AKI Takes Over. Expositie AKI ArteZ – Vrijhof, Universiteit van Twente
Dat de receptioniste van de Vrijhof niets kon vinden over de expositie van Aki Artez leerlingen onder de naam AKI Takes Over was al onheilspellend. Maar het bleek niet verwonderlijk want de werkstukken waren ook erg schamel: naast een paar naargeestige schilderijen waren er wat van metaaldraad gemaakte installaties en wat rommelige, ongeïnteresseerd opgezet lijkende tekeningen. Een tegenvaller dus, deze kleine expositie. En dat is jammer, want AKI Artez-leerlingen maken soms ook bijzonder mooi werk. Het feit dat ik alleen een foto van het kunstwerk in de vijver gemaakt heb en niet bij de expositie bewijst wel dat ik er echt niets aan vond.
Collectie – Museum Voorlinden, Wassenaar
Naast de tijdelijke expositie biedt het museum veel meer: de expositie Less is More bijvoorbeeld, met een ‘zwart gat’ van de Libanese Mona Hatoum, twee enorme kommen gevuld met parels, van Ai Wei Wei, een meer dan levensecht hyperrealistisch werk van Ron Mueck van een ouder echtpaar op het strand (eng!), een pilaar van taperollen van Eva Rothschild en een schilderij van Piero Manzoni. En natuurlijk heel veel meer werken. Verder heeft het museum een aantal schitterende werken in de vaste collectie: een enorme metalen sculptuur (Open Ended) van Richard Serra waar je in kunt lopen en wat voelt als verdwalen in een doolhof, als je een uitgang verwacht en dieper de sculptuur in geleidt wordt. Of het zwembad van Leandro Erlich, waarin je de illusie hebt in het zwembad onder het wateroppervlak terecht gekomen te zijn en naar buiten het zwembad kunt kijken. Maar ook een hond om een hoek (Yoshitomo Nara) of miniatuurliftjes (Maurizio Cattelan) in de plint van een muur. Maar niet alleen het museum is de moeite waard, ook het terrein er omheen is schitterend: aan de rand van de duinen, met mooi onderhouden tuinen en een restaurant in een enorme villa. Een aanrader, dit museum. Hou er wel rekening mee dat de Museumkaart er niet geldig is.
Yayoi Kusama – Museum Voorlinden, Wassenaar
Omdat ik voor mijn werk naar Den Haag moest, gooide ik er een paar vakantieuurtjes tegenaan en bezocht ik de expositie Yayoi Kusama in het Museum Voorlinden in Wassenaar. Topstuk is de Infinity Mirror Room: Gleaming Lights of the Soul, waar je 45 seconden rond mag kijken naar een lichtshow die op spectaculaire wijze in het kleine kamertje weerspiegeld wordt. Eerder stond ik al in een Infinity Room in het Louisiana in Humlebaek en in het Boymans van Beuningen. Maar het blijft een ervaring! Omdat het niet druk was, stelde de suppoost voor dat ik gerust een tweede keer mocht. Een ruime 2 minuten, liet hij me er binnen. Maar de Infinity Room is niet het enige werk. Een grote, geelzwart gestipte pompoen, een van de iconen van Kusama die ook op het Japanse eiland Naoshima staat, steelt verder de show. Er hangen een aantal schilderijen, er is een met reflecterende cirkels behangen gang, er zijn schilderijen en voorwerpen vol met fallussen en één zaal is half gevuld met glanzende bollen onder een enorm schilderij Infinity Nets. Al met al een expositie waar ik erg blij van werd.