Een short story van Sara Paretsky: Photo finish. Als Paretsky een mooie jonge man in haar kantoor ziet staan, denkt ze hem te herkennen. Hij vraagt haar op zoek te gaan naar zijn vader, maar zijn verhaal heeft gaten en Paretsky komt er te laat, veel te laat, achter dat ze haar instinct had moeten vertrouwen.

Voor mijn gevoel was het lang geleden dat er een Cornwell verscheen. Lekker dus, om er weer eentje te kunnen lezen. En net als altijd, leest het boek zalig weg. Een moord langs een spoorlijn krijgt rare gevolgen. Op één stuk in het boek na, waar Scarpetta voor naar het Witte Huis moet, is mij net iets te fantastisch, maar zit verweven in de rest van het verhaal, dus dat moet je maar op de koop toe nemen. Niet haar beste, maar wel weer fijn genoeg.

Een voor mij nieuwe Engelse auteur. En zoals het goede Engelse crime betaamt, gaat dat niet in noodtempo maar ontwikkelt het verhaal zich langzaam. De verhaallijn wordt op een gegeven moment wel een beetje complex, maar dat nam ik op de koop toe. Als een serveerster uit een hotel vermoord wordt, blijkt de dader zoeken niet eens het moeilijkst. Haar identiteit is al lastig, maar de dader wordt op een serveerblaadje aangeboden. Of… is niet alles wat het lijkt. Spannend en zeker de moeite waard om de volgende boeken ook te lezen.

Na een paar bijzonder slechte boeken was dit een lekker verhaal. Wel een beetje een ‘mannenboek’ in de stijl van de Hollisters van vroeger: stoere buitenman moet moord oplossen. Maar C.J. Box weet in Long Range toch ook voldoende karakterontwikkeling aan te brengen, waardoor het boek meer verhaallijnen heeft dan ik in eerste instantie verwachtte. Toch maar eens eerdere boeken in deze reeks erbij pakken.

Met een Indiase auteur verwachtte ik een minder stereotiep verhaal. Een Engelse van Indiase afkomst komt het huis dat zij geërfd heeft verkopen. Maar als ze in het voorouderlijk huis is, komt ze een mysterie op het spoor. Zoals gezegd vind ik de personages nogal stereotypisch neergezet (Engelse vind het eten te pittig, eet alleen McDonalds etc.) en de verhaallijn pakte me ook niet. Eigenlijk had ik het boek weg moeten leggen, maar dat doe ik dan ook weer niet. Jammer van de tijd.