Het museum voor hedendaagse kunst in Bremen is het Weserburger Museum für Gegenwartskunst. Op een eilandje in de rivier ligt het grote complex van opslagloodsen waarin onder andere dit museum huist. De kunst is voor mij grotendeels te hoog over: aquaria met zand erin, een installatie van boxen die geluid maken als je in de buurt komt… Dat soort werken. Beneden werd ik verrast door een fotoreeks, waarin onder andere een werk van Kader Attia (Parabolic Self Poetry, schotelantennes in het midden-oosten) hing. Eerder zag ik vooral werken in textiel van deze kunstenaar. De collectie is voor mij niet schokkend mooi maar een kort uitstapje wel waard.
Category Archives: art
Cindy Sherman en Paula Modersohn-Becker. Paula Modersohn-Becker Museum – Bremen, Duitsland
Bremen was het thuis van Paula Modersohn-Becker, een kunstenares die al jong als de enige, of één van de weinige, vrouwelijke schilders in het dorp Worpswede haar werk probeerde te verbeteren. Na een expositie in het Rijksmuseum Twenthe weet ik dat ze rusteloos was, graag moeder wilde worden en bijzonder jong overleed in het kraambed. De hoeveelheid werken die ze vervaardigd heeft die tegelijkertijd onschuldig ogen maar ook diepe lading lijken te hebben, is groot. Naast de werken van Paula Modersohn-Becker zelf was er ook een expositie van fotografe Cindy Sherman, feministe van het eerste uur. Haar foto’s zijn indrukwekkend, en sommige verrassend herkenbaar, zoals de serie die ze in Amsterdam schoot. Vrijwel altijd staat ze zelf model voor haar foto’s, in meerdere of mindere mate verkleed. Samen leveren deze twee exposities een bijzonder mooi bezoekje op aan een klein maar fijn museum in de beroemde Böttcher Strasse.
Kunsthalle Bremen – Bremen, Duitsland
Als er één museum in Bremen een aanrader is, dan is het wel de Kunsthalle. Aan de kop van de wijs Ostertor ligt dit indrukwekkende museum met al mijn usual suspects en meer: van Alechinsky tot Lovis Corinth, van Rodin tot Kirchner, van Bonnard tot Pisarro. In de hal hangt een enorm werk, muren groot, van Sarah Morris, die ook de muren bij het K21 in Düsseldorf maakte. En een paar kleine Alechinsky’s, een lichtsculptuur van James Turrell. Maar ook hangen er een paar Vasarely’s, een kunstenaar met wiens werk ik in 2011 voor het eerst kennis maakte in het Cafesjian Museum of Art in Yeravan (Armenië). Dat laatste was sowieso een geweldig museum: als je alleen al kijkt naar de sculpturen voor de deur: een dikke kat van Botero voor de deur, en traplopende personen van Lynn Chadwick, maar ook zag ik voor het eerst een sculptuur van een zittende man van Jaume Plensa. Maar goed, de Kunsthalle in Bremen is fantastisch en maakte in ieder geval mij helemaal happy. Het mooist was wel een stilleven van Jawlensky.
21. Jahres- und Verkaufsausstellung – Kunsthaus Kannen, Münster, Duitsland
De kunstgalerie van de psychiatrische inrichting Alexianer, Kunsthaus Kannen, heeft elk jaar een eindejaarsexpositie. Inmiddels ga ik voor het derde of vierde jaar en er zijn altijd werken bij van deze Outsider Art / Art Brut kunstenaars die me aanspreken. Ook dit jaar zijn er meerdere stukken die mijn interesse wekken. Maar dat moet even wachten tot het nieuwe huis. In ieder geval varieert het sterk, wat je er vindt. Een indrukwekkend, glimmend werk blijkt gemaakt van aan elkaar verbonden drukstrips van medicijnen. Een heldere boodschap. Er zijn werken die van kinderlijke eenvoud zijn maar ook stukken die in een museum niet zouden misstaan. En dan is ‘t natuurlijk altijd leuk om weer even voldoende to-do-notitieblokjes in te slaan, waarop de meest succesvolle werken afgebeeld staan.
Nam June Paik Award 2018. Internationaler Medienkunstpreis der Kunststiftung NRW – Westfälischer Kunstverein
Afgelopen mei in Londen kwam ik voor ‘t eerst in aanraking met kunst van Sondra Perry, het indrukwekkende lichtkunstwerk Typhoon coming on in het Sackler. Dus toen ik haar naam zag bij de Nam June Paik Award, was ik geïnteresseerd hoewel ik meestal niet voor mediakunst te porren ben. Maar de Westfälischer Kunstverein ligt tussen de parkeergarage en het Picasso Museum, net vóór het LWL-Museum dus een snelle stop is er zo gemaakt. Ik ben de enige bij de expositie en neem wat meer tijd dan normaal, bij een videowerk van de Nederlandse Melanie Bonajo over veranderingen in de digitale wereld. Of bij het geluidskunstwerk van Hanne Lippard, waarin uit diverse boxen een verhaal verteld wordt. Het werk van Sondra Perry uiteindelijk, valt wat tegen. Op 3 verschillende schermen spelen verhalen, zoals bijvoorbeeld een bijgetekend gezicht waarop wordt ingezoomd en uitgezoomd. Of een verhaal van een basketbalspeler (is mijn inschatting) die zijn medespelers en zijn relatie tot hen beschrijft. In ieder geval is ‘t lang niet zo indrukwekkend als haar werk in Londen een tijd terug. Maar desalniettemin een leuke korte stop, met als afsluiter kinetische werken in een aparte zaal, die aangedreven worden door cassetterecorders.
Nobody Messes with Her. Mary Beth Edelson – Kunsthalle, Münster, Duitsland
In de Kunsthalle in Münster hebben ze de meest uiteenlopende exposities. Bij een eerder bezoek vroeg ik me echt af wat ik er deed. Maar niet bij deze expositie van eerste-generatie-feministe, activiste en kunstenares Mary Beth Edelson. Haar werken zijn een beetje bizar, roepen op actie (dood aan het patriarchaat) maar ook tot nadenken en zitten vol met allerlei boodschappen waar ik me verder niet in verdiept heb (want: cultuurbarbaar). Maar deze expositie is echt een bezoekje waard, vanwege de kracht die deze expo uitstraalt. De mooie ligging, aan een industrieel stuk van het nieuwe ‘gentrified’ haventje, is in de zomer misschien meer een pluspunt dan midden in de winter. Maar toch… gaan!
Der Wache Träumer. Marc Chagall – Kunstmuseum Picasso, Münster, Duitsland
Een cultureel dagje begint met de expositie Der Wache Träumer van Marc Chagall in het Picasso Museum in Münster. De exposities zijn hier altijd de moeite waard! Een groot deel van de expositie gaat over Chagall’s ontkenning van het ‘fantastische’ van zijn werken. Een ander deel, uiteraard, over de bijbelse werken. Een onderwerp dat bij Chagall vaak terugkeert, ook als er niet zoals hier een expliciete opdracht aan vooraf is gegaan. En alsof deze expositie nog niet de moeite waard is, zijn er ook nog een paar ruimten waarin de Surreale Bücher van Miró en Picasso geëxposeerd zijn. Ook erg fraai, zeker nadat ik onlangs in Barcelona het Joan Miró museum bezocht.
Boeddha – Nieuwe Kerk, Amsterdam
Ik heb ‘m uitgesteld tot de laatste dag in Amsterdam, toen ik besloot de expo toch niet te willen missen: Boeddha in de Nieuwe Kerk op de Dam. De exposities zijn altijd relatief klein maar ook eigenlijk altijd goed. Aan de hand van het leven van De Boeddha (als onderscheid van andere boeddha’s) wordt hedendaagse kunst tentoongesteld en een wijd assortiment aan boeddhabeelden vanuit de hele wereld. Er is aandacht voor de levensfasen van boeddha, de grote lijnen, maar bijvoorbeeld ook de betekenis van de handbewegingen, de details. Een interessante expo waar, tot mijn grote verrassing, je Museumkaart wel geldig is en je maar 2,50 van de 17,50 entree hoeft te betalen.
Jaune – Vroom & Varossieau, Amsterdam
De art gallery Vroom & Varossieau kwam al een aantal keren eerder op mijn radar vanwege de interessante (street art) kunstenaars die bij hen exposeren. Nu er een expositie is van Jaune, wiens werken ik in Londen afgelopen jaar tegenkwam, was het tijd om langs te gaan aan de Willemsparkweg waar zij hun gallery hebben. In 2,5 ruimten zijn tientallen werken van Jaune geëxposeerd. Canvassen, verkeersborden en meer. Fraai. Stiekem gaat mijn voorkeur toch uit naar het speuren in viezige straatjes en hofjes naar de echte street art. Maar dat terzijde.
I F****d Mickey. Minnie’s Revenge! Robert J. Halls – Go Gallery, Amsterdam
Omdat ik in het MACBA in Barcelona werken van George Condo had gezien met een zelfde insteek (klassieke werken verfraaid met creatieve invulling van hedendaagse kunstenaar) wilde ik ook de expositie van Robert J. Halls zien in de Go Gallery. Ook de Go Gallery is een kleine gallery maar door een praatje met de verkoper bleef ik er iets langer hangen. Een leuke verrassing dat ik hem kon vertellen over George Condo, waar hij nog nooit van gehoord had. De werken, klassiek met boven enorme jurken een hoofd van Minnie, brengen volgens de verkoper de twee passies van Halls bij elkaar: couture en Minni Mouse. Leuk om bekeken te hebben.
BITTER Chocolate Stories e.a. – Tropenmuseum, Amsterdam
Omdat ik in mijn herinnering nog nooit in het Tropenmuseum was geweest, dacht ik nu naar de expositie Cool Japan te gaan. In tegenstelling tot de expo in het Wereldmuseum een paar jaar geleden, vond ik de expositie geheel niet interessant. Wat wel interessant was, daarentegen, was de kleine expo BITTER Chocolate Stories, waarin voormalige kindslaven van de cacaoplantages in Ivoorkust vertellen over hun leven daar en de manier waarop ze ontsnapt zijn. Wrang, of zo je wil, bitter. Daarnaast was de expo over Indonesië en Papoe Nieuw Guinea ook interessant. Maar al met al een beetje een matte ervaring.
Finse Outsider Art – Outsider Art Museum, Hermitage, Amsterdam
Onder in de statige Hermitage zit sinds enige jaren het eerste Amsterdamse Outsider Art Museum. Op dit moment is er een expositie van Finse Outsider Art. Aangegeven wordt, dat Finse Outsider Art daadwerkelijk gecreëerd wordt van de zijlijnen van de samenleving, dat de kunstenaars veelal aan de rand van de stad, tegen de natuur aan wonen. Folklore vormt een sterke invloed op de werken, waarvan hier vooral houtsnijwerken bijeengebracht zijn maar ook schilderijen en tekeningen. Heel anders dan ik tot op heden Outsider Art, Art Brut, gezien heb. Interessant!
Icy & Sot – MOCO, Amsterdam
Inmiddels bezoek ik het MOCO al voor, schat ik in, de vierde keer en dus kom ik niet voor de werken van Banksy, die eigenlijk niet veranderen. Ik kom voor de street art kustenaars van Iraanse afkomst, de broers Icy & Sot. Er hangen veel werken maar zoals ik wel vaker ervaar: de kracht van street art zit voor mij in de plek, de moeite en de uitstraling die dat met zich meebrengt. Met andere woorden, street art is het best op straat. Wat niets afdoet aan het feit dat deze tentoonstelling van werken een mooie is!
Amsterdam Lights Festival – Amsterdam
Ik ben er niet aan toe gekomen om de boottour langs de werken van het Amsterdam Lights Festival te doen maar in een wandeling van 8 km in het geheel of in bescheiden gedeelten als je de stad rondloopt, kun je de diverse lichtsculpturen ook zien. Ze gaan aan tegen de tijd dat het donker wordt en bieden een mooie extra dimensie aan Amsterdam, die in de wintermaanden natuurlijk best grauw kan zijn.
iNcence. Buhlebezwe Siwani – No Man’s Art Gallery, Amsterdam
Op de terugweg van mijn mislukte speurtocht naar de mural van Keith Haring kom ik in Bos en Lommer langs een pop art gallery annex hip koffiehuis waar de kunst me van buiten al opvalt. Het is de expositie van de Zuid-Afrikaanse kunstenares Buhlebezwe Siwani die in de zichtbaar luchtige schilderingen op grote witte vellen papier een zware thematief behandelt, lees ik later. “Soap and black bodies have been synonymous with the thought that black bodies are always dirty”. Haar zeeptekeningen leggen een link met de badende mensen die in de Europese kunst al eeuwen geportretteerd worden.
The Monsters of Love. Devon Ress – D.O.L. House, Amsterdam
Op de zondag dat ik toch al naar de Sunday Market bij de Westergasfabriek ging, ging ik ook even langs bij D.O.L. House, een expositieruimte van letterlijk één zaal. De expositie The Monsters of Love laat precies dat zien: lieve verfspettermonsters die liefdevol omgaan met lijntekening-mensen, in dit geval volgens mij altijd een in zijn onderbroek rondhopsende Ress zelf. Een leuke kleine expo, die op die dag meteen ook voor het laatst te zien was.
Recent Histories / Contemporary African Photography and Video Art from The Walther Collection – Huis Marseille, Amsterdam
Niet eerder bezocht ik het huis Marseille, maar de expositie Recent Histories / Contemporary African Photography and Video Art from The Walther Collection trok me naar deze fraaie expositieruimte, gelegen in twee statige oude panden aan een Amsterdamse gracht. Met recente werken van Afrikaanse fotografen zoals Lebobang Kganye, Michael Tsegaye, Mame-Diarra Niang en Mimi Cherono tot de onlangs overleden David Goldblatt. Tot mijn verrassing kom ik er ook twee werken tegen van Zanele Muholi, waarvan ik pas geleden nog een expositie bezocht in het Stedelijk. Als je de kans hebt, moet je deze expositie zeker gaan zien!
A Short Century: MACBA Collection – Barcelona, Spanje
Aan het einde van de zaterdagmiddag zorg ik dat ik een uurtje of twee voor mezelf heb en maak ik gebruik van de gratis entree-dag van het MACBA, het modernekunstmuseum van Barcelona. Ik kom er specifiek voor een Jean-Michel Basquiat die ik graag wilde zien. Ze blijken er drie te hebben hangen in de expositie A Short Century: MACBA Collection, die chronologisch de jaren 1900 behandelt. De expo bestaat uit opmerkelijke momenten in de tijd, meldenswaardige boeken die gepubliceerd werden en kunst. De rest van het museum is in meerdere of mindere mate interessant en doe ik vrij snel aan. Blij dat ik de expositie heb weten in te vluchten, al is het maar vanwege de drie stukken van Basquiat.
Fundació Joan Miró – Barcelona, Spanje
Halverwege de berg Montjuic, aan de rand van Barcelona ligt het moderne gebouw van het Fundació Joan Miró. Het is min of meer toeval dat ik dit museum bezoek: omdat het regent nemen we een bus de berg op maar zodra we instappen, is het droog en genieten we van de bovenste funicular en de 300 meter lopen naar het Miró museum. De collectie omvat veel, van de sculpturen in primaire kleuren tot de figuratieve schilderijen uit zijn vroege periode. Van koddige metalen sculpturen tot de hoogst abstracte schilderijen waardoor Miró met name bekend is. Een gevarieerd en interessant museum met ook werken buiten en op het dak. De expositie van Lee Miller was ook interessant en die pakte ik en passant ook nog even mee.
Picasso discovers Paris. Museu Picasso – Barcelona, Spanje
De gratis entree op donderdagavond haalde ik niet, dus bezocht ik het museum een dag later toen het wel in ons schema paste. Het museum is gevestigd in de wijk El Born in een schitterend oud gebouw dat ze nog aan het renoveren zijn. De collectie toont de werken uit de jonge jaren van Picasso. Al heb ik meerdere van zijn musea bezocht (in Parijs, Antibes én Münster), ik zie hier werken die ik niet eerder heb gezien. Van zijn kubistische periode hangt er vrijwel niets, van zijn impressionistische periode des te meer. Erg fraai zijn ook een (beperkt) aantal van zijn keramieken. Een interessante halte bij een bezoek aan Barcelona!