Een van Zarqa Nawaz’ short films is Fred’s Burqa. Fred is een falende berover. Als de panty die hij wil dragen bij een overval scheurt, steelt hij de burqa van een buurvrouw. Gekleed in de burqa overvalt hij een winkel maar ook dat mislukt. Een man die achter hem in de winkel staat, wordt verliefd op de enkels van Fred en probeert te achterhalen waar zijn ‘grote liefde’ woont. Eenvoudig en best grappig.

Zarqa Nawaz, bekend van Little Mosque on the Prairie en het erg humoristische boek Laughing all the way to the mosque, maakte eerder in haar carriere een aantal short films, waarvan het semi-humoristische BBQ Muslims er eentje is. Twee broers, moslims,  liggen rustig te slapen als hun barbecue in de achtertuin explodeert, waardoor ze ervan beschuldigd worden dat ze terroristen zijn.

Het is weer een vreselijk simpele en platvloerse film, Like a Boss. Net als zoveel zogenaamd komische film begint het meteen met ranzige seksistische opmerkingen, springt de drugs en drank je binnen minuten om de oren en doet het verhaal er niet echt toe. Voorspelbaar en niet-origineel. Dus eigenlijk een verspilling van tijd en geld, als je deze film gaat zien.

En weer koos ik een vreselijk slechte, foute film. Een succesvolle zus haalt haar slechte zus op uit de gevangenis. Als de grofgebekte, onaagepaste zus bij haar komt wonen, is dat het begin van allerlei gedoe. Haar lange-afstandsrelatie valt in duigen, haar aanbidder lijkt een catfisher te zijn en van de weeromstuit begint ze een relatie met haar barista. Gelukkig is het begin erger dan de rest maar ik zei het al eerder over een boek. Mijn tip: doe het niet!

Omdat de vriendin waarmee ik naar de bios ging de starttijd voor Ocean’s 8 niet had gecheckt, kwamen we terecht bij I Feel Pretty. Het laat zich raden wat voor film het was: een chick flick van de flauwste soort: een nogal gewoon mollig meisje stoot haar hoofd en vindt zichzelf daarna beeldschoon en gedraagt zich ernaar, ze krijgt de baan zie de altijd wilde maar vervreemdt van haar vrienden. Ik heb ergere films gezien maar of dat nu de aanprijzing is die een film hebben wil?

Eindelijk eens een grappige film die niet vol zit met grove scheldwoorden en Amerikaans overdreven drugs- en drankgebruik: The Other Woman met een leuke rol van Cameron Diaz. Een juriste komt er achter dat de man waar ze voor valt, getrouwd blijkt te zijn. Als zijn vrouw er achter komt, vormen ze een onwaarschijnlijke vriendschap. Helemaal als blijkt dat hij er nog een vriendin op na houdt. Met z’n drieën zetten ze hem zijn overspeligheid betaald. Lekker simpel vermaak waarbij ik af en toe hardop heb gelachen!

Bad Moms 2 is niet direct een film die ik zelf zou uitkiezen maar een gezellig avondje met een vriendin én het feit dat er geen andere acceptabele films draaien, maakten dat ik toch bij Bad Moms 2 belandde. En zoals verwacht is de film weer over the top en gevuld met humor op z’n Amerikaans: grof, banaal en af en toe wel gewoon leuk. Hier en daar moest ik wel lachen maar ‘t overgrote deel van de film lijkt vooral gericht op tieners of puriteinen die zich willen laten shockeren. Ik vind die obsceniteiten en het gevloek zonder functie eigenlijk alleen maar triest. Maar een gezellig avondje was ‘t wel.

Wat van tevoren een leuke, grappige film leek werd door de behoefte van Amerikaanse filmmaatschappijen om zo grof en shockerend mogelijk te zijn, weer niet meer dan een platvloerse vertoning. Gelukkig bleek de film na de pauze een stuk aardiger dan voor de pauze, waarin grof vloeken, obsceen gedrag, clichématig of zelfs karikaturaal neergezette African American vrouwen de hoofdmoot vormden. Erg jammer want zeker met actrices als Jada Pinkett en Queen Latifah had deze komedie ook gewoon echt grappig kunnen zijn. Want nee, beste Amerikanen, een vrouw die als een soort leeglopende waterslang urineert boven een feestend publiek is niet het toppunt van humor. Maar goed, ik doe het mezelf natuurlijk aan, door telkens te denken dat zij leren van hun fouten, terwijl ik dat overduidelijk zelf níet doe.

Een avondje gezellig met mijn beste vriendin en haar dochter naar de bios, naar een ‘meidenfilm’. Dat heb ik geweten! Hoe grof en lomp kunnen de Amerikanen het verzinnen zonder smakeloos te worden? Goede vraag, het is ze met Girls’ night out in ieder geval niet gelukt. Kromme tenen, vooral het eerste half uur waarin schuttingtaal, seksuele toespelingen en drugs je om de oren vliegen. Maar gelukkig slaat de film nog om en zitten er best grappige stukken in. De manier waarop een groep vriendinnen op een vrijgezellenfeest per ongeluk de stripper vermoorden en vervolgens proberen zich van zijn lichaam te ontdoen wordt nog best komisch. Niet helemaal een verspilling van tijd maar ik zou ‘m ook niemand aanraden! On the positive side: de 12-jarige dochter van mijn vriendin vond ‘m wel erg leuk, en daar doen we het voor!

Door de trailer had ik natuurlijk kunnen weten dat Bad Moms geen hoogdravende film is, maar de Amerikanen verrassen me de laatste tijd wel vaker met een soort van seksuele en drank/drugsrevolutie of sorts. En dus is een heel deel van Bad Moms grappig, misschien een beetje voorspelbaar zelfs. Maar een ander gedeelte is platvloers, ordinair zelfs, met grof en expliciet seksueel taalgebruik en huismoeders die openlijk hun drugsgebruik ‘bekennen’. Al met al had ik deze film dus beter over kunnen slaan.